3813573692

75

Ocena efektywności ekonomicznej...

Projekty inwestycyjne są, jak wiadomo, obciążone ryzykiem. Stopa tego ryzyka wpływa m.in. na kształt krzywej NPV. Zwykle projekty obciążone większym ryzykiem oferują wyższe zyski przy spadku stopy dyskontowej, ale grożą większymi stratami w przypadku jej wzrostu. Projekty o mniejszym ryzyku nie dają tak skrajnych wyników, tj. wahania pomiędzy NPV w sytuacji wzrostu lub spadku stopy dyskontowej nie są drastyczne. W związku z tym nie wystarczy obliczyć NPV, trzeba również oprócz innych analiz przeprowadzić analizę wrażliwości na zmiany stopy dyskontowej.

Metoda równych rat jest pewną odmianą wcześniej omawianej metody wartości zaktualizowanej netto. Polega ona na przekształceniu wartości zaktualizowanej w szereg równych rat odpowiadających poszczególnym okresom obliczeniowym. Stanowią one wyznacznik opłacalności przedsięwzięcia inwestycyjnego. Raty (RR) te są obliczane na podstawie zależności:

RR = NPV x G(20)

RR - tzw. raty,

G - współczynniki, przy czym:

(21)

r x (1 + r)ⁿ (1 + r)ⁿ -1

Korzystniejsze oczywiście jest przedsięwzięcie wykazujące większą ratę (RR)⁴¹.

Wewnętrzna stopa zwrotu (IRR) jest również - podobnie jak kryterium NPV - metodą uwzględniającą zmianę wartości pieniądza w czasie przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. Reprezentuje ona rzeczywistą stopę dochodu uzyskiwaną z inwestycji w ciągu jej całego życia ekonomicznego.

Wewnętrzna stopa zwrotu jest taką stopą, dla której wartość bieżąca netto (NPV) jest równa zeru. IRR pokazuje bezpośrednio stopę rentowności badanych przedsięwzięć. W praktyce oznacza to, że inwestycja jest opłacalna, gdy IRR jest wyższe od stopy granicznej, czyli stopy dyskontowej.

Aby wyznaczyć wartość wewnętrznej stopy zwrotu należy rozwiązać następujące równanie:

(22)

^ NCF (1+IRR)¹

E. Nowak (red.), Ocena efektywności przedsięwzięć gospodarczych, op. cit., s. 25.