1.2. Normy
Zmiana zasad normalizacji od 1994 r. spowodowała, że norm nakazanych obligatoryjnie przez właściwego ministra jest mało i powinny dotyczyć bezpieczeństwa życia ludzkiego, mienia oraz ochrony środowiska.
Geologii inżynierskiej dotyczy w Polsce obecnie tylko kilka norm, które obligatoryjnie są wskazane do stosowania przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (dawniej Budownictwa). Są to:
— PN-81/B-03020. Grunty budowlane. Posadowienia bezpośrednie budowli. Obliczenia statyczne i projektowe.
— PN-83/B-03010. Ściany oporowe. Obliczenia statyczne i projektowanie.
— PN-83/B-02482. Fundamenty budowlane. Nośność pali i fundamentów palowych.
Nawet norma klasyfikacji gruntów nie jest już obowiązkowa od 1.01.1998 r., co umożliwia
stosowanie w Polsce innych opisów gruntów niż normowy (PN-86/B-02480), oczywiście przy powołaniu się na źródło.
Dalsze trudności sprawia przejście z naszego dotychczasowego systemu na przyszły system norm europejskich, który według założeń ma się składać z części wspólnej norm obowiązujących w całej EWG oraz części norm krajowych, które każdy kraj (czytaj Land), a więc nawet region, może opracować według własnych potrzeb. Ta część oczywiście musi być skorelowana z przepisami państwowymi i EWG.
Przyszłe normy europejskie (EN) dla geotechniki mają numer 1997. Cały system tej normy (obecnie ponad 500 stron maszynopisu) składa się z następujących części:
EN-1997-1. Projektowanie geotechniczne. Reguły ogólne.
EN-1997-2. Projektowanie geotechniczne. Badania laboratoryjne.
EN-1997-3. Projektowanie geotechniczne z zastosowaniem badań polowych.
EN-1997-4. Projektowanie geotechniczne. Reguły dla konstrukcji specjalnych i ich elementów.
Dodatkowo dochodzą normy z innych działów:
EN-1991-2-6. Parcie gruntu i wody (w normie obciążeń).
EN-1992-4. Fundamenty z betonu.
EN-1993-5. Grodzie, pale, ścianki szczelne.
Normy europejskie nie podjęły zupełnie problemu klasyfikacji gruntów, które to normy dla gruntów i skał ma przygotować komisja ISO (International Standard Organization). Wyraźną zmianę w stosunku do dotychczas obowiązującej praktyki jest wprowadzenie w Polsce kategorii geotechnicznych. Kategorię geotechniczną obiektu budowlanego ustala się w zależności od typu warunków gruntowych oraz czynników konstrukcyjnych, ekonomicznych i środowiskowych.
Kategorię geotechniczną obiektu określa projektant obiektu w uzgodnieniu z osobą upoważnioną na podstawie odrębnych przepisów do ustalania geotechnicznych warunków posadowienia obiektu budowlanego. Różne części projektu mogą wymagać opracowania ich w różnych kategoriach geotechnicznych.
Kategorie geotechniczne wprowadzono do polskiego systemu prawnego i normalizacyjnego Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 września 1998 r. (Dz. U. nr 126 poz. 839). Kategorie jeszcze nie weszły do codziennej praktyki geotechnicznej (norma PN/B 02479).