5755073323

ruch okresie letnim (w czerwcu i na początku lipca) oraz w październiku. W okresach tych nastąpiło wyraźne ochłodzenie związane z dość częstymi opadami deszczu. Potwierdza to, że na aktywność kleszczy łąkowych w decydującym stopniu wpływa średnia dobowa temperatura powietrza oraz jego wilgotność. Długość dnia ma natomiast znacznie mniejszy wpływ na aktywność dorosłych form kleszczy łąkowych. Podjęto także pierwsze próby bliższego rozpoznania związku pomiędzy miejscami występowania D. reticulatus a rodzajem porastającej je roślinności. Dla bliższego poznania ekologii tego gatunku kleszczy celowym jest zbadanie tej zależności m.in. poprzez dokładniejsze sklasyfikowanie łąkowych zbiorowisk roślinnych zgodnie z powszechnie stosowanym podziałem fitosocjologicznym. Mimo niewielkiej aktywności kleszczy obserwowanej w roku 2009 wyznaczono wstępnie poletka doświadczalne charakteryzujące się przynależnością do różnych zespołów roślinnych (wykonawcy: Z. Bogdaszewska, G. Karbowiak).

c) Pasożyty krwi żubra (Bison bonasus) w Polsce (kontynuacja)

Badania nad zarażeniem żubrów pasożytami krwi prowadzone są w ramach Sieci żubrowej (Bison NetWork) koordynowanej przez Zakład Badania Ssaków PAN w Białowieży. W 2009 r. przebadano 15 żubrów, z czego 5 żubrów było zarażonych świdrowcami. Ponadto w badanym materiale wykryto mikrofilarie z rodzaju Setaria wykryto u 5 żubrów. Nie wykryto piroplazm Babesia sp.oraz riketsji Anaplasma phagocytophilum. W roku sprawozdawczym potwierdzono współwystępowanie dwóch różnych morfologicznie postaci trypomastigota - postaci smukłej i krępej. W celu potwierdzenia hipotezy zakładającej zróżnicowanie gatunkowe występujących u żubra świdrowców (T. theileri i T. wrublewskii) przeprowadzono badania metodami biologii molekularnej. Do tych badań wykorzystano materiał zebrany w roku sprawozdawczym oraz w latach poprzednich. DNA izolowano ze świdrowców pochodzących z krwi żubrów oraz z hodowli in vitro. Przeprowadzono reakcję nested PCR oraz sekwencjonowanie produktów amplifikacji. Analiza uzyskanych sekwencji wykazała, że 11 z nich było podobnych do T. theileri w 99 %, a po dwie sekwencje w 93 %, 96 % i 98 %. Jednakże, aby upewnić się czy we krwi żubrów występują dwa gatunki świdrowców planuje się dalsze badania przy użyciu innych starterów. W ramach badań dodatkowych przebadano 171 danieli. Swidrowce (prawdopodobnie T. cervi) wykazano u 16 cielaków, 3 dorosłych samic oraz 2 samców (wykonawcy: I. Wita, G. Karbowiak, J. Hapunik).

3. Helmintofauna antarktycznych i subantarktycznych kręgowców (kontynuacja)

Kierownik: prof. dr hab. Krzysztof Zdzitowiecki