5910201955

odzwierciedlenia poszczególnych zdarzeń gospodarczych w systemie kont musi charakteryzować się jednoznaczną interpretacją¹.

Tabela 2. Instrumentarium ewidencji księgowej

Fazy procedury ewidencji	Instrumentarium
Obserwacja	Obieg dokumentów księgowych Rodzaje dokumentów księgowych
Identyfikacja	Interpretacja zdarzenia gospodarczego Określenie wpływu zmian na aktywa i pasywa przedsiębiorstwa
Pomiar	Pomiar ilościowy (wyznaczenie wartości wielkości fizycznych) Pomiar wartościowy (wycena) •    zasady wyceny •    kategorie wyceny aktywów i pasywów
Klasyfikacja	Kryteria klasyfikacji zdarzeń gospodarczych: •    rodzajowe (np. zmiany w stanie materiałów, środków^2 3 4 pieniężnych, papierów wartościowych, kapitału własnego) •    kierunkowe (np. zmiany w stanie należności, zobow iązań) Typy zdarzeń gospodarczych (np. operacje wewnętrzne materialne, operacje wew nętrzne rozrachunkowe)
Rejestracja	Konto •    funkcjonowanie konta •    rodzaje kont •    zasada podwójnego i pow tarzanego zapisu •    zasada podzielności i łączenia kont •    bilansowanie obrotów i sald na kontach Księgi handlowe •    bieżące, chronologiczne i systematyczne odzwierciedlenie wszystkich zdarzeń gospodarczy ch (na podstawie dokumentacji) •    wymagane elementy^1: dziennik, księga główna, księga pomocnicza, zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych, wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz) Zakładowy plan kont •    wykaz i opis kont sy ntetycznych i analitycznych •    opis przyjętych rozwiązań (metod) w przedsiębiorstw ie Techniki rejestracji •    technika ręczna (tabelaiyczna. rejestrowa, przebitkowa) •    technika maszynowa •    technika komputerowa

Źródło: opracowanie własne

Konto⁵ jest uznawane za tradycyjny, symboliczny język księgowości, którego historycznym pierwowzorem była zapewne ewidencja kasowa oraz ewidencja należności i zobowiązań.

1

   Głodek Z.: Modelowanie i metody symulacyjne ii’ rachunkowości. Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1988, s.78.

2

   Konto pienvotnie zostało uformowane jako dwie strony otwartej księgi handlowej, w której dokonywano zapisów po dwóch

3

przeciwstawnych stronach. Stronę lewą księgi oznaczono znakiem matematycznym (operatorem arytmetycznym) „+" i nazwano „Debet” (Dt) lub „ Winien" (Wn), natomiast stronę prawą oznaczono symbolem (operatorem arytmetycznym)

4

i nazwano „Credit” (Ct) lub „Ma". W ten sposób konto uzyskało dwie przeciwstawne strony, na których można egzemplifikować podstawowe prawo rachunkowości: „obciążamy tego, kto otrzymuje, uznajemy tego, kto daje". Konto

5

zaczęto utożsamiać z rachunkiem właściciela i rachunkiem dłużnika.