Wszystkie kwietniki sezonowe wymagają dwu- lub trzykrotnej wymiany roślin w ciągu sezonu: wiosną, latem, jesienią. Projektując kwietnik należy uwzględnić zestawienia roślin nie tylko pod względem kolorystycznym, ale też wysokości, szerokości rozrastania się oraz pory kwitnienia. Na pierwszym planie sadzi się rośliny niskie i o jasnych, pastelowych kolorach, natomiast w głębi kwietnika - rośliny wyższe, o ciemniejszych lub bardziej nasyconych barwach. Na kwietniku oglądanym ze wszystkich stron najwyższe rośliny sadzi się w środku. Kwietniki sezonowe urządza się wyłącznie na otwartych przestrzeniach, najlepiej na tle trawnika. Zwykle mają one zarysy geometryczne, rzadko nieregularne, swobodne.
Kwietniki sezonowe o zarysach nieregularnych, opływowych powinny tworzyć duże plamy barwne, lecz najwyżej w trzech, czterech kolorach. Najlepiej wyglądają na terenach pochyłych. Przy kwietnikach jednobarwnych korzystnie prezentują się obwódki z innej rośliny; niższej, odpowiednio dobranej i harmonizującej barwą.
Miejsca pod kwietniki najczęściej są formowane nieco wypukłe, o kilku centymetrach ponad poziom terenu. Po przygotowaniu podłoża nanosi się wzór przyszłego kwietnika. Przy wzorach bardziej skomplikowanych stosuje się gotowe szablony. Kwietniki okrągłe lub eliptyczne wyznacza się podwójnym sznurem umocowanym luźno na kołku, którym (tak jak cyrklem na papierze) rysuje się na ziemi koło lub elipsę, stosując odpowiedni promień. Gęstość sadzenia zależy przede wszystkim od pokroju roślin i charakteru kwietnika.
Rośliny na kwietnikach rosną dobrze i kwitną obficie, gdy podłoże jest zasobne w składniki pokarmowe, próchniczne i ciepłe. Gleba powinna być starannie i głęboko uprawiona. Corocznie należy stosować dobrze rozłożony kompost lub torf, a co dwa, trzy lata ziemie wapnować.
Kwietniki trwałe, często nazywane też rabatami, zakładane są z bylin. Bywają też kwietniki, w których niektóre fragmenty są sezonowo zmieniane bądź część nasadzeń stanowią krzewinki, a nawet krzewy. Byliny sadzi się na rabatach przeważnie w grupach nieregularnych. Spośród krzewinek na kwietnikach trwałych często spotyka się lawendę i ubiorek zimozielony, które w uprawie traktowane są jako byliny, a także wrzosy i wrzośce -uprawiane najczęściej w monokulturach, wymagające podłoża o odczynie kwaśnym. Z krzewów najbardziej efektowne są kwietniki różane, powszechnie nazywane różankami. Są one bardzo trwałe i przy właściwej pielęgnacji zachowują dekoracyjność nawet przez kilkanaście lat. Kwietniki można tworzyć nie tylko z gatunków i odmian uprawnych, ale też z dziko rosnących, m.in. z roślin zaliczanych do chwastów. Do takich kwietników należą tzw.