6878601830

80

Allerod — okres ten charakteryzuje się dużymi wartościami sosny (od 53°/o do 88,5%) oraz mniejszym udziałem brzozy (od 3% do 20%). Górną granicę tego okresu wyznacza w diagramie wzrost ilości NAP (głównie Cyperaceae, Artemisia, Chenopodiaceae), podniesienie się krzywej brzozy i równocześnie zmniejszenie się ilości sosny.

Młodszy dryas — ilości sosny wyraźnie zmalały, podniosła się natomiast krzywa roślin zielnych, maksymalnie do 31%. Składają się na nie głównie Graminae, Cyperaceae, Artemisia, Chenopodiaceae i Cruciferae. Ilość ziarn pyłku jałowca dochodzi do 7,5%.

Okres preborealny i borealny — dolną granicę wyznacza gwałtowny wzrost ilości sosny (do 81%) oraz spadek roślin zielnych, głównie heliofitów. Wraz z holocenem wzrasta również frekwencja (do 420 ziarn/cm², podczas gdy w młodszym dryasie od 5 do 72 ziarn/cm²). Ze względu na brak wyraźnego maksimum brzozowego okres preborealny potraktowano łącznie z okresem borealnym. Ziarna wiązu są już obecne od początku holocenu. Pierwszy wierzchołek leszczyny przypada na okres borealny, a pod koniec tego okresu pojawiają się pierwsze ziarna lipy, dębu i olszy. Ilość roślin zielnych jest stała, w granicach kilku procent.

Okres atlantycki — dolną granicę tego okresu przeprowadzono w miejscu pierwszego podniesienia się krzywych olszy, lipy, dębu i wiązu. W całym okresie atlantyckim panuje sosna przy dość dużych i stałych wartościach brzozy. W starszej części okresu atlantyckiego leszczyna posiada swoje bezwzględne maksimum (13,5%), pod koniec tego okresu pojawia się grab i sporadycznie buk. W okresie atlantyckim znaleziono również pojedyncze ziarna Viscum i Hedera.

Okres subborealny — granicę z okresem atlantyckim wyznaczono na początku ciągłej krzywej Carpinus. Pojawia się ona równocześnie z lekkim spadkiem krzywej Ulmus, Tilia i Corylus. Okres subborealny wyróżnia się w diagramie stosunkowo wysokimi wartościami Alnus i Quercus.

Okres subatlantycki — dają się tu wyróżnić dwie fazy: faza starsza z kulmunacją Carpinus, ze stosunkowo wysokimi wartościami Quercus, przy jednocześnie niskich wartościach Pinus i NAP; faza młodsza natomiast wyróżnia się maksymalnymi wartościami sosny i NAP przy niewielkich wartościach brzozy, dębu i grabu, lipa i wiąz nie tworzą już zwartych krzywych. W okresie subatlantyckim rośliny zielne mają swoisty skład, znaczny procent stanowią rośliny synantropijne (Cerealia, Secale, Triticum, Plantago, Rumex i inne)”.