3592428443

Techniki jonizacji [*mi^mwi

Istnieje wiele metod jonizacji cząsteczek w spektrometrach mas Do metod najczęściej używanych należy

. Jonizncjn elektronami {Electron lor.tsalror., Et) jonizacja przy pomocy wiązki cektronów Jonizacja odoywa się w próżni. Metoda ta powotfcjje zwykle fragmentac.ę badanych cząsteczek. El charakteryzuj się stosunkowo ma*ą wydajnością - ccntZei 1% cząsteczek ulecą jonizacji"I. Oprócz jonu cząsteczkowego M*. obserwuje sę jony tragmentacyjne, charakterystyczne dla struktury cząsteczk Głównym ograniczeniem te techniki jest konieczność odparowana próbk Nie nadaje się ona do analizy związków polarnych, nietrwałych termiczne i o dużych masach cząsteczkowych!'²!.

•    Elektrorozpylanic (Efecbospray. ESf) - polegające na rozpylaniu pod ciśnieniem atmosferycznym cieczy zawierającej nadaną substancję z igły- do której przyłozo-o wysokie napęcic (zwykle 1 -S kV) Jest to jedna z łagodnych metod jonizacji - zwykle nie powoduje f'agmentac_;i badanych cząsteczek. Metoda ta |est bardzo często stosowana w badaniach nad wielkocząsteczkowym biopolimerami takimi jak białka i ofcgonukleotydy’³!.

•    Termorozpylanie (Tettnosp/ay TE) - jonizacja przez podgrzanie (przy pomocy prądu elektrycznego) roztworu zawierającego sól i analizowaną substancję wewnątrz stalowej kaci ary Gorąca substancja jest rozpylana w komorze próżniowej z prędkością naddźwiękowąt’⁴!!’⁵!.

•    Jonizncjn chemiczna (Chemical locis/iiroc, Cl) - jony wytwarzane są na skutek zccrzcrt cząsteczek badanego związku chemicznego z jonami pierwotnymi obecnymi w zróde jonów Jest to metoda niepowodując3 fragmontacj cząsteczek (łagodra jonizacja) Jorizacja odoywa się zwykle przy ciśnieniu rzędu 60 Pa¹’®!. UZyware są gazy takie |ak metan, amon ak lub tleni’²l

•    Bombardowanie szybkimi atomami (Fast-Atom BomDardm&nl FAB). polegającą na bomoardowamu cząsteczki obojętnymi atomami o wysctoei energii (zwyke 17 lub 70 eV). Cząsteczki mogą znajdować się w fazie gazowej lub być rozpuszczone w ciekłe; mało lotnej substancji (matn/cy) .np glicerolu!’⁷*¹⁸!.

•    Bombardowanie jonami (spektrometria mas jonów wlócnych - Rttcondary ton Mass Spactrometry, SJMS) Metoda ta początkowo była stosowana do subslancji przewodzących prąd lub substancji nan cso-ych na motaowc płytki Obecn c metodę SI MS stosuje się z powodzeniem do substancji meprzewodzących prądu. Istmeje edm ana techniki SlMS, w które. Pacana substancja ,est rczpuszczo-a w esektej matrycy (najczęśoej geerou). Technika ta jest nazywana czasam LSIMS (Upu>d Secccdary lon Mass Spectrcmelry) lub F:B (Fas! ton Bomba/dmenl)¹'®!.

•    Desorpcja laserowa lLaser DesofpL-oa, LD) - w której jonizacja następuje przez naświetame próbki silnym laserem, a zatem bombardującymi cząstkami są wysokoenergetyczne totonył²⁰!.

•    Desorpcja laserowa z ud zetem matrycy (Malm Assistód Laser Descrplicn lorxsa!ion t/ALDt, - w której stosuje się jonizację laserową, ale z tak dobraną energią wiązki, asy nie doprowadzać do fragmentseji cząsteczek (łagodna melbda jonizacji). ecz tylko do ich wybijam ze specjalnie przygotowanej matry-cy Matryca absorbu.c energię lasera, któ-a jest pózn ej przekazywana do analizowanych cząsteczek Metoca ta jest Cardzo często stosowana w badaniach nad bopotimerami i polimerami syntetycznym!²’!²²!.

. Plazma wzbudzona indukcy|nle (lrt<JiKbvely Coscled Plastra. ICP) - jonizowana substancja jest wprowadzana do plazmy płomiena palnika znajdującego &ę w kwarcowej rurze. Rura otoczona jest cewką, p-zez którą przepływa prąd zmienny o wysokiej częstctlwośc Plazma ogrzewa się do temperatury rzędu 10001) K w wyniku wzbudzenia polem magnetycznym wytworzonym przez prąd płynący w cewce Metoda nada e się doskonale do analizy pierwiastków mctaicznychf²³!?*!.

We e melod jonizacji cząsteczek. takich jak FAR, FI i I D, prowadzi do fragmentaci cząsteczek chemcznych w trakcie jonizacji, co powoduje, że różne spektrometry mogą generować różno widma dla tego samogo związku chemicznego Fragmentaqa cząsteczek może pomagać w analizie, gdy badany jest jeden związek chemiczny. Pomia' masy takiego zwązku często no wystarcza do jego identyfikacji, na którą pozwala anaiza charakterystycznego wzoru