4038600924

4038600924



-    wymienić i omówić reakcje emocjonalne pacjenta związane z odjęciem kończyny,

-    określić problemy fizyczne i psychiczne pacjenta i jego bliskich związane z amputacją kończyny,

-    współuczestniczyć w rozmowach pacjenta z lekarzem na temat zabiegu amputacji,

-    rozpoznawać problemy psychiczne pacjenta po amputacji kończyny,

-    scharakteryzować problemy społeczno-zawodowe pacjentów po odjęciu kończyny,

-    przedstawić zasady rehabilitacji społeczno-zawodowej pacjenta po odjęciu kończyny,

-    pomagać w rozwiązywaniu problemów (fizycznych, psychicznych, społecznych) pacjentów po udarach, uszkodzeniu rdzenia kręgowego, pacjentów długotrwale unieruchomionych

-    udzielać wsparcia psychicznego pacjentowi/rodzinie,

-    pomagać pacjentowi w nawiązaniu kontaktu z grupą wsparcia.

4. Postawy wykazywane i osiągnięte przez studenta w toku praktyki.

sumienność i dokładność w realizowaniu zadań, odpowiedzialność za podejmowane decyzje, aktywność i zaangażowanie w pracy; humanitaryzm i szacunek wobec pacjentów i ich rodzin.

III. Literatura:

1)    podstawowa:

1.    Rutkowska Elżbieta (red.), Rehabilitacja i pielęgnowanie osób niepełnosprawnych, Czelej, Lublin 2002

2.    Malinowska, K., Dega, W. Rehabilitacja medyczna, PZWL, Warszawa 1993.

3.    Ciechaniewicz W. (red.),: Pielęgniarstwo - ćwiczenia, PZWL, Warszawa, 2002

4.    Gałkowski T., Kiwerski J.: Encyklopedyczny słownik rehabilitacji. PZWL, Warszawa 1986.

5.    George S., Bedbrook M.: Opieka nad chorym z paraplegia. PZWL, Warszawa 1991.

6.    Grochmal S., Zielińska-Chrzanowska S.: Rehabilitacja w chorobach układu nerwowego. PZWL, Warszawa 1986.

7.    Hulek A.: Samopomoc w rehabilitacji osób niepełnosprawnych. PZWL Warszawa 1992.

8.    Rejzner C., Szczygielska-Majewska M.: Wybrane zagadnienia z rehabilitacji. Podstawyteoretyczne i praktyka pielęgniarska. CMDNŚSzM, Warszawa 1992.

9.    Szewczyk (red.): Radzenie sobie i pomoc innym w zdrowiu i chorobie. AM Lublin 1997.

10.    Turowski (red.): Wybrane standardy pielęgniarskiej opieki klinicznej. Neurocentrum, Lublin 1995, t.

II.

2)    uzupełniająca:

1.    Butrym Z.: Podstawy naukowe diagnozy pielęgniarskiej. AM w Lublinie, Wydział Pielęgniarski, Lublin 1986.

2.    Brocklehurst J.C., Allen S.C.: Zarys medycyny geriatrycznej. PZWL, Warszawa 1991.

3.    Chojnacka-Szawłowska G., Szawłowski K.: Rehabilitacja. AM w Gdańsku, Gdańsk 1994.

4.    Dega W., Senger A.: Ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa 1996.

5.    Dziak A.(red.): Zamknięte uszkodzenie tkanek miękkich narządu ruchu. PZWL, Warszawa 1993.

18



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
OPÓR A REAKGA TERAPEUTY C reakcja emocjonalna terapeuty na to, co dzieje się z pacjentem to reakcja
img104 (18) Znaczny jest też u dziecka w wieku 11-12 lat stopień kontrolowania reakcji emocjonalnych
Strategie regionalne W literaturze wymienia się dwa główne nurty związane z obieraniem strategii
IMGw13 zintelektualizowanych ocen i bardziej bezrefleksyjnych reakcji emocjonalnych wskazuje, iż oba
186 Henryk MacheI biór może się przyczynić do problematycznych reakcji emocjonalnych i behawioralnyc
przeciwbakteryjne; czynniki ryzyka: zależne od drobnoustroju, od pacjenta, związane z leczeniem; pro
1 Wymień kategorie kosztów, które są związane z internalizacją kosztów środowiskowych i uzasadn
uwagę innych czynników np. genetycznego czy środowiskowego Model Lachmana: reakcje emocjonalne -^nar
ludzkie wybory, zachowania, które z czasem zmieniają się w urojenia. Wywołują silne reakcje emocjona
Zdjęcie0142 PRZYJĘCIE OCENYpracz nauczyciela Reakcja obojętna Reakcja emocjonalna Reakcja obronna&nb
wydarzeniu • styczność przestrzenna i społeczna, • podobne reakcje emocjonalne, • zainteresowanie tą

więcej podobnych podstron