2749771879

2. Dziennikarstwo śledcze

Dziennikarstwo śledcze w prasie

BERTOLD KITTEL

DZIENNIKARZ Z DYMIĄCĄ STRZELBĄ „Kiedy matka mówi »kocham cię«, sprawdź to”. To stare motto dziennikarzy śledczych jest nie tylko dowcipnym grepsem. Jedynie sprawdzając wszystko po dwa razy, unikniesz wejścia na jakąś minę, puszczenia niesprawdzonej, nierzetelnej informacji. A i tak nie zawsze się uda.

Żadnych niepotrzebnych emocji

Aura tajemniczości, poufne spotkania i tajni informatorzy - tak myślą laicy o naszej pracy. W rzeczywistości praca dziennikarza śledczego nie przypomina pracy agentów wywiadu. Z wyjątkiem efektów nie ma w sobie prawie nic spektakularnego. Żeby zrobić udany tekst śledczy, trzeba się solidnie napracować, a ta praca najczęściej przypomina robotę księgowego, wertującego stosy dokumentów albo weryfikującego nikomu nieprzydatne informacje. To ciągłe oddzielanie ziarna od plew - z tym że plew jest masa, a ziarna tylko troszkę.

Pamiętam, jak kiedyś z jednym z kolegów z redakcji „Rzeczpospolitej” robiliśmy sprawę wielomilionowej malwersacji w MSWiA. Sprawdzaliśmy spółki, które były zamieszane w skandal, i tak trafiliśmy do niewielkiego górniczego miasta na południu Polski. Po odstaniu dwóch godzin w korku gigancie na wtedy niedokończonym odcinku autostrady Aą dotarliśmy pod budynek sądu.

Kilka tygodni wcześniej odezwał się do mnie młody urzędnik z jednego z ministerstw. Zadzwonił, bo wcześniej napisałem serię tekstów na temat jego ministerstwa, po której poleciało wiele głów najróżniejszych doradców ministra. Młody człowiek nie mógł się pogodzić z tym, że na jego oczach jego przełożeni chcą dokonać zwyczajnego przekrętu: pod pretekstem zakupu oprogramowania ułatwić firmie komputerowej

Z TERENU ► NEWS