4742460354

Wprowadzenie

We współczesnej humanistyce mamy do czynienia z pewnym teoretyczno-ideologicznym i metodologicznym eklektyzmem. Pierwszy polega na programowym łączeniu różnych dyskursów oraz paradygmatów, służących osiąganiu określonych celów poznawczych, w tym emancypacyjnych. Drugi odnosi się do praktykowanych we współczesnej humanistyce metod diagnozujących orientacje życiowe. Może on być odbiciem eklektyzmu ideologicznego, ale też oznaczać wielość metod łączonych ze sobą i zestawianych mimo ograniczeń, jakie narzuca ich epistemologiczna czy historyczna interpretacja. W efekcie stosowania i kontynuowania tego rodzaju praktyk wytwarza się charakterystyczny język, który, łącząc różne źródła wiedzy, pozwala na nowo odczytywać to, co w sferze życia społecznego wydaje się banalne i dawno zdiagnozowane.

W tej sytuacji i kontekstach praktyk poznawczych, praca o rodzinności i związkach partnerskich musi mieć z konieczności charakter eklektyczny. Po pierwsze dlatego, że powstaje pod wpływem wędrówek po odmiennych ideologicznie teoriach z obszaru nauk socjologicznych, psychologicznych, prawnych, historycznych, pedagogicznych. Po drugie, jeśli wziąć pod uwagę zjawisko dywersyfikacji form życia rodzinnego (a więc znaczne ich rozszerzanie i społeczne różnicowanie), można odnieść wrażenie, że dyskurs dotyczący miłości i seksualności jest wciąż niezgłębionym badawczo zagadnieniem. Wynika to z faktu, że wartości życia rodzinnego i partnerskiego oraz związana z nimi uczuciowość należą do zjawisk „turbulentnych” , które zmieniają swój charakter, nim zdąży się je dogłębnie zbadać i opisać. Zatem sfera związków między kobietą i mężczyzną, stanowiąca przedmiot rozważań w niniejszej dysertacji, sama w sobie jest silnie eklektyczna. Na fakt ten wpływają współczesne przemiany makrospołeczne, takie jak postępujący dynamicznie proces globalizacji, mobilności, technicyzacji sfer życia intymnego, wpływające na dynamikę wewnątrz intymnych relacji damsko-męskich. To również zaawansowany proces niezależności ekonomicznej kobiet, przejawiający się w możliwości dokonania przez nie wyboru niemałżeńskiego stylu życia, a także częstsza społeczna zgoda na mozaikowość form bycia razem z partnerem tej samej i/lub odmiennej płci.

'Zygmunt Bauman nazywa nowe strategie współcześnie kreowanych projektów płynnymi, turbulentnymi, wciąż zagadkowymi, które każą unikać jak ognia wszystkiego, co to raz na zawsze, na wieki wieków, aż śmierć nas rozdzieli, patrz: Bauman Z., Ponowoczesność jako źródło cierpień, Warszawa 2000, s.143.

4