Jako wzorce stosuje się czterochlorek węgla i cykloheksan.
W widmie Ramana intensywność promieniowania (I) wychodzącego z próbki jest liniową funkcją stężenia molowego i grubości warstwy, podczas gdy w widmio podczerwieni zalozność ta jest wykładnicza.
W colu otrzymania dobrogo widma Ramana badana substanqa powinna być optycznio jodnorodna. momętna. bozbarwna. mefluoryzująca. Ilości substancji potrzebne do badać są rzędu jednego miligrama.
Zjawisko Ramana może zachodzić także w sposóo nieliniowy (z udziałem więcej niż dwóch fotonów). Wykorzystuje się to w malinowych spektroskopiach Ramana. wśród których wyróżnia się, między innymi:
• HyporRaman
• CARS • Cohoront AntiStokos Raman Spoctroscopy
Przypisy i-^ui edytuj kod 1
1. T Z. Kęckl, “Podstawy spektroskopu molekularne/'. 1998. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa