8290614290

3. Przygotowanie nieselektywnych sygnałów do analizy

Wzbudzenie [nm]    Wzl Wz2 Wz3 Wz4 Wz5 Wz6 Wz7 Wzl Wz2 Wz3 Wz4 Wz5 Wz6 Wz7

Wzl    Wz2

Wzl    Wz2    Wz3

Wzl    Wz2    Wz3    Wz4

Wzl    Wz 2    Wz3    Wz4    Wz5    Wz6    Wz7

Wektor reprezentujący jedną próbkę

Rysunek 9 Proces rozwijania fluorescencyjnego obrazu; Wz oznacza kolejne sygnały emisyjne zarejestrowane dla różnych długość fali wzbudzającej.

Sygnały można również pozostawić w formie dwuwymiarowej i zestawić w trójwymiarową strukturę (tensor), której kolejne wymiary odpowiadają długościom fal wzbudzenia, emisji oraz próbkom (rysunek 10). Zestawione w ten sposób sygnały można modelować wykorzystując metody dedykowane dla danych N-modalnych, np. metodę współbieżnej analizy czynnikowej, PARAFAC [12] lub N-modalną regresję częściowych najmniejszych kwadratów (ang. N-way partial least sąuares, N-PLS) [20].

Rysunek 10 Konstrukcja trójwymiarowej struktury danych - tensora zawierającego widma fluorescencyjne.

W publikacjach I - V, w których jako dane wykorzystałam fluorescencyjne obrazy, dane zestawiałam w macierze zawierające rozwinięte sygnały, zarejestrowane dla badanych próbek oraz w trójwymiarowe tensory. W każdej z publikacji porównałam efektywność modelowania sygnałów rozwiniętych w wektory i w postaci macierzy. Widma rejestrowane w zakresie podczerwieni i chromatogramy zestawione w macierze były przedmiotem badań opisanych w publikacjach V i VI.