Rachunkowość wiedzy
Głównym podmiotem rachunkowości wiedzy jest przedsiębiorstwo. Rachunkowość wiedzy w szczególny sposób dotyczy przedsiębiorstw działających w sektorach, w których wiedza i kompetencje zatrudnionych osób mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia sukcesu rynkowego. Są to przede wszystkim przedsiębiorstwa zaawansowanych technologii, przedsiębiorstwa usług specjalistycznych, spółki wolnych zawodów, czyli np. przedsiębiorstwo biotechnologiczne, klinika medyczna, spółka architektów itd. Niewątpliwie również tradycyjne przedsiębiorstwa przemysłowe i handlowe mogą z pożytkiem dla wyostrzenia prawdziwego i rzetelnego obrazu kontrolowanych zasobów stosować rozwiązania proponowane przez tę nową gałąź rachunkowości.
Rachunkowość wiedzy nobilituje pracowników, uwypuklając ich podmiotowy charakter, a zarazem tworzy bazę informacyjną do zarządzania wiedzą w organizacjach. Pracownik wiedzy nie jest już tylko „pozycją kosztową”, lecz bilansowym zasobem przedsiębiorstwa. Rachunkowość wiedzy podkreśla rolę jednostek edukacyjnych w systemie gospodarczym. Współcześnie zasadnicza część wiedzy wykorzystywana w gospodarce jest wynikiem nauki i edukacji. Jednostki edukacyjne, takie jak uczelnie wyższe, średnie szkoły zawodowe, samorządy zawodowe, czy tzw. firmy szkoleniowe, to wielkie generatory aktywów kompetencyjnych, warunkujące przepływy kapitału intelektualnego. Bez ich niematerialnego wkładu, a więc przekazanej wiedzy, gospodarka po prostu nie może rozwijać się dynamicznie.
Teoria rachunkowości wiedzy powstała w wyniku splotu kilku czynników. Wydaje się zasadne, aby jasno przedstawić je we wstępie. Pierwotna, a zarazem jeszcze bardzo odległa od samej teorii rachunkowości wiedzy, była pasja autora w zakresie poznania, czym jest przedsiębiorstwo. Pasję tę realizowano w latach 1994-2011 równolegle w obszarze teoretycznym (studia i badania) oraz praktycznym (praca w biznesie, m.in. na stanowisku księgowego). Kolejne źródła inspiracji to:
1) Filozofia analityczna. Józef Bocheński w 1985 roku zaproponował logiczną analizę przedsiębiorstwa. W pracy pt. Filozofia przedsiębiorstwa pisał: „Otóż obok kapitału i siły roboczej znajdujemy w niemal wszystkich przedsiębiorstwach przemysłowych jeszcze
8