16
OBRÓBKA MASZYNOWA
jego zdolności skrawne. Ciepło wytworzone podczas skrawania jest odprowadzane przez obrabiany przedmiot (ok. 15% ilości wytworzonego ciepła), wióry (ok. 75%), narzędzie skrawające (ok. 8%) i ciecze chłodząco-smarujące (ok. 2%) - rys. 1.5. Znikome ilości ciepła są oddawane do otoczenia w wyniku promieniowania.
Rys. 1.5. Schemat odprowadzania ciepła wytworzonego w procesie skrawania
Ciecze obróbkowe - zwane również cieczami chłodząco-smarującymi, stosujemy w celu zwiększenia wydajności i polepszenia jakości obrabianej powierzchni. Najczęściej są to:
• ciecze obróbkowe olejowe - oleje mineralne:
• ciecze obróbkowe emulsyjne - mieszanina wody z olejem emulgującym (zawartość olejów w emulsjach może dochodzić do 10%, najczęściej stanowi 2-3%);
• ciecze obróbkowe syntetyczne i półsyntetyczne - wodorozcieńczalne;
• woda, nafta, denaturat.
Do chłodzenia używa się również sprężonego powietrza.
Dzięki stosowaniu cieczy obróbkowych możliwe jest
• zwiększenie intensywności chłodzenia obszaru skrawania;
• zmniejszenie tarcia ostrza narzędzia skrawającego o skrawany materiał, również oporów skrawania i zużywania się ostrza;
• zmniejszenie adhezji między materiałem obrabianym a ostrzem, co wpływa na zwiększenie trwałości narzędzia i zmniejszenie narostu;
• ułatwienie usuwania wiórów, produktów ścierania ostrza oraz pochłanianie pyłów.
Stosowanie płynów obróbkowych powoduje również zjawiska niekorzystne, np.:
• wstrząs termiczny, co może być przyczyną pęknięcia ostrza narzędzia skrawającego;
• zanieczyszczanie obrabiarki, otoczenia i obrabianych przedmiotów;
• konieczność stosowania instalacji ogólnowydziałowych lub układów chłodzących w poszczególnych obrabiarkach;
• konieczność stosowania układów doprowadzających ciecz obróbkową, a także usuwających pary i aerozole powstające z płynów obróbkowych podczas wysokowydajnych sposobów obróbki (mogą niekorzystnie wpływać na zdrowie człowieka).
Zależność intensywności chłodzenia od intensywności smarowania cieczy obróbkowych przedstawiono graficznie na rys. 1.6.