6628926997

gazu ziemnego oraz innych łatwo dostępnych produktów naturalnych

2)    Metody formowania - większość wyrobów z tworzyw sztucznych otrzymuje się przez formowanie plastyczne, bezwiórowe. Gotowe wyroby, głównie takie jak płyty, rury, folie, a także przedmioty o skomplikowanych kształtach, z zapraskami, gwintami, itp. otrzymuje się w jednej operacji, bez szlifowania, polerowania lub lakierowania. Ta cecha, umożliwiająca masową i tanią produkcję przede wszystkim rur, płyt i foli miała decydujący wpływ na szybkość rozwoju produkcji tworzyw sztucznych.

3)    Właściwości - tworzywa sztuczne są to materiały o bardzo zróżnicowanych właściwościach. Za pomocą dodatków modyfikujących właściwości ich dają się zmieniać w szerokich granicach i dostosowywać do odpowiednich wymagań. Główne ograniczenie stosowalności tworzyw sztucznych stanowi podwyższona temperatura. Bardzo korzystną ich cechą jest natomiast mały ciężar właściwy. Dzięki swym właściwościom tworzywa sztuczne mogą w wiciu przypadkach zastępować tradycyjne lub deficytowe materiały jak drewno, skórę, papier, metale, szkło.

3.2    Uzasadnienie ekonomiczne rozwoju i stosowania tworzyw sztucznych

Stosowanie tworzyw sztucznych w wielu gałęziach przemysłu przynosi bardzo poważne korzyści w porównaniu ze stosowaniem materiałów tradycyjnych, a przetwórstwo ich jest mniej pracochłonne i wymaga mniejszych nakładów finansowych. Najczęściej stosowaną metodą otrzymywania różnych elementów metalowych jest obróbka wiórowa, przy której powstaje nawet kilkadziesiąt procent odpadów. Natomiast przy produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych stosowane są przeważnie metody formowania plastycznego, co powoduje, że straty powstające w czasie formowania wynoszą mniej niż 5%. W wyniku tego wskaźniki techniczno-ekonomiczne wytwarzania półproduktów i wyrobów z tworzyw sztucznych kształtują się korzystniej w porównaniu z ich odpowiednikami z materiałów tradycyjnych. Opłacalność stosowania tworzyw występuje we wszystkich gałęziach przemysłu. Budownictwo ma poważne osiągnięcia w dziedzinie stosowania tworzyw sztucznych jako materiałów izolacyjnych, wykończeniowych, a zwłaszcza wykładzin podłogowych.

-    zastosowanie w przemyśle maszynowym części i detali poliamidowych zamiast stalowych i żeliwnych okazało się 4-ro krotnie tańsze, a zamiast mosiężnych 7 razy tańsze;

-    zastosowanie polistyrenu zamiast stall galwanicznej wpłynęło na zmniejszenie kosztów 10-krotnle;

-    zastosowanie szpachlówki epoksydowej zamiast stopów ołowiowo-cynkowych do wygładzania nierówności w nadwoziach samochodowych i motocyklach wpłynęło nie tylko na obniżenie kosztów, lecz także na poprawę warunków zdrowotnych pracy robotników.

Pomimo tego, że uruchomienie produkcji tworzyw sztucznych wymaga znacznych nakładów inwestycyjnych, produkcja ich jest bardzo opłacalna dla gospodarki, gdyż w wyniku stosowania tworzyw sztucznych, zamiast materiałów tradycyjnych, osiąga się z reguły duże oszczędności na nakładach inwestycyjnych, konserwacji, szybkości zużycia, itp. Bardzo istotną z punktu widzenia ekonomiki stosowania tworzyw sztucznych jest ich relatywnie niska cena.

3.3    Porównanie właściwości i możliwości zastosowania tworzyw sztucznych z materiałami tradycyjnymi

Do podstawowych materiałów tradycyjnych zastępowanych tworzywami sztucznymi należą: metale, drewno, szkło, skóra. Pod względem właściwości wytrzymałościowych tworzywa sztuczne ustępują metalom. Nie umniejsza to jednak znaczenia tworzyw sztucznych, gdyż przede wszystkim nie zawsze zachodzi potrzeba użycia tworzywa przy maksymalnie dopuszczalnych obciążeniach, jak np. przy wykładzinach antykorozyjnych. Wszędzie tam, gdzie odgrywają rolę specjalne czynniki konstrukcyjne, np. gdy chodzi o lekkość przy dużej wytrzymałości, jak przy budowie pojazdów mechanicznych, samolotów, rakiet, samochodów, itp., wytrzymałość właściwa tworzyw sztucznych (stosunek wytrzymałości do ciężaru właściwego) jest większa od stali konstrukcyjnej, czy duraluminium i decyduje o zastosowaniu tworzyw.

Podstawową wadą tworzyw sztucznych jest ich stosunkowo (w porównaniu z metalami) mała odporność na temperaturę. Ogólnie biorąc mieści się ona w granicach 60 - 150°C, a wyjątkowo osiąga wartość rzędu 200 - 300°C (teflon, tworzywa silikonowe) przewyższając pod tym względem drewno i dorównując stopom aluminium. Do innych wad tworzyw należy zaliczyć przede wszystkimi charakterystyczne dla nich zjawisko tzw. pełzania, czyli płynięcia na zimno pod stałym obciążeniem oraz zjawisko starzenia się tworzyw sztucznych.

Tworzywa sztuczne odznaczają się złym przewodnictwem cieplnym. Ogólnie, przewodnictwo cieplne tworzyw sztucznych porównywalne jest z przewodnictwem cieplnym drewna lub materiałów ceramicznych, a od kilkuset do kilku tysięcy razy gorsze od przewodnictwa metali. Cechę tę