168
GRZEGORZ LISSOWSKI
Równość podziału może być rozumiana w dwojaki sposób: jako równość użyteczności uzyskiwanych przez osoby w wyniku podziału oraz jako równość wielkości dobra otrzymywanego przez poszczególne osoby. Odpowiednio można wyróżnić dwa typy egalitarnych zasad sprawiedliwości.
Rozpoczniemy od zasad pierwszego typu postulujących równość użyteczności. We wszystkich zasadach tego typu najwyżej oceniane podziały reprezentowane są przez punkty leżące na prostej pełnej równości. Zasady te różnią się między sobą sposobem oceny podziałów nie spełniających warunku pełnej równości użyteczności poszczególnych osób. Ograniczmy się jednak tylko do podania jednej zasady tego rodzaju.
Zgodnie z tą zasadą podział x jest bardziej sprawiedliwy od podziału y zawsze i tylko wtedy, gdy suma wartości bezwzględnych różnic między użytecznościami poszczególnych osób a średnią użytecznością jest dla podziału x mniejsza niż dla podziału y
xPy^ |<t
gdzie u(x), u(y) oznaczają odpowiednio średnie użyteczności dla podziałów. x i y.
Zasada egalitarystów EU wymaga założenia pomiarowo-porównawcze-go IP. Graficzną ilustrację tej zasady przedstawia rysunek 6.
Rys. 6. Zasada egalitarystów EU ---krzywa równoważności według zasady EU
Zasada egalitarystów ED
Drugi typ zasad egalitarystów postuluje równość wielkości dóbr otrzymywanych przez poszczególne osoby w wyniku podziału. Przykładem zasady tego typu jest zasada oparta na koncepcji prawości (faimess). według której ludzie powinni być wolni od ziawiści, tj. żadna osoba nie powinna przedkładać udziału innej osoby w podziale dobra nad udział własny (por. Varian 1976). Ponieważ zakłada się, że użyteczność podziału