PU-BI. W rezultacie w późniejszych wersjach modelu TAM postawy (ATT) zostały usunięte a czynniki PU/PEU determinują bezpośrednio intencje8.
TAM zakłada, że zmienne zewnętrzne (charakterystyka systemu IT, charakterystyka użytkownika, czynniki organizacyjne) wpływają pośrednio na intencje determinując wielkość PU/PEOU (Venkatesh i Davis, 2000, s. 187), przy czym wpływ czynnika PU jest znacząco większy niż PEOU. Ponadto wykorzystanie SI/TI może być przewidywane na podstawie intencji. Zamiarem Davisa było opracowanie „prostego, teoretycznie uzasadnionego modelu, zdolnego do objaśnienia czynników akceptacji systemów komputerowych w sposób ogólny, to jest dla różnych grup użytkowników końcowych i różnych rodzajów systemów [...] TAM ma stanowić teoretyczną podstawę objaśniającą w jaki sposób zewnętrzne czynniki wpływają na przekonania, postawy i intencje" (Davis, 1989, s. 985). Z uwagi na trudność z pomiarem użytkowania systemu wiele badań posługuje się modelem czteroskład-nikowym zakładającym, że wysoka wartość BI determinuje wysoką wartość użytkowania, por. Taylor i Todd (1995)9.
Model TAM10 porównywano ze „zwykłym" modelem TPB nie zawierającym czynników pierwszego stopnia w którym postawa, normy subiektywne oraz kontrola behavio-ralna były mierzone bezpośrednio11. „Zwykły" model TPB oraz model TAM zawierały po trzy czynniki objaśniające intencje oraz wykorzystanie systemu. Wykorzystanie TPB nie poprawiło prognostycznych właściwości modelu ponieważ oba wyjaśniały po 34% zmienności wykorzystania systemu. W modelu zdekomponowanym wszystkie czynniki pierwszego stopnia za wyjątkiem PEOU oraz kompatybilności okazały się istotne, zaś model ma nieznacznie lepsze właściwości prognostyczne ponieważ udział wyjaśnianej zmienności wykorzystania wzrósł do 36%. Taylor i Todd przyznają, że prognostyczne właściwości modelu poprawiły się w niewielkim stopniu, zwłaszcza uwzględniając wzrost złożoności modelu (13 zamiast 5 czynników) ale uważają, że model zdekomponowany lepiej objaśnia przyczyny wykorzystania SI/TI. Przykłady zastosowania modelu wykorzystującego teorię planowanego działania do określenia akceptacji SI/TI można także znaleźć w pracach Lin i inni (2006); Hung i Chang (2005); Hsu i Chiu (2004) oraz Mathieson (1991).
Model TAM był wielokrotnie wykorzystany w badaniu akceptacji różnych systemów komputerowych: aplikacje biurowe takie jak arkusze kalkulacyjne i edytory (Burton-Jones
8Por. przykładowo Igbaria i inni (1997); Burton-Jones i Hubona (2005); Venkatesh i Davis (2000).
9W przeglądzie 145 artykułów wykorzystujących TAM wskazuje się, że 43% badań nie zawierało relacji pomiędzy intencją a faktycznym wykorzystaniem Shumaila Y. Yousafzai (2007a).
10W związku z tym skala formatywna jest kontekstowa i powinna być adaptowana do potrzeb konkretnego badania. Przykładowo pytanie o dostęp do danych ma sens w środowisku bazodanowym, w którym użytkownicy mają - podyktowany względami bezpieczeństwa -ograniczony dostęp do danych. W przypadku aplikacji biurowej czy programu komunikacyjnego takie pytanie może nie mieć sensu.
11 Ponieważ skala pomiarowa obejmowała zaledwie 9 pytań więc można mieć poważne zastrzeżenia co do precyzji pomiaru (Taylor i Todd, 1995, s. 173-174).
17