75987161

Marek Sitarski

„Zadrzewienia - drzewa i krzewy w granicach pasa drogowego, pojedyncze drzewa lub krzewy albo icli skupiska nie będące lasem w rozumieniu art. 3 Ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz-U. z 2000 r. nr 56, poz■ 679 z późn. zin.) wraz Z terenem, na którym występują i pozostałymi składnikami szaty roślinnej tego terenu, spełniające cele ochronne, produkcyjne lub społeczno-kulturowe. ”

Odnośnie pojęć użytych w definicji „terenów zieleni” zasadniczym problemem jest brak w zapisach prawnych określenia „zwartej zabudowy wsi”. Jedynym wyjątkiem jest Ustawa o ochronie przyrody. Zapis ten istnieje jakby „zawieszony w próżni”, gdyż nie ma nigdzie wyjaśnienia, co oznacza on w praktyce administracyjnej, a więc nie ma prawnej delimitacji obszarów wsi o zwartej zabudowie^{1 2}. Pojęcie to implikuje bardzo istotne rozwiązania administracyjne. Każde bowiem drzewo położone na terenie „zwartej zabudowy wsi” podlega konieczności uzyskania zezwolenia na usunięcie, a jeżeli znajduje się na terenach zieleni opłata za uzyskanie zezwolenia podlega podwojeniu stawki opłat. W zapisie Rozporządzenia o ewidencji gruntów i budynków nie ma terminu „zwarta zabudowa wsi”, są natomiast tereny zabudowane i zurbanizowane. Także w Ustawie o drogach jest mowa o terenach zabudowy miast i wsi, a nie o zwartej zabudowie wsi.

94

1

Jak podaje I. Chojnacka (2011), „pojęcie „zwartej zabudowy” nie istnieje w aktach prawnych odnoszących się do planowania przestrzennego. Po raz pierwszy zostało użyte w Ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody, wprowadzone mocą ait. 2a pkt.l4a dodany przez art. 47 pkt. 2 lit. b) Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu Ustawy - Prawo ochrony środowiska. Ustawy o odpadach oraz o zmianie niektóiych ustaw (Dz.U. 01.100.1085)z dniem 1 października 2001 r. Pojęcie to zostało włączone do definicji terenów zieleni, ówcześnie do ww. Ustawy o ochronie przyrody.

,.4a) tereny zieleni rozumie się przez to znajdujące się na terenach miast i wsi

0    zwartej zabudowie tereny przeznaczone na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, zdrowotne, dydaktyczno-wychowawcze i estetyczne, a w szczególności: parki, zieleńce, bulwary, promenady, ogrody jordanowskie, ogrody botaniczne i zoologiczne, ogrody etnograficzne, wystawy ogrodnicze i rolne, ogrody zabytkowo, cmentarze grzebalne

2

   niegrzebalne, grzebowiska zwierząt, grodziska, kurhany, zabytkowo fortyfikacje, ogrody przydomowe i zieleń osiedlowy”, i zostało przeklejone do nowoj ustawy z 16 kwietnia 2004 r.

Spowodowane to zostało faktem, że Ustawa z dnia 30 stycznia 1981 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska operowała jedynie pojęciem „zieleni miejskiej”. Wprowadzenie wyrażenia: „znajdujące się na terenach miast i wsi o zwartej zabudowie" miało na celu poszerzyć te obszary także na tereny wsi, ale zapomniano to skorelować z przepisami planistycznymi”, (koniec cytatu).