3703947810

Wówczas proces korelacji opisuje

z(«)-/fyr(gF7^,|x(n))Z)fT(A(H)))|

gdzie:

z(n) - wynik korelacji

x(n) - sygnał odebrany z satelity

h(t) - sygnał wygenerowany lokalnie w odbiorniku

To również jest analogiczne do splotu (w dziedzinie widma odpowiadającego mnożeniu), z tym że o ile powyżej nie odwracaliśmy sygnału lokalnego, o tyle tutaj, by zachować dualność operajcji, aplikujemy mu sprzężenie.

No dobra, to wiemy już po co jest korelacja i o co w niej chodzi. Ale dlaczego właściwie sygnały pseudolosowe ?

Otóż sygnały pseudolosowe stosuje się, ponieważ mają właściwości statystyczne podobne do szumu. A szum, jak wiadomo ma funkcję autokorelacji równą delcie diraca. Oznacza to że jeśli na wejście korelatora podamy dwa razy tą samą próbkę idealnego szumu, to na wyjściu otrzymamy tę właśnie deltę, oznaczającą że ze 100% pewnością odebraliśmy właśnie ten szum. Podobny efekt otrzymamy podając na korelator kod pseudolosowy odebrany z satelity oraz jego odpowiednik wygenerowany lokalnie - dzięki ich właściwościom statystycznym wynik korelacji będzie bliski delcie, a my będziemy prawie pewni że odbieramy właściwy sygnał.

8. (14) Błędy w systemie GPS i możliwości ich redukcji.

Na błędy systemu GPS składają się zakłócenia i szumy aparatury nadawczej i odbiorczej, błędy pomiaru odległości i czasu, wynikające z zasady działania systemu oraz błędy oprogramowania lub użytkownika. Błędy w wyznaczaniu pozycji, niezależne od zasady działania systemu i jakości urządzeń spowodow'ane są: opóźnieniem sygnału w jonosferze, opóźnieniem sygnału w troposferze, efektami relatywistycznymi, wielotorowością i zanikami sygnałów w terenie.

Natomiast na błędy wynikające z zasady działania systemu składają się: błędy efemeryd (położenia satelitów na sferze niebieskiej), błędy zegarów na satelitach,

błąd rozmycia dokładności geometrycznej pozycji GDOP (ang. geometrie dilution of precision), który ilustruje obrazek poniżej:

Gdy' satelity są bardziej “pionowo nad nami", dokładność pomiaru maleje.

Znaczącą redukcję większości powyższych błędów' uzyskuje się poprzez, tam gdzie to możliwe (czyt. głównie na lądzie) zastosowanie systemu różnicowego DGPS. W systemie tym oprócz sygnału z satelitów odbieramy również sygnał z naziemnej stacji bazowej, o dokładnie znanej pozycji. Stacja porównuje swoją znaną pozycję z tym co mówią jej satelity i dzięki temu wyznacza na bieżąco dokładne poprawki różnicowe dla każdego z satelitów i transmituje je do odbiorników ruchomych (te ostatnie muszą mieć możliwość odbioru takiego sygnału).