5673850684

Rozmowy

a nie inny ruch. Dzięki temu, że film daje szansę, aby pewne techniki przedstawić obrazowo, stwierdziłem, że warto zorganizować taki festiwal filmów.

Czyli dydaktyka jest kluczowa dla tego festiwalu.

Tak. Postanowiliśmy zorganizować wydarzenie, które będzie edukować poprzez obraz. Wielką zaletą festiwalu było również to, że goście mogli od razu dyskutować z autorem filmu.

Oprócz tematyki, ciekawe jest również miejsce, gdzie odbywa się festiwal.

Dużo zależało od miejsca. Zamek w Rynie na Mazurach znajduje się może daleko, ale wystarczy tam przyjechać, aby się w tym miejscu zakochać. Zresztą czy w dzisiejszych czasach odległość ma jakieś znaczenie? Organizowaliśmy z festiwalu relację livestreaming na całą Polskę, ponadto wszystkie sesje były transmitowane na żywo. Zarejestrowano w sieci ponad 3000 odbiorców.

Przejdźmy zatem do jego ostatniej edycji, której tematem przewodnim była „Transplantologia w filmie”. Dlaczego akurat taki temat?

Pragnęliśmy wzmocnić ideę transplantacji organów w Polsce, umocnić pozytywny wizerunek transplantacji, a także pokazać filmy, które ukazują wielki postęp, jaki dokonał i dokonuje się w transplantologii. Promocja idei transplantacji cały czas wymaga naszej pracy, nie możemy spocząć na laurach, naszym zadaniem jest stałe przypominanie, jakie wielkie znaczenie ma transplantacja i rozwój w transplantologii. Byliśmy zaszczyceni goszcząc na festiwalu m.in. Prezesa Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego pana prof. Bolesława Rutkowskiego czy dyrektora „Poltransplantu” pana prof. Romana Danielewicza. Obecnych było też wielu wspaniałych transplantologów polskich.

Rok 2014 byl szczególny w kontekście popularyzacji transplantologii, chociażby ze względu na premierę filmu „Bogowie”.

Właśnie. I wielką radość sprawiła mi możliwość projekcji tego filmu w czasie otwarcia festiwalu. Było to możliwe dzięki przychylności firmy Watchout Production - producenta filmu, a w szczególności jej prezesa Pana Piotra Woź-niaka-Staraka. Było to niezwykłe wydarzenie, na widowni zasiedli m.in. pan prof. Romuald Cichoń - kardiochirurg, uczeń prof. Zbigniewa Religi, a także pan płk. Mirosław Czechowski, który współpracował z zespołem prof. Religi i zorganizował po raz pierwszy zasady transportu lotniczego dla potrzeb transplantacji serca. Obecny był również scenarzysta filmu pan Krzysztof Rak. Otwarcie tradycyjnie już uświetniło przemówienie JM Rektora Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego prof. Marka Krawczyka, który objął drugą edycję Festiwalu, podobnie jak pierwszą, swoim patronatem honorowym.

Festiwal podzielony został na kilka sesji. Czego dotyczyły?

Dwie pierwsze sesje pod nazwą „Forum Chirurgii Transplantacyjnej” składały się z prezentacji filmowych zaproszonych przez nas Gości. Zaprosiłem szereg osób, aby poprzez swoje obrazy zaprezentowały różne aspekty transplantowa-nych narządów. To sami eksperci najwyższej jakości. I tak np. film doc. Waldemara Patkowskiego z naszej Kliniki dotyczył pobrania fragmentu wątroby od dawcy żywego, z kolei dr Marek Szymczak zaprezentował film o przeszczepieniu tegoż fragmentu wątroby od dawcy rodzinnego, którego dokonał zespół prof. Piotra Kalicińskiego z Centrum

Zdrowia Dziecka. Doc. Tomasz Jakimowicz z naszego Uniwersytetu przyjechał z filmem o pobraniu i przeszczepieniu nerki od dawcy żywego metodą laparoskopową, a prof. Jerzy Szaflik zaprezentował film o pobraniu i przeszczepieniu rogówki, i wiele, wiele innych.

Do kolejnej sesji, zatytułowanej „Hyde Park”, każdy mógł zgłosić swój 10-minutowy film, niekoniecznie związany z tematyką główną festiwalu. To zawsze jest bardzo emocjonujące - wolne prezentacje filmów.

Na odrębną uwagę zasługiwała sesja „Forum nowych technologii i nowych metod leczenia”, podczas której, jak sugeruje nazwa, były prezentowane filmy o odkryciach mających doniosłe znaczenie dla chirurgii w praktyce, które mogą ułatwić i usprawnić wykonywanie zabiegów. Zorganizowaliśmy również sesję specjalną, podczas której odbywały się projekcje filmów popularyzujących transplantologię w bardziej publicystycznej formie. Szczególnie zapadł mi w pamięć film na temat transplantologii w Indiach, gdzie - ze względu na aspekty religijne i kulturowe - transplantologia stoi na zupełnie innym poziomie niż u nas. Jury Festiwalu przyznało dla najlepszych prezentacji nagrody Grand Prix w postaci statuetki chirurga z kamerą oraz wiele wyróżnień.

Rozumiem, że trwają już przygotowania do kolejnej

W tym roku postanowiłem nie organizować festiwalu.

Dlaczego?

Dlatego, że nasz festiwal nie jest festiwalem prezentującym filmy fabularne, a naukowe. Zajmujemy się nauką i mimo że ona bardzo szybko się rozwija, to jednak nie na tyle, aby co roku prezentować kilkadziesiąt filmów na temat nowych metod, procedur czy wykorzystania nowoczesnych narzędzi chirurgicznych. To jest nauka, a ona wymaga trochę czasu, pewnego dystansu, odstępu. Nie chcę, aby widzowie oglądali filmy na tematy, które już znają. Ponieważ chciałbym, żeby festiwal poszerzał naszą wiedzę na temat medycyny, postanowiłem zrobić przynajmniej jeden rok przerwy. Ten rok da mi szansę poznania, co się w nauce ciekawego wydarzyło -i być może w następnym roku 2016 podejmiemy decyzję o organizacji kolejnej edycji.

Jaka była reakcja środowiska lekarzy na festiwal?

Bardzo pozytywna, na tyle że informację o braku w tym roku festiwalu przyjęto ze smutkiem, ale też z pełnym zrozumieniem. O znaczeniu tego festiwalu świadczy jednak nie tylko reakcja lekarzy, ale zainteresowanie ze strony ogólnopolskich stacji telewizyjnych. To wszystko sprawiło, że założenia i cele, które sobie postawiliśmy przed II edycją festiwalu - zostały spełnione. O transplantacji mówiło się dużo i pozytywnie.

Podczas festiwalu był jeszcze jeden ważny dla Pana moment - prezentacja portalu Wirtualny Uniwersytet Medycyny.

To kolejny projekt Fundacji Wideochirurgii, dzięki któremu chcemy kontynuować naszą pracę na rzecz dydaktyki poprzez obraz.

Czym w praktyce będzie Wirtualny Uniwersytet Medycyny?

Będzie to platforma internetowa, na której - mówiąc najprościej - w łatwy sposób będzie można zapoznać się z materiałami filmowymi dotyczącymi wykonywania procedur związanych z leczeniem. Jego podstawową funkcją będzie funkcja szkoleniowa.

Medycyna Dydaktyka Wychowanie, Vol. XLVII, No. 1/2015 13