6914375108

80

i jego dopływy. Rzeźba pozostałego odcinka południowej części profilu również znajduje się pod wpływem erozyjnej działalności tych rzek.

Dno pradoliny na profilu III, IV, V (ryc. 41) zwęża się do 1,5 km. Po obu jego stronach, na wysokości 107 m ciągnie się spłaszczenie. Po północnej stronie dna przechodzi ono w stok wysoki 115—119m. W południowej części tych profilów stok jest rozmyty przez Bzurę i jej dopływy. Górna jego krawędź jest wyznaczona przez poziomice 115—119m. Od tej krawędzi na południe wysokość terenu wzrasta aż do strefy pagórków ozorkowskich.

Na profilach VI, VII (ryc. 41) szerokość i wysokość dna pradoliny jest taka sama jak na poprzednich profilach. W północnej części spłaszczenie poziomu na wysokości 107m zanika, natomiast od tej wysokości następuje prawie pionowe wcięcie w dno podkreślające nową fazę procesu erozyjnego. Powierzchnia rozciągająca się między górną krawędzią północnego stoku tego wcięcia a strefą moreny kutnowskiej jest pocięta dolinami. Po południowej stronie dna pradoliny zaznacza się powierzchnia poziomu 107 m. Ze względu jednak na istnienie dolin rzecznych rzeźba jest bardzo urozmaicona i wyznaczenie krawędzi stoku terasy jest tu trudne.

Dno pradoliny na profilu VIII (ryc. 41) jest symetryczne i obniża się do poziomu lOOm. Odcinek między pradoliną a pagórkami kutnowskimi jest urozmaicony dolinami rzek. W południowej części tego profilu znajduje się dawna dolina Moszczenicy, która ma własny system teras.

Na profilu IX i X (ryc. 41) dno pradoliny obniża się do 98 m; Symetria jego zanika. Wysoka północna krawędź ulega złagodzeniu. Pojawia się tu spłaszczenie powierzchni na poziomie 105m. Rzeźba pozostałego odcinka przed moreną kutnowską jest bardzo urozmaicona i nie ma bezpośredniego powiązania z pradoliną. Powierzchnia zaznaczona w południowej części profilu jest pod wpływem działalności Strugi i Moszczenicy.

Wyróżnienie teras pradoliny na badanym odcinku jest trudne, Duże zmiany morfologiczne spowodowało powstanie działu wodnego. Pomimo tego w pradolinie wyróżnia się poziom terasowy, który znajduje się na wysokości 105—107 m n.p.m. Przy północnej krawędzi dna terasa ta ciągnie się wąskim pasem od Lęki do Topoli. Na najwyżej wzniesionej części działu wodnego (ryc. 41, V, VI, VII) przerywa się i ponownie występuje w okolicy Witoni. Przy południowej krawędzi terasa ta jest szeroka, lecz rzeki uchodzące do pradoliny przerywają ją. Dolna jej krawędź leży na tej samej wysokości co dna obecnie martwych opuszczonych przez rzeki dolin.

Górna krawędź wyróżnionej terasy na badanym odcinku pokrywa się z górną krawędzią niższej terasy wyróżnionej przez S. Lencewicza