4742459788

Aby otrzymać kapitał, który przy określonej stopie procentowej odpowiada wyznaczonemu poziomowi możliwego do osiągnięcia oprocentowania, należy poshiżyć się wzorem

xl00

P

gdzie:

x - obliczone oprocentowanie kapitału, którego możemy się spodziewać:

p - aktualna stopa procentowa.

Tak obliczoną kwotę kapitałową Bieńkowski określa mianem ..wartości koniunkturalnej zakładu przemysłowego", równoznacznej z wartością sprzedażną przy postępowaniu egzekucyjnym. Zbędne jest podkreślanie aktualności jego teoretycznych rozważań dla współczesnych procesów transformacji ry nkowej gospodarki polskiej.

Przytoczone przykłady pozwalają na stwierdzenie, że dorobek polskich prekursorów klasycznej szkoły zarządzania jest znaczący, choć światowa literatura eksponuje głównie dorobek klasyków amerykańskich i francuskich.

Szkoła klasyczna wypracowała wiele hipotez i twierdzeń naukowych przydatnych dla prakty ki zarządzania. Późniejsze szkoły poddawały' je krytyce i rewizji oraz wprowadzały modyfikacje w ich treści. Największym dorobkiem szkoły klasycznej jest niewątpliwie przyjęcie zasady naukowego badania procesu pracy, a więc systematycznego i metodycznego podejścia w organizowaniu wszelkiej działalności.

Z wypracowanych przez klasyczną teorię zasad wciąż aktualne pozostają:

-    zasada hierarchii, wprowadzająca podział przedsiębiorstwa na szereg szczebli zarządzania, przy czym każdy pozostaje w zależności służbowej od szczebla wyższego: w rezultacie powstaje „piramida organizacyjna", na szczycie której znajduje się naczelne kierownictwo, a jej podstawę stanowi szczebel wykonawczy;

-    zasada delegowania uprawnień, zalecająca przekazy wanie w dół organizacji uprawnień decyzyjnych tak daleko, jak pozwalają na to kwalifikacje zawodowe i moralne personelu niższych szczebli oraz dostępność informacji niezbędnych do podejmowania decyzji;

-    zasada wyjątków, wspierająca wymienioną uprzednio zasadę delegowania uprawnień i stwierdzająca, że tylko niecodzienne i wyjątkowe problemy w organizacji powinny być rozstrzygane na szczeblu wyższego kierownictwa, natomiast typowe, zrutynizowane i powtarzalne decyzje należy rozstrzygać na niższych szczeblach zarządzania;

-    zasada podziału pracy, stanowiąca, że jeśli jakąś pracę podzielimy na cząstki, z których każdą powierzymy do wykonania odrębnemu wykonawcy (stanowisku, człowiekowi, komórce organizacyjnej), to wydajność pracy wzrośnie:

-    zasada harmonizacji, zalecająca dbałość o harmonijny dobór składników każdego działającego zespołu (ludzi, urządzeń i maszyn) oraz koordynację w czasie działań poszczególnych składników organizacji⁴.

Martyniak Z.: Rozwój myśli organizatorskiej. Cz. II. Kraków, Studium Doskonalenia Kadr Akademii Ekonomicznej 1975, str. 1-3.

17