> polecenie zapłaty, które jest udzieloną bankowi dyspozycją wierzyciela do obciążenia rachunku dłużnika i uznania rachunku wierzyciela. Dłużnik ma jednak prawo odwołać polecenie zapłaty w ciągu 5 dni roboczych od dnia obciążenia jego rachunku (lub 30 dni kalendarzowych, jeżeli jest nim osoba nie prowadząca działalności gospodarczej). Stosowanie tej formy rozliczeń wymaga upoważnienia wierzyciela przez dłużnika do zapłaty w umownych terminach z tytułu określonych zobowiązań oraz umowy pomiędzy wierzycielem i bankiem. Maksymalna kwota polecenia zapłaty nie może przekroczyć 15 000 euro
> karty płatnicze - w takim przypadku rozliczenie zapłaty następuje po upływie pewnego czasu od dnia zapłaty, co oznacza, że zapłata nie jest równoznaczna z jej rozliczeniem. Sposób rozliczania transakcji jest określany w regulaminie przez bank wydający kartę
9. Formy rozliczeń pomiędzy jednostkami gospodarczymi
> rozliczenia saldami, w przypadku, gdy dwaj kontrahenci są dla siebie wzajemnie dostawcami i odbiorcami. Nie rozlicza się wówczas każdej dostawy osobno, lecz okresowo saldem, przy czym suma poszczególnych należności i zobowiązań jest kompensowana
> rozliczenia planowe, które mogą mieć miejsce przy stałych (codziennych) dostawach głównie artykułów spożywczych. Polegają one na tym, że odbiorca w stosunku do planowanych dostaw dokonuje „zaliczkowych” przelewów, a rozliczenie następuje okresowo przez porównanie wartości dostaw zrealizowanych w danym okresie, z sumą wypłaconych zaliczek
> rozliczenia za pomocą akredytywy w obrocie krajowym stosowane są bardzo rzadko i dotyczą głównie rozliczeń z płatnikami, których sytuacja finansowa jest niezadowalająca (którzy nie płacą swych zobowiązań terminowo). W tym przypadku dostawca przed wykonaniem dostawy może wymagać się otwarcia przez przyszłego dłużnika akredytywy, czyli zdeponowania na specjalnym rachunku bankowym środków pieniężnych przeznaczonych dla ściśle określonego wierzyciela, za ściśle określoną dostawę, w ściśle określonym terminie. Zabezpiecza to pokrycie należności po złożeniu w banku dokumentów stwierdzających wykonanie dostawy.
10. Funkcjonowanie konta „Kasa”
Ewidencję syntetyczną obrotu gotówkowego prowadzi się na koncie „Kasa”. Po stronie Dt księguje się wpływy gotówki (w tym także stwierdzone nadwyżki). Po stronie Ct księguje się rozchody gotówki (stwierdzone niedobory) konto to może wykazywać wyłącznie saldo Dt wyrażające stan gotówki w kasie. Jeżeli w danym podmiocie występuje kilka kas, wówczas do konta syntetycznego prowadzi się urządzenia analityczne, umożliwiające odrębne rozliczenie każdego kasjera.
Koszty działalności
Rachunek bieżący
Rozr. z dostawcami
Rozrachunki z odbiorcami
Przychody ze sprzedaży
H-1-
Rozr. z tytułu wynagrodzeń
Inne rozr. z pracownikami
11. Funkcjonowanie konta „Rachunek bieżący”
Na koncie tym oprócz własnych środków mogą być ewidencjonowane środki pieniężne uzyskane z kredytu bankowego w wysokości, w jakiej został on wykorzystany. Po stronie Dt księguje się wpływy środków pieniężnych na ten rachunek i odsetki przypisane od zgromadzonych na nim środków. Po stronie Ct księguje się wypłaty środków z tego rachunku oraz wykorzystane kredyty (w rachunku bieżącym) i naliczone od nich odsetki i prowizje oraz policzone przez bank opłaty manipulacyjne. Konto to może wykazywać saldo Dt wyrażające stan środków pieniężnych na rachunku lub saldo Ct wykazujące kwotę