7581047908

Charakterystyka bakterii z rodzaju Thermus

aktywnością właściwą, optymalną temperaturą reakcji i termostabilnością, optymalnym pH działania, jak również wrażliwością na działanie aktywatorów i inhibitorów. Termostabilne enzymy zachowują 80-100 % maksymalnej aktywności w optymalnej temperaturze rozwoju wytwarzających je mikroorganizmów. Enzymy wytwarzane przez ekstremalne termofile i hipertermofile są zazwyczaj mało aktywne w temperaturach optymalnego działania ich mezofilnych odpowiedników pełniących tą samą funkcję katalityczną. Wśród poznanych enzymów największą termostabilność przejawiają a-amylazy z Pyrococcus furiosus i Pyrococcus woesei zachowujące 50 % początkowej aktywności po 2 godz. inkubacji w temperaturze 120 °C (Laderman i in., 1993). Maksymalna aktywność większości termostabilnych enzymów mieści się w zakresie pH 4,5-7,5 zbliżonym do kwasowości środowiska rozwoju wytwarzających je mikroorganizmów. Termofile takie jak: Thermoplasma acidophilus i Sulfolobus solfataricus rozwijają się najlepiej w kwaśnym środowisku o pH 2 i 3, jednakże nie wpływa to istotnie na optymalne pH działania enzymów wytwarzanych przez te bakterie. Powodem tego jest inna kwasowość cytoplazmy niż środowiska rozwoju, uzyskana przez selektywny transport jonów przez błonę cytoplazmatyczną oraz ograniczenie samoistnego przenikania protonów do wnętrza komórek przez silnie hydrofobowe składniki ściany komórkowej (Baross i Holden, 1996).

3. CHARAKTERYSTYKA BAKTERII Z RODZAJU THERMUS 3.1. Miejsca ich występowania

Termofilne bakterie Thermus zostały wyizolowane z obojętnych lub alkalicznych gorących źródeł, z głębinowych, hydrotermalnych środowisk, jak również ze sztucznych zbiorników wodnych. Wiele szczepów uzyskano z Narodowego Parku Yellowstone (USA) (Rys. 2) i z rejonów Nowej Zelandii, ale też znaleziono je na terenach Japonii, w gorących, płytkich wodach Islandii, Kenii i na Azorach, jak też w terenach rzecznych Portugalii, Wielkiej Brytanii, Rosji, Tajlandii i Czech. Bakterie Thermus spotykane są w obojętnych środowiskach wodnych o podwyższonej temperaturze, jak np. gorąca woda wodociągowa, przemysłowe systemy wodne, jak i gorące ścieki. Czerwone szczepy Thermus ruber znaleziono w gorących źródłach Kamczatki w Rosji, Islandii i na wyspie Sao Miguel na Azorach (Williams i Da Costa, 1992).