3149488740

19

Badania w locie doposażonego śmigłowca Mi-17-1V

4. Badania charakterystyk osiągowych 4.1. Biegunowe wznoszenia

Jednym z ważniejszych etapów badań charakterystyk osiągowych były loty badawcze na określenie biegunowych wznoszenia, umożliwiających z kolei wyznaczenie maksymalnych pionowych prędkości wznoszenia w badanego śmigłowca i odpowiadających im prędkości najlepszego wznoszenia Vy. Próby badawcze w omawianym zakresie przeprowadzono na wysokościach barome-trycznych Hb = 500, 2000, 3000 i 4000 m dla mas śmigłowca m = 10 800 kg (wariant lekki) i m = 12 600 kg (wariant ciężki). Badania dla danej wysokości polegały na realizacji na mocy nominalnej zespołu napędowego N^o cykli ustalonych wznoszeń bez ślizgu o długotrwałości około 30 s z prędkościami przyrządowymi lotu Vp zmieniającymi się kolejno co 10 -ł- 15km/h w zakresie prędkości od 60km/h do bliskich maksymalnym. Ponadto w kilku próbach przeprowadzono wznoszenia na mocy startowej Nst oraz z włączoną instalacją ogrzewania łopat wirnika nośnego i śmigiełka ogonowego. Parametry prób badawczych rejestrowano za pomocą aparatury pomiarowo-rejestrującej S2-3a/p.

Po wykonanych lotach badawczych, na podstawie zarejestrowanych parametrów lotu śmigłowca dokonano oceny poprawności wykonania poszczególnych prób, sprawdzając, czy średnie wartości wysokości Hb próby nie odbiegają istotnie od zadanych i czy prędkości lotu Vp podczas wznoszenia są praktycznie stałe. Następnie dla każdej serii prób badawczych (dana masa, wysokość i moc) na podstawie pozytywnie zweryfikowanych prób wyznaczono zbiory punktów o współrzędnych równych średnim w danej próbie wartościom prędkości wznoszenia w i średnim wartościom przyrządowej prędkości lotu śmigłowca Vp. Ostatecznie przeprowadzono numeryczną aproksymację wyznaczonych zbiorów punktów pomiarowych, otrzymując poszukiwane biegunowe wznoszenia w = f(Vp), natomiast, wyznaczając z warunku dw/dVp = 0 punkty przegięcia biegunowych, określono prędkości przyrządowe najlepszego wznoszenia Vy i maksymalne prędkości wznoszenia dla badanych wysokości i mas śmigłowca. Szczegółową metodologię realizacji omawianych badań zawarto w [1, 2].

Przykładowe wyniki badań w zakresie biegunowych wznoszenia przedstawiono w postaci graficznej dla wariantu lekkiego i wysokości Hb = 500 m oraz wariantu ciężkiego i Hb = 4000 m odpowiednio na rysunkach 1 oraz 2. Symbole punktowe odpowiadają danym wyznaczonym z rejestracji prób, zaś linie ciągłe będące aproksymacją tych danych, stanowią poszukiwane biegunowe wznoszenia. Ponadto na rysunkach zamieszczono wartości prędkości najlepsze-