Wstęp 13
Ostatni, dwudziestoletni okres (1990-2010), rozszerzył warsztat naukowców o narzędzie zwane Internetem. Autorka, posługując się siecią, cytuje w opracowaniu jedynie oficjalne strony instytucji amerykańskich (urzędów, uniwersytetów, parków). W odniesieniu do realizacji pochodzących z ostatnich lat autorka korzystała z czasopism naukowych z dziedziny architektury i architektury krajobrazu. Istotna dla pracy jest ocena własna autorki, niejednokrotnie asystującej przy powstawaniu realizacji (parki Michaela Van Valkenburgha w Nowym Jorku), patrzącej na budowę oczami architekta z trzydziestoletnią praktyką zawodową10. Praca w złożonej strukturze urzędu miasta Nowy Jork pozwoliła autorce poznać metody działania instytucji miejskich zarządzających terenami rekreacyjnymi i zielenią w mieście. W ramach prac projektowych wykonywanych w pracowni autorka projektowała zieleń miejską komponowaną przy nowo powstających zespołach mieszkaniowych.
W pracy zastosowano złożone metody badawcze właściwe architekturze krajobrazu polegające na zespoleniu uniwersyteckiego warsztatu humanistycznego (historycznego - studia literaturowe, dedukcja, indukcja) z warsztatem projektowym oraz badaniami in situ, a także wątkami uwarunkowań technicznych. Materiał ilustracyjny uzupełnia merytorycznie rozważania prowadzone w tekście.
Z metodologicznego punktu widzenia główne źródła informacji wykorzystane w tej książce obejmują:
• publikacje naukowe z dziedziny historii Stanów Zjednoczonych,
• publikacje naukowe z teorii architektury i architektury krajobrazu,
• publikacje naukowe z historii architektury Stanów Zjednoczonych,
• monografie z dziedziny architektury krajobrazu,
• artykuły z czasopism architektonicznych,
• oficjalne strony internetowe instytucji amerykańskich.
10 Autorka, będąc stypendystką Fundacji Kościuszkowskiej w roku akademickim 1992/93, studiowała na nowojorskim Uniwersytecie Columbia, The Center for Preservation Research Graduate School of Architecture, Planning and Preservation, uczestnicząc w projektach badawczych i zajęciach dydaktycznych prowadzonych przez prof. Martina Weavera z dziedziny konserwacji zabytków architektury. W latach 1995 — 1997 współpracowała z biurami architektonicznymi w Nowym Jorku, a od roku 1997 została zatrudniona w New York City Housing Authority w pracowni architektonicznej Facility Planning and Administration (1997 -2005) oraz w Office of Design (2005 -200S). Obydwie pracownie zajmowały się projektowaniem i rewaloryzacją obiektów należących do majątku trwałego NYCHA. Będzie o tym mowa w rozdziale 1.