4113079557

11 krakerów na pojedynczą, wysoką pochodnię

16 krakerów na dwie pochodnie (wysoka/wysoka lub wysoka/niska)

11 krakerów na więcej niż dwie pochodnie

Tab.4.5.1.3. Ilości węglowodorów podawane na pochodnie

Poziom	kg węglowodorów / tonę etylenu
Pierwszy poziom	0,003 - 2,2
Drugi poziom	2,4-18
Trzeci poziom	21 -50

Normalnie akceptowane straty wynoszą zależnie od surowca 0,3 - 0,5% węglowodoru podawanego na instalację, co odpowiada 5 do 15 kg węglowodoru na tonę etylenu. Większość strat surowca jest kierowana na pochodnie.

Emisja lotnych związków organicznych ze źródeł punktowych

Emisja LZO z procesu krakingu w trakcie normalnej pracy instalacji jest bardzo mała, gdyż są one zawracane do procesu, używane jako paliwo lub kierowane do innych instalacji w kompleksie chemicznym. Emisja wzrasta w pewnych sytuacjach, takich jak rozruch, zatrzymanie, zakłócenia procesu i awarie.

Emisja LZO może wystąpić na zaworach bezpieczeństwa, przy odpowietrzeniu reaktorów w celu usunięcia reagentów nie odpowiadających wymaganiom procesu, przy przedmuchach instalacji.

Na podstawie informacji przedstawionych przez Grupę Zadaniową Komisji Europejskiej ds. lotnych związków organicznych [EUVOC Task Force 1995] skład emisji lotnych związków organicznych z krakerów parowych obejmuje: około 50% parafin, 30% etylenu, 10% olefin w tym propylen oraz 10% innych gazów.

Łączna emisja LZO wynosi 0,5 - 4,9 kg/t etylenu i obejmuje:

-    Węglowodory nasycone (C > 2)    0,3 - 2,5    kg/t    etylenu

-    Etylen    0,1 - 1,0    kg/t    etylenu

-    Węglowodory nienasycone (C3 - C5)    0,1 - 0,5 kg/t etylenu

Emisja niezorganizowana (z nieszczelności)

Kraking parowy obejmuje szereg instalacji z wielką liczbą połączeń rurowych, które stanowią potencjalne źródło emisji niezorganizowanej.

Wiele strumieni procesowych to lekkie węglowodory o wysokiej prężności > 300 Pa już w

20°C.

Straty na nieszczelnościach instalacji szacuje się jako 2/3 całkowitej emisji LZO z krakingu parowego.

Doświadczenia z jednej instalacji pokazują, że przecieki na zaworach stanowią 60 - 70% całkowitej emisji niezorganizowanej, podczas gdy połączenia kołnierzowe są bardzo małym źródłem emisji LZO.

4.5.2. Emisja do wód.

Występują trzy strumienie ciekłe odprowadzane z procesu krakingu parowego:

- wody procesowe