4680592831

24

A. Chałubińską na Podolu i północnym przedpolu Gór Świętokrzyskich [1], J. Czyżewskiego na południowym Roztoczu [2], A. Malickiego na północnym Roztoczu [21] i w dorzeczu górnej Nidy [22], J. Samsonowicza na prawym zboczu doliny Wisły [1], oraz S. Dżułyńskiego w południowej części Wyżyny Krakowskiej [5] (Tab. III). Maksimum N 30° E, stwierdzone na Wyżynie Miechowskiej, odpowiada kierunkom spękań kredy, obserwowanym przez M a-1 i c k i e g o w dorzeczu górnej Nidy a przez Dżułyńskiego w południowej części Wyżyny Krakowskiej. Natomiast maksimum N 60°—70°W słabiej nawiązuje do kierunków spękań w dorzeczu górnej Nidy (drugorzędne maksimum N 70° W). Analogiczne maksima stwierdzili Czyżewski i Dżułyński. Natomiast kierunki N—S i E—W nie zaznaczają się na obszarze Podola i Roztocza, a w dorzeczu górnej Nidy są bardzo słabo wykształcone. Rzecz charakterystyczna, że kierunek N—S wraz z odpowiadającym mu prostopadłym maksimum W—E występuje w obrębie piaskowca szydłowieckiego na północnym przedpolu Gór Świętokrzyskich oraz w utworach południowej części Wyżyny Krakowskiej. Również Samsonowicz stwierdził południkowy kierunek spękań utworów kredowych na prawym zboczu doliny Wisły.

Tabela III

ZESTAWIENIE KIERUNKÓW SPĘKAŃ NA ROŻNYCH OBSZARACH

Obszar badoń	max N-W	max N —E	max N—S	max E—W
Podole	45°—50° 10°—15°	35°—40° 60°		+
Południowe Roztocze	45°—50°—60°	25°—35°
Północne Roztocze	30°	35°-40°
Prawy brzeg Wisły			+
Północne przedpole Gór Świętokrzyskich (kajper)		80°	+	+
Dorzecze górnej Nidy	55°,65° —80°	O O 1 o o co
Południowa część Wyżyny Krakowskiej (turon)	o O 1 o o co	o o co 1 o o CŃJ	+	+
Wschodnia część Wyżyny Miechowskiej	o o i o O CO	55°-75° 15°—35°	+	+

A. Chałubińska wysnuwa wniosek, że południkowo-równoleżni-kowy system spękań jest pokredowy. Dżułyński na podstawie licznych obserwacji, zebranych w południowej części Wyżyny Krakowskiej,