Rysunek 1: Po lewej: Przykładowa prędkość g różnicowania komórek. Punkty Xq,X\,xi,X3 są stanami dyskretnymi, a pozostałe ciągłymi. Po prawej: Wykresy przykładowych trajektorii komórek w przestrzeni stanów odpowiadających tej prędkości różnicowania.
4.2.2 Miarowe warunki przejścia
Miarowe warunki przejścia zostały opracowane w [2] w celu zunifikowanego opisania modelu mieszanego. Wiążą się one z obserwacją, że komórki w stanach dyskretnych (w odróżnieniu od stanów ciągłych) przebywają przez pewien niezerowy czas zanim się zróżnicują. Potrzebna jest dodatkowa relacja mówiąca o tym, ile spośród komórek znajdujących się w danym stanie kwazistacjonarnym, różnicuje się w jednostce czasu. Matematycznie oddaje to równanie:
gdzie Xi jest punktem kwazistacjonarnym, zaś opisuje gęstość miary fx(t) względem jednowymiarowej miary Lebesgue’a.
4.2.3 Metryka
Ważną kwestią jest stabilność rozwiązań. Mocna topologia w przestrzeni miar nie jest zazwyczaj właściwa dla tego typu zagadnień. Dogodniejszymi okazują się często być słabe metryki. Praca [8] zapoczątkowała ich wykorzystanie w modelach ze strukturą. W wypadku zanurzonego modelu mieszanego wprowadzamy metrykę, która ma własności pośrednie. By ją określić, rozważmy następującą rodzinę funkcji testujących:
:=
Jest to rodzina funkcji borelowskich na R, ograniczonych przez 1 i lipschitzowskich na każdym z przedziałów (a:i_i, a;*] ze stałą Lipschitza ograniczoną przez 1. W punktach Xi jest dopuszczona lewostronna nieciągłość. Miarową metrykę przejścia (ang. measure-transmission metric) definiujemy
8