również studiom pomostowym (tzw. „licencjat uzupełniający”) skierowanym do osób, które już posiadają dyplom pielęgniarki i/lub położnej.
W dalszej kolejności w ramach różnych dziedzin pielęgniarstwa i położnictwa oraz dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, zaprezentowano formy kształcenia podyplomowego, jako możliwości dalszego rozwoju zawodowego pielęgniarek i położnych.
Zakończenie rozprawy stanowią wnioski płynące z analizy zmian w akademickim kształceniu pielęgniarek i położnych, dyskusja, streszczenie i bibliografia.
1.1. Cele pracy
Głównym celem pracy w oparciu o zgromadzony materiał historyczno-edukacyjno-prawny było wskazanie czynników, które miały istotny wpływ na system kształcenia akademickiego pielęgniarek i położnych w Polsce oraz jego zmiany po upadku systemu komunistycznego.
W poszukiwaniu odpowiedzi na postawiony cel, sformułowano cele szczegółowe w postaci następujących pytań:
1. Jakie konsekwencje w znaczeniu zawodowym i społecznym przyniosło akademickie kształcenie pielęgniarek i położnych do czasu transformacji ustrojowej?
2. Jaki wpływ na edukację pielęgniarek i położnych Polsce miała europejska strategia kształcenia?
3. Jakie było zainteresowanie studiami pomostowymi środowisk zawodowych pielęgniarek i położnych?
4. Czy kształcenie pielęgniarek i położnych wg nowych standardów przekłada się na jakość i poziom kształcenia akademickiego?
5. Czy w świetle dotychczasowych doświadczeń w kształceniu pielęgniarek i położnych konieczne są dodatkowe formy doskonalenia zawodowego?
6. Czy zmiany, które dokonały się w edukacji pielęgniarek i położnych mają wpływ na ich obecny status społeczno-zawodowy?
17