Zarówno próbki do badań makro-jak i mikroskopowych można poddawać trawieniu. Najczęściej stosowane odczynniki od trawienia makroskopowego są to stosunkowo stężone roztwory kwasów głownie siarkowego i solnego, oraz roztwory związków utleniających.
Do trawienia mikroskopowego najczęściej stosowane są rozcieńczone roztwory kwasów i związków utleniających np.:
• 2 - 5% kwasu azotowego w alkoholu etylowym - do stopów żelaza,
• 0,5 - 2% kwasu fluorowodorowego w wodzie - do stopów aluminium;
• 10 % chlorku żelazowego w wodzie - do stopów miedzi.
Szczegółowe zasady doboru odczynników trawiących określone są w normach i specjalistycznej literaturze.
Kontrast poszczególnych obiektów po trawieniu jest wynikiem:
• mniejszej odporności granic ziaren na działanie odczynnika trawiącego;
• odmiennej orientacji ziaren i przez to różnej ich odporności na działanie odczynnika;
• różnej odporności różnych rodzajów ziaren na działanie odczynnika;
• różnej grubości warstw nierozpuszczalnych produktów trawienia na poszczególnych ziarnach (mogą powstawać barwy interferencyjne)
Wszystkie czynniki tworzące kontrast mogą występować równocześnie, tworząc złożone obrazy w polu widzenia mikroskopu.
1. Dobrzański L.A., Nowosielski R. „Metody badań metali i stopów - Badania właściwości fizycznych” WNT Warszawa 1987
2. Dobrzański L.A., Hajduczek E.: „Metody badań metali i stopów - Mikroskopia świetlna i elektronowa.” WNT Warszawa 1987
1. Podstawy pomiarów twardości metali
2. Budowa mikroskopu i zasady powstawania kontrastu w mikroskopie metaloznawczym przy obserwacji w polu jasnym
3. Metodyka przygotowania próbek mikroskopowych.
Zaliczenie materiału odbywa się na ćwiczeniu „Badania makroskopowe”