8331099821

nauczania matematyki mogą być, po zmodyfikowaniu, zastosowane w procesie nauczania-uczenia się dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim.

Efektywne nauczanie matematyki winno polegać przede wszystkim na wypracowaniu odpowiednich metod, a także zachęcaniu ucznia do „bycia twórczym". Nie można zadowolić się prostym faktem, że odpowiedź jest poprawna lub nie. Musimy pamiętać, że dzieci te łatwo z powodu niepowodzenia popadają we frustrację, dlatego też należy pomóc im odczuć satysfakcję z osiągniętego powodzenia. Mówimy o dzieciach, które starają się zdobyć podstawową wiedzę matematyczną i to nigdy nie stanie się przecenionym produktem ubocznym ich procesów myślowych. Wraz ze wzrostem tej wiedzy będą mogły doceniać swoje wzrastające możliwości i pokonywać trudności codziennego życia.

BIBLIOGRAFIA

Mikrut A., Wyczesany J. (2000), Elementy metodyki nauczania początkowego dzieci upośledzonych umysłowo, Kraków.

Programy szkoły podstawowej dla dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim klasy l-VII, (2000), Warszawa.

Radzikowski j. (1975), Wybrane zagadnienia z podstaw matematyki, Warszawa.

Semadeni Z. (red.), (1984), Nauczanie początkowe matematyki. Podręcznik dla nauczyciela, tom 2, Warszawa.

Siwek H. (1992), Możliwości matematyczne uczniów szkoły specjalnej. Zarys teorii i propozycje rozwiązań metodycznych, Warszawa.

Siwek H. (1985), Naśladowanie wzorca i dostrzeganie prawidłowości w prostych sytuacjach matematycznych i paramatematycznych przez dzieci upośledzone w stopniu lekkimi, Kraków.

Tkaczyk G. (1997), Metodyka nauczania i wychowania początkowego w szkole specjalnej, Lublin.

Wyczesany J. (1991), Nauczanie matematyki w klasach 1-3 szkoły specjalnej, Warszawa.