4113079559

skuteczności do niedopuszczalnego poziomu, katalizator jest odsyłany do producenta, celem odzysku metali szlachetnych.

-    Zużyte sorbenty - materiały suszące (sita molekularne, tlenek glinu) mają okres użytkowania od 3 - 4 lat, następnie są wysyłane na składowiska.

-    Odpady rozpuszczalników - gaz procesowy zawierający duże ilości kwaśnych składników (szczególnie CO2) jest myty w aminach lub innych sorbentach. Pozostałość po regeneracji sorbentu jest spalana.

Ilość odpadów odprowadzanych z procesu krakingu wynosi od 0,05 do 6,0 kg/t etylenu.

4.6. Najlepsze dostępne techniki 4.6.1. Wybór procesu produkcji

Kraking termiczny (parowy) jest jedynym dostępnym na skalę przemysłową procesem produkcji pełnego zakresu olefin (etylen, propylen, butadien) i jest traktowany jako najlepsza dostępna technika.

Nie wyklucza to stosowania procesu odzysku lekkich olefin z gazów rafineryjnych oraz produkcji propylenu przez odwodomianie propanu.

Istnieje wiele konfiguracji instalacji krakingu parowego w zależności od wybranego surowca i pożądanych produktów, ale wszystkie z nich składają się z czterech podstawowych sekcji:

-    Sekcja pieca (w której odpowiedni surowiec podlega destrukcji w obecności pary)

-    Wstępne frakcjonowanie i system schładzania (w którym usuwane są ciężkie węglowodory i woda)

-    Sekcja sprężania (włącznie z usuwaniem gazów kwaśnych)

Sekcja frakcjonowania w temperaturach poniżej 0°C i w temperaturach umiarkowanych (w której różne produkty są rozdzielane i oczyszczane).

Surowcem do procesu krakingu parowego może być etan, gaz ciekły (LPG), benzyna ciężka (nafta), olej gazowy, olej gazowy próżniowy. Wybór surowca decyduje o rodzajach i ilościach produktów ubocznych etylenu (głównie propylenu, butadienu, aromatów (benzen, toluen), benzyny i oleju opałowego).

Istnieją znaczne różnice w reaktorach krakingu przeznaczonych do surowca gazowego lub ciekłego, stąd nie jest wskazane np. prowadzenie krakingu LPG na instalacji zaprojektowanej na benzynę ciężką i odwrotnie. Z etanu otrzymuje się etylen z dużą wydajnością przy bardzo małej wydajności innych olefin. Wybór surowca zależy od wielu czynników.

Bardzo mało instalacji krakingu w Europie ma dostęp do etanu, który normalnie uzyskuje się z gazu ziemnego. Większość instalacji korzysta z benzyny ciężkiej, gdyż jest najbardziej dostępna i łatwa do transportowania. Stosowanie oleju gazowego i oleju próżniowego jest związane z sąsiedztwem rafinerii.

Nie sposób określić najlepszą dostępną technikę dla surowca, chociaż emisje z instalacji stosujących surowiec gazowy są mniejsze niż przy użyciu benzyny ciężkiej czy oleju gazowego.

Projekt instalacji krakingu

Instalacje krakingu, z natury, są to duże jednostki produkcyjne, zużywające znaczne ilości energii (15 do 50 GJ/t etylenu) przerabiające łatwo palne węglowodory przy podwyższonym ciśnieniu i temperaturze.