Wspomnienie
Rektor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego prof. Marek Krawczyk ufundował tablicę upamiętniającą reaktywowanie Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego w tymczasowej siedzibie Szpitala Przemienienia Pańskiego przy ul. Boremlowskiej 6/12 przed 70. laty.
Tablica została uroczyście odsłonięta 8 stycznia 2015 roku przy wejściu do budynku obecnego Gimnazjum nr 22 im. gen. Piotra Szembeka, gdzie w 1944 roku mieściła się tzw. „Akademia Boremlowską”. Dokonał tego JM Rektor prof. Marek Krawczyk, w towarzystwie zastępcy burmistrza Pragi Południe Jarosława Karcza i dyrektor Gimnazjum Lilii Fota-Giedz. Uczniowie szkoły przygotowali bardzo staranną oprawę uroczystości (również artystyczną) podkreślając, jak cenią sobie tak ważny fakt w dziejach budynku, w którym uczą się obecnie.
Inicjatorem umieszczenia pamiątkowej tablicy w miejscu, w którym zaczynała się powojenna historia akademickiej medycyny w Warszawie był prof Edward Towpik, dyrektor Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
Cezary Ksel Redakcja „MDW”
#
W TYM GMACHU.
W LISTOPADZIE 1944 ROKU W TYMCZASOWEJ SIEDZIBIE SZPITAIA PRZEMIENIENIA PAŃSKIEGO REAKTYWOWANO WYDZIAŁ LEKARSKI UNIWERSYTETU WARSZAWSKIEGO w 70 rocznicę Hi w listopadzie 1014 roku społeczność Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
(1922-2014)
Prof. dr hab. med. Edward Towpik Mgr Grażyna Jermakowicz
Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Maturę zdawała podczas okupacji na tajnych kompletach i już jesienią 1940 roku rozpoczęła studia na niejawnym Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Kontynuowała je w Prywatnej Szkole dla Pomocniczego Personelu Medycznego doc. Jana Zaorskiego, tzw. „Szkole Zaorskiego” od chwili jej otwarcia w marcu 1941 r. Ten pierwszy, marcowy nabór do Szkoły liczył ok. 100 uczniów/studentów (kolejny - we wrześniu tego roku - już ok. 200). „Szkoła Zaorskiego” kształciła w zakresie programu początkowych kursów medycyny, więc po 2 latach Barbara Zawirska, chcąc kontynuować studia, przeniosła się na Wydział Lekarski tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich, gromadzący profesorów i wykładowców wysiedlonych z Poznania, kierowany przez prof Adama Wrzoska. W chwili wybuchu Powstania studiowała na piątym kursie.
Dla środowiska ówczesnej inteligenckiej młodzieży warszawskiej - pokolenia „Kolumbów” - czymś zupełnie oczywistym było zaangażowanie w działalność konspiracyjną. Barbara Zawirska, ps. „Barbara”, należała do konspiracyjnej Wojskowej Służby Kobiet, uczestniczyła w szkoleniach sanitarnych, gromadzeniu materiałów opatrunkowych, roznoszeniu gazetek itp.
Pierwszego sierpnia 1944 r. jej patrol sanitarny umieszczono na Starówce przy ul. Świętojańskiej. Brała też udział we wznoszeniu barykady w poprzek Kanonii - od strony Placu Zamkowego, skąd spodziewano się natarcia. Na skutek ostrzału siedzibę patrolu przeniesiono do kamienicy na rogu Rynku Starego Miasta i Kamiennych Schodków, gdzie znajdowała się zaimprowizowana powstańcza lecznica, nieźle zaopatrzona i z zespołem chirurgicznym. Operował tam
Medycyna Dydaktyka Wychowanie, Vol. XLVII, No. 1/2015 15