3813573687

70

Grzegorz Jasiński, Magdalena Dykiel, Bogusław Ślusarczyk

Okres zwrotu nakładów inwestycyjnych (O_z) określa następująca formuła:

(10)

N

CF

gdzie:

N - łączna suma nakładów w zł,

CF - średnioroczne wpływy pieniężne (w zł/rok).

Relacja ta może być stosowana tylko wtedy, gdy wpływy pieniężne są jednakowe w każdym roku trwania projektu inwestycyjnego.

W przypadku występowania niejednakowych wpływów pieniężnych w poszczególnych latach, obliczanie okresu zwrotu polega na kolejnym porównywaniu skumulowanych rocznych wpływów z inwestycji z wielkością nakładów początkowych. Okres, w którym następuje zrównanie tych dwóch kwot nazywamy okresem zwrotu inwestycji. Jeśli punktem odniesienia jest określona przez inwestora granica zwrotu nakładów (np. 3 lata), to akceptowane są te przedsięwzięcia inwestycyjne, których okres zwrotu jest krótszy od zakładanego.

Zaletą oceny inwestycji metodą okresu zwrotu jest prostota obliczeń rachunkowych. Za główną wadę tej metody uznaje się ignorowanie zmiany wartości pieniądza w czasie. Wykorzystywane w obliczeniach strumienie pieniężne posiadają taką samą wagę. Ponadto, nie jest uwzględniany przepływ środków pieniężnych po upływie okresu zwrotu. Dlatego też metoda ta jest zalecana we wstępnych fazach oceny projektów inwestycyjnych. Umożliwia ona dyskwalifikację projektów przed dalszymi, szczegółowymi ich analizami³⁷.

Stopy zwrotu nakładów inwestycyjnych stanowią relację efektów przedsięwzięcia do całkowitych nakładów poniesionych podczas realizacji projektu inwestycyjnego. W zależności od sposobu określenia efektów (zysk netto, zysk netto + odsetki od kredytów, zysk netto + amortyzacja itp.) mogą występować różne rodzaje stopy zwrotu nakładów inwestycyjnych.

Często używanym wskaźnikiem jest prosta stopa zwrotu, obliczana według następującego wzoru:

prosta stopa zwrotu    zysk netto + amortyzacja    ^ ^

z nakładów inwestycyjnych całkowity nakład inwestycyjny przedsięwzięcia

Prostą stopę zwrotu nakładów inwestycyjnych określa się więc jako stosunek wielkości zysku netto powiększonego o amortyzację przy pełnym wykorzystaniu mocy produkcyjnych. Miara ta może być stosowana do wstępnej oceny

M. Sobczyk, op. cit., s. 172-175.