Krasiński. Oblicza poety, Kraków 2001. A. Witkowska, Wielcy romantycy polscy. Sylwetki, Warszawa 1980, stąd: Krasiński, Norwid.
A. Witkowska, Literatura romantyzmu, Warszawa 1986, rozdz. IX. A. Witkowska, R. Przybylski, Romantyzm, Warszawa 1997, cz. 2, rozdz. VIII, XI, XII.
K. Wojciechowski, Wstęp, w: H. Rzewuski, Listopad, Kraków 1923, BN, s. I, nr 61. K. Wyka, Romantyczna nobilitacja powieści, w: O potrzebie historii literatury. Szkice polonistyczne z lat 1944-1967, Warszawa 1969.
M. Żmigrodzka, Karmazyn, palestrant i wiek XIX, Wstęp, w: H. Rzewuski, Pamiątki Soplicy, oprać. Z. Lewinówna, Warszawa 1961. Zdziwienia Kraszewskim, red. M. Zielińska, Wrocław 1990.
Opracowania dalsze:
T. Burek, Powieść utajona, w: tenże, Żadnych marzeń, Londyn 1987. Słownik literatury polskiej XIX wieku, red. J. Bachórz, A. Kowalczykowa, Warszawa 1991.
I. Kiedy powstały, gdzie i kiedy zostały wydane Ballady i romanse? Kim był wówczas Adam Mickiewicz? Jakie ballady napisał w latach późniejszych?
II. Fantastyka Ballad i romansów.
— W jaki sposób łączył Mickiewicz geograficzny i historyczny konkret z fantastyką?
— Zaskoczenie, cudowność, groza jako cechy świata balladowego.
— Duchy, zjawy, świtezianki, upiory. Za pomocą jakich środków artystycznych Mickiewicz przedstawiał istoty niesamowite? Czy narrator ballad wierzy w duchy? Jak zmienia się jego stosunek do zjawisk fantastycznych w różnych utworach cyklu?
III. Człowiek i natura.
— Ballady Adama Mickiewicza a romantyczne hasło „powrotu do natury".
— Czy świat w Balladach i romansach jest poznawalny? Czy panuje w nim ład? Czy rządzą tu jakieś prawa?
— Kim jest człowiek wobec natury?
— Czy natura ma swoją moralność? Porównaj z tego punktu widzenia
np. Świteziankę, Rybkę i Lilie.
— Dlaczego odmieniec, człowiek cierpiący, szalony, dziecko są częstymi bohaterami ballad?
— Niejednoznaczność moralna bohaterów ballad; rysunek psychologiczny postaci.
IV. Romantyczność jako utwór programowy młodego romantyka.