426907453

rozwoju lokalnego. Mogą nimi być inwestycje publiczne i prywatne realizowane na terenie układu lokalnego, lecz przy wykorzystaniu kapitału pochodzącego spoza jego obszaru. Mogą to być również działania pozainwestycyjne sprzyjające rozwojowi gminy lub powiatu, ale realizowane przy wykorzystaniu zewnętrznych środków. Konsekwentnie wdrażana strategia jako najistotniejszy akt prawa lokalnego z jednej strony buduje wiarygodność samorządu, z drugiej zaś służy wykształceniu warunków pozyskania tych egzogenicznych czynników, natomiast z kolejnej bywa argumentem zasadności działań podejmowanych w stosunku do samorządu przez władze szczebli wyższych lub innych decydentów²¹.

Podmioty zarządzania strategicznego w jednostkach samorządu terytorialnego

Nie ulega wątpliwości, że podmiotem zarządzania strategicznego jest lokalna (gmina i powiat) oraz regionalna (województwo) wspólnota samorządowa, działająca przez swoje ciała przedstawicielskie i administrację samorządową, posiadająca:

-    autonomię decyzyjną, rozumianą jako swoboda decyzji i wyboru autonomicznych wartości i celów rozwoju, inicjowanie procesów rozwoju, poszukiwania efektywnych strategii rozwoju i programów realizacyjnych oraz swoboda w realizacji przyjętych ustaleń planistycznych,

-    kreatywność, rozumianą jako zdolność władzy samorządowej do formułowania i rozwiązywania problemów oraz twórcza umiejętność wykorzystywania metod i technik planowania oraz ich adaptacji do zmieniających się warunków zewnętrznych funkcjonowania i rozwoju²².

Cechą charakterystyczną organizacji publicznych jest wchodzenie w liczne interakcje z ich otoczeniem, ze środowiskiem, w których funkcjonują. Związki te różnią się w zależności od tego, jaki wpływ poszczególne elementy środowiska wywierają na organizacje. W odniesieniu do organizacji biznesowych w polskiej literaturze przedmiotu przejęło się jedno ze znaczeń anglojęzycznego terminu environment, tj. otoczenie. I tylko niektórzy autorzy odnoszą swoje rozważania do środowiska organizacji, np. do środowiska ekonomiczno-konkurencyjnego. Tymczasem bardziej adekwatne wydaje się wykorzystanie tutaj terminu środowisko (emironment), jako że pojęcie to zawiera aspekt zewnętrzny, jak i wewnętrzny²³. W związku z tym w procesie zarządzania i planowania strategicznego ważne jest zaangażowanie wszystkich istotnych aktorów w obrębie społeczności lokalnej i regionalnej. Aktorami są tu przede wszystkim organy samorządu: urzędy i urzędnicy, na których głównie będzie spoczywać rola wdrożenia i wykonania

²¹    R. Broi, A. Sztando, Teoretyczne i praktyczne aspekty planowania strategicznego w skali regionalnej i lokalnej [w:] M. Klamut (red.), Planowanie kompetencji kadr w regionie istotą rozwoju Dolnego Śląska, Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu, Wrocław 2009, s. 70-71.

²²    M. Ziółkowski, Proces formułowania strategii rozwoju gminy [w:] M. Majchrzak, A. Zalewski (red.), Samorząd terytorialny i rozwój lokalny, „Monografie i opracowania” nr 483 SGH, Warszawa 2000, s. 58; M. Ziółkowski, M. Goleń, Zarządzanie strategiczne rozwojem lokalnym [w:] H. Sochacka-Krysiak (red.), Zarządzanie gospodarką i finansami gminy, SGH Warszawa 2006, s. 70-75.

²³    B. Kożuch, Zarządzanie publiczne..., op.cit., s. 184.