3545336894

Konferencja naukowa „Działalność innowacyjna przedsiębiorstw w warunkach globalnych" Toruń, WNEiZ UMK, 19-20 kwietnia 2007

miejsce wśród państw Unii Europejskiej w rankingu innowacyjności. Nasz kraj dzieli coraz większy dystans do państw członkowskich Unii. Lata zaniechań inwestycji w rozwój technologiczny, deklaratywnych obietnic i postulatów zawartych w dokumentach rządowych ujawniają się po latach.

Badania Komisji Europejskiej (Sil 2005) ustaliły, że europejskie kraje można podzielić na cztery grupy. Pierwsza grupa - „liderzy innowacyjności” to Szwajcaria, Finlandia, Szwecja, Dania i Niemcy. Francja, Luksemburg, Irlandia, Wielka Brytania, Holandia, Belgia, Austria, Norwegia, Włochy i Islandia należą do grupy „państw średnich”. „Kraje goniące” Unię to Słowenia, Węgry, Portugalia, Czechy, Litwa, Łotwa, Grecja, Cypr i Malta. Ostatnią grupę „krajów tracących grunt pod nogami” tworzą Estonia, Hiszpania, Bułgaria, Polska, Słowacja, Rumunia i Turcja.

Rozwój przedsiębiorstw wysokiej technologii jest jednym z głównych czynników rozwoju całej gospodarki, trwałego wzrostu, a także przyczynia się do powstania gospodarki opartej na wiedzy (GOW).

Można zauważyć różnice między przemysłem wysokiej technologii w nowych i „starych” państwach Unii. Wśród nowych członków Unii (Estonia, Słowacja, Słowenia, Litwa, Czechy, Węgry) wzrosło zatrudnienie w przemysłach wysokich technologii, gdyż w tych państwach firmy wysokich technologii wchodzą na drogę rozwoju. W krajach wysoko rozwiniętych („starych” członkach Unii) generalnie spada zatrudnienie w przemysłach wysokich technologii, jak i w przemyśle ogółem, co jest zgodne z oczekiwanym kierunkiem przekształceń w strukturze produkcji i gospodarki oraz w strukturze zatrudnienia przy przechodzeniu do gospodarki opartej na wiedzy.

dr Marek Szajt

Katedra Ekonometrii i Statystyki Wydział Zarządzania Politechnika Częstochowska

DETERMINANTY WZROSTU POZIOMU INNOWACYJNOŚCI W POLSCE NA TLE INNYCH PAŃSTW EUROPEJSKICH

Jednym z coraz częściej pojawiających się tematów związanych z rozwojem gospodarczym państw jest poziom innowacyjności. Zgodnie z teorią ekonomii, jest on jednym z głównych bodźców dla tego rozwoju. Z kolei jako determinanty rozwoju innowacyjności wymienia się zazwyczaj zasoby kadry sektora B+R oraz nakłady na tego typu działalność.

Praca zawiera analizę statystyczną sytuacji sektora B+R w Polsce oraz innych państwach Unii Europejskiej. Wykorzystując odpowiednie narzędzia badawcze wskazuje się na istniejące różnice i podobieństwa w prowadzonej polityce innowacyjnej. Podjęta została również próba budowy modelu innowacyjności dla Europy w ujęciu przestrzenno - czasowym.

Przystępując do budowy modelu przyjęto następujące założenia:

1.    Aktywność innowacyjna może być mierzona liczbą patentów zgłaszanych przez rezydentów na terenie danego państwa.

2.    Aktywność innowacyjna w państwach europejskich ma podobny charakter i jest determinowana poprzez:

-    wydatki na działalność B+R,

-    transfer wiedzy w postaci patentów zgłoszonych przez nie rezydentów,

-15-