4558207028

• 20 S. Jewtuchowicz

ków kutnowskich w Drzykozach grubość glin waha się od 43 do 58 m. Liczba glin w jednym otworze wiertniczym może wynosić od 1 do 13.

W związku z występowaniem wielu poziomów glin wyłania się potrzeba rozdzielenia ich na gliny reprezentujące moreny denne glacjałów lub stadiałów oraz takie, które nie są moreną denną, a mogły powstać podczas powierzchniowej ablacji lodowca lub wskutek działania procesów wtórnych. W celu ustalenia różnic między glinami badano ich kolor, uziarnienie, powierzchnię ziarn oraz zawartość skaleni.

Ryc. 7. Lubień. Uziarnienie glin z różnych głębokości

1 — 19,5 m, 2 — 28 m, 3 — 7 m, 4 — 3,6 m, 5 — 11 m, 6 — 17,8 m

Cechą glin badanego terenu jest ich niejednolitość. W jednym i tym samym poziomie zmienia się frakcja ziarn i kolor. Zmiany te nie są regularne. Występujące w niektórych glinach domieszki iłów trzeciorzędowych pozwalają przypuszczać, że różnice w strukturze gliny morenowej w dużym stopniu są rezultatem erozji glacjalnej podłoża.

Do analizy gli^ry pobierano próbki z każdej wartwy wykazującej jakiekolwiek zróżnicowanie materiału w poszczególnych jej poziomach. Próbki były pobierane również według określonych stref: ze strefy pradoliny, ze strefy moreny kutnowskiej, z jej zaplecza oraz z moreny dennej południowej części badanego terenu.

Uziarnienie gliny strefy pradolinnej reprezentuje profil z miejscowości Lubień (ryc. 7). Występują tu dwa poziomy glin. Z górnego poziomu pobrano 5 prób ?k z głębokości 3,6—19,5m, z dolnego poziomu pobrano jedną próbkę z głębokości 28 m. Na 6 zanalizowanych próbek z Lubienia 5 ma podobne uziarnienie. Próbki nie wykazują istotnych różnic. Jedynie próbka pochodząca ze spągu górnego poziomu gliny, z głębokości 19,5 m, wykazuje duże odchylenie w stosunku do pozostałych. Cechuje ją mniejsza zawartość iłu i pyłu.