6
Zasady określają sposób w jaki należy urzeczywistniać cele nauczania. Cele i treści nauczania ukazują z kolei, czego należy uczyć, natomiast zasady wskazują jak się to powinno czynić. Zasady odpowiadają na pytanie dlaczego należy uczyć tak lub inaczej (poglądowo, systematycznie) aktywizując podchorąży ch (żołnierzy).
Biorąc za podstawę zasady nauczania, które wypracowała dydaktyka w szkoleniu mają zastosowanie następujące z nich: 1
- poglądowości;
- aktywności i samodzielności szkolonych;
- związku teorii z praktyką;
- trwałości w iedzy oraz indywidualnego podejścia do szkolonych;
- przystępności;
- systematyczności.
Zasada poglądowości nakazuje, aby w procesie nauczania umiejętnie łączyć słowo i pokaz przez zaangażowanie zmysłów wzroku, słuchu, dotyku itd. Należy ukazywać szkolonym rzeczy i zjawiska najpierw w ich naturalnym odzwierciedleniu, a następnie przy pomocy modeli, obrazu, filmów, schematów i symboli.
Szczególną rolę w realizacji tej zasady spełniają pokazy uzbrojenia i sprzętu bojowego organizowane w pierwszych dniach szkolenia podstawowego oraz w okresie pobytu podchorążych na praktykach w jednostkach wojskowych. Ważny jest również udział podchorążych w organizowanych przez Zakład Szkolenia Ogólnowojskowego podróżach studyjnych na wszelkiego rodzaju pokazy i ćwiczenia z udziałem wszystkich rodzajów sił zbrojnych i innych uczelni wojskowych. Są one organizowane i prezentowane niejednokrotnie dla najwyższych szczebli dowodzenia. Pełny rozmach i zabezpieczenie w środki pozoracji pola walki tych ćwiczeń, stanowi znakomitą lekcją poglądową dla podchorążych co do możliwości ogniowych, skuteczności i sposobu działania na współczesnym polu walki pododdziałów rodzajów sil zbrojnych.
Poradnik metodyczny do szkolenia taktycznego w szkolnych pododdziałach piechoty, Wyd. MON. Warszawa 1990, s.7.