8299308503

transmisji w łączu radiowym; można natomiast redukować ich skutki i właśnie dywersyfikacja jest jednym z dostępnych narzędzi.

Podstawowe założenie dywersyfikacji jest proste i nie wymaga większego uzasadnienia. Jeśli w środowisku charakteryzowanym przez zaniki nadanych zostanie szereg replik tego samego sygnału, wówczas istnieje wysokie prawdopodobieństwo, iż przynajmniej jedna z nich nie znajdzie się w danej chwili pod wpływem działania głębokiego zaniku i co za tym idzie -będzie mogła być wykorzystana w procesie odtwarzania informacji nadanej. Prawdopodobieństwo to jest tym większe, im więcej niezależnych ścieżek zostanie wykorzystanych do transmisji replik sygnału podstawowego.

W sytuacji, gdy dywersyfikacja nie byłaby zaimplementowana, dla zapewnienia ochrony przed skutkami zaników konieczne mogło by być zwiększanie mocy nadawanej lub ograniczanie zasięgu działania sieci. Z kolei w systemach, w których znaczenie ma poziom interferencji wspólnokanał owych (co-channeI interference), konieczny mógłby być nieoptymalny dobór współczynnika wielokrotnego wykorzystania kanałów (reuse factor), tak aby ograniczyć poziom wspomnianych interferencji do pożądanego poziomu. Jak więc widać, dywersyfikacja jest narzędziem, które może mieć także korzystny wpływ na pojemność i pokrycie w sieciach radiowych.

Istnieją trzy podstawowe formy dywersyfikacji znajdujące zastosowanie we współczesnych systemach radiowych [6]:

-    Dywersyfikacja czasowa (Time Diversity) - która ma zastosowanie w kanałach cechujących się zanikami selektywnymi czasowo. Informacja jest wówczas „rozpraszana” na przedziale czasu o długości większej niż czas koherencji kanału², co w praktyce jest realizowane np. poprzez przeplot lub kodowanie korekcyjne FEC (Forward Error Coding).

-    Dywersyfikacja częstotliwościowa (Freąuency Diversity) - która może być realizowana w kanałach z zanikami selektywnymi częstotliwości owo. Ten rodzaj dywersyfikacji uzyskuje się poprzez przenoszenie informacji w paśmie częstotliwościowym szerszym, niż pasmo koherencji kanału , np. w wyniku zastosowania technik rozpraszania widma lub dzięki przeplotowi i kodowaniu FEC w połączeniu z modulacją wykorzystującą wiele nośnych.

-    Dywersyfikacja przestrzenna (Spatial Diversity) - w której sygnały są nadawane (bądź odbierane) z anten odległych od siebie o wartość większą, niż tzw. odstęp koherencji (coherence distance). Odstęp koherencji to najmniejsza fizyczna odległość między antenami, dla której zaniki będą nieskorelowane; wartość ta zależy m.in. od rozrzutu kątów, pod jakimi komponenty wielodrogowe docierają do anteny odbiorczej, bądź opuszczają antenę nadawczą. Zatem jeden z podstawowych problemów z praktyczną implementacją MIMO związany jest z właściwym rozmieszczeniem przestrzennym anten wchodzących w skład układu antenowego.

² - Czas koherencji kanału to okres, w którym kanał jest niezmienny (odpowiedź impulsowa jest w przybliżeniu niezmienna)

¹ - Pasmo koherencji kanału jest to odstęp pomiędzy częstotliwościami, w którym kanał może być uważany za niezmienny