Teoretyczne podstawy rachunkowości
dów księgowych. Z kolei, zapisy dokonywane w księgach rachunkowych są podstawą metodycznego zarządzania podmiotem oraz zewnętrznej sprawozdawczości finansowej.
Prowadzeniem ksiąg rachunkowych zajmuje się księgowy posiadający ugruntowaną wiedzę z zakresu rachunkowości finansowej. Najważniejszą czynnością księgowego jest dekretacja, która jest umiejętnym zastosowaniem w praktyce aksjomatu „Debet = Credit”. Księgowy uwzględniając, po pierwsze, cele i zasoby podmiotu, dla którego prowadzi księgi rachunkowe, po drugie, konstrukcję Zakładowego Planu Kont oraz, po trzecie, istotę zdarzenia gospodarczego, wprowadza do ksiąg rachunkowych każdą operację gospodarczą w taki sposób, aby poprawnie uchwycić jej wpływ na ekonomię podmiotu.
Dekretacja umożliwia przenoszenie informacji wynikających ze źródłowych dowodów księgowych do dziennika. Dlatego każdy dowód podlegający księgowaniu musi mieć swój dekret. Dekretacja może odbywać się automatycznie lub odręcznie. Automatycznej de-kretacji dokonuje system finansowo-księgowy w momencie generowania dowodów wewnętrznych, np. faktur własnych wystawianych w przedsiębiorstwie w momencie sprzedaży14. Odręcznej dekretacji dokonuje księgowy bezpośrednio na papierowym dokumencie i dotyczy ona dowodów zewnętrznych, np. faktur zakupu otrzymanych od dostawców. Pieczęć dekretu ma charakterystyczny kształt:
ZAKSIĘGOWANO | ||
poz....... | ||
Debet |
Credit | |
konto A |
7.000 |
konto B |
Księgowy wcześniej ustawia w systemie finansowo-księgowym schemat automatycznej dekretacji dla podstawowych dokumentów wewnętrznych.