3262347071

—    wymiary pomieszczenia,

—    współczynniki odbicia ścian i sufitu (lub innych powierzchni) pomieszczenia.

—    rodzaj i ugrupowanie wyposażenia pomieszczeń, np. obrabiarek, mebli,

—    warunki specjalne, np. dym, kurz, oświetlenie pochodzące od przedmiotów produkowanych, zasłanianie opraw przez suwnicę,

—    warunki czyszczenia opraw,

Po zgromadzeniu tych danych projektant powinien dokonać:

—    wyboru wartości natężenia oświetlenia stosownie do istniejących warunków,

—    wyboru klasy i systemu oświetlenia,

—    wyboru rodzaju i źródeł światła,

—    wyboru typu opraw oświetleniowych,

—    wyboru wartości współczynnika rezerwy,

—    obliczenia strumienia świetlnego,

—    obliczenia mocy i liczby źródeł światła, rozmieszczenia opraw oświetleniowych,

—    sprawdzenia natężenia oświetlenia,

—    obliczenia poboru mocy przez urządzenie oświetleniowe.

Dla uniknięcia bądź nadmiernej, bądź też niedostatecznej dokładności należy przy obliczaniu oświetlenia zdawać sobie sprawę ze stopnia ważności poszczególnych wielkości i obliczeń. W przeciwieństwie do innych obliczeń (dotyczących np. przekrojów przewodów, spadków napięć) obliczanie natężenia oświetlenia może nie być zbyt ścisłe, w ostatecznym wyniku obliczeń są dopuszczalne tolerancje 10%. Nie oznacza to, że projektant może w ogóle pominąć obliczenia przyjmując wartości na podstawie np. własnego doświadczenia. Zbędne jest jednak powtarzanie obliczeń oświetlenia pomieszczeń takich samych lub bardzo zbliżonych do siebie, np. kształtem, przeznaczeniem, barwą ścian.

Projektowanie oświetlenia powinno również uwzględniać rolę światła w podnoszeniu wartości estetycznej oświetlanego pomieszczenia lub obiektu. Odpowiednie oświetlenie umożliwia uwypuklenie zasadniczych cech oświetlanego obiektu, ukrycie jego wad i przedstawienie całości z jak najlepszej strony.

Najczęściej stosowanymi metodami obliczania oświetlenia są: metoda sprawności, metoda punktowa oraz metoda mocy jednostkowej. W metodzie sprawności i metodzie punktowej zakłada się, że źródła światła, do których można zaliczyć nie tylko żarówki nie osłonięte lub w oprawie z kloszem kulistym ze szklą mlecznego, lecz także pojedyncze świetlówki (pod warunkiem, że odległość świetlówek od płaszczyzny oświetlanej jest większa niż ich 5-krotna długość) są źródłami punktowymi.

Do źródeł światła o innych kształtach, np. dużych płaszczyzn świecących lub całych pasów świetlnych, należy stosować inne metody posługując się literaturą specjalną. Metoda sprawności i metoda punktowa są prawie jednakowo dokładne, różnią się jednak zakresem stosowania.

Metodę sprawności stosuje się przy konieczności uwzględnienia odbicia światła, od ścian i sufitu, odgrywającego dużą rolę w pokojach stosunkowo niewielkich i jasno pomalowanych. Nie można jej stosować do obliczania oświetlenia miejscowego, oświetlenia płaszczyzn pionowych lub ukośnych, oświetlenia o dużej nie-równomierności oraz oświetlenia projektorowego.

16