Zasady żywienia człowieka
mgr inż. Magdalena Krystowska
1. Składniki pokarmowe
Węglowodany
Węglowodany (cukrowce) sš składnikami, które dostarczajš około połowy energii
niezbędnej człowiekowi (energia zużywana jest np. na pracę mięni, pracę mózgu). Druga
połowa energii pochodzi z tłuszczów. Węglowodany zawarte w pożywieniu sš substancjami
prawie wyłšcznie pochodzenia rolinnego. Powstajš w rolinach w wyniku procesu
fotosyntezy warunkujšcego istnienie życia na Ziemi.
Ze względu na budowę węglowodany dzieli się na cukry proste i złożone. Ze względu na
możliwoć przyswajania ich przez organizm cukrowce dzieli się na przyswajalne
i nieprzyswajalne. Podział ten przedstawia rysunek 1.
Cukrowcami przyswajalnymi sš: jednocukry, dwucukry i skrobia należšca do wielocukrów.
Cukry proste:
Glukoza jest najważniejszym cukrem prostym z punktu widzenia żywienia, jest zwana
cukrem gronowym i występuje w owocach np. winogronach, miodzie (razem z fruktozš), a
także we krwi zwierzšt i człowieka.
Fruktoza, czyli cukier owocowy znajduje się w większych ilociach w owocach i
miodzie. Galaktoza nie występuje w stanie wolnym, a tylko w połšczeniu z glukozš
tworzšc cukier mleczny laktozę.
Rys.1. Podział węglowodanów [opracowanie własne]
Dwucukry: Do dwucukrów należy sacharoza zwana potocznie cukrem (cukier buraczany
lub trzcinowy), używana powszechnie jako rodek słodzšcy oraz laktoza, czyli cukier
mleczny, występujšcy prawie wyłšcznie w mleku.
Wielocukry: Do polisacharydów, czyli cukrów złożonych należy skrobia wielocukier
występujšcy wyłšcznie w produktach rolinnych. W dużych ilociach znajduje się w
produktach zbożowych takich jak: mška, kasze, pieczywo, makarony; rolinach stršczkowych
suchych i ziemniakach. Mało rozpowszechnionym polisacharydem jest glikogen, który
proste
. glukoza
. fruktoza
. galaktoza
. mannoza
przyswajalne
. skrobia
. glikogen
. inulina
dwucukry
. sacharoza
. laktoza
. maltoza
wielocukry
złożone
nieprzyswajalne
. błonnik
węglowodany
(cukrowce)
występuje wyłšcznie w mięniach i nie ma znaczenia w żywieniu, lecz spełnia istotnš rolę w
procesie dojrzewania mięsa.
Rola cukrowców przyswajalnych w żywieniu polega głównie na tym, że sš one ródłem
energii. W wyniku spalenia 1 g węglowodanów powstaje w ustroju 4 kcal energii.
W pożywieniu człowieka węglowodany powinny dostarczać 50-65% całodziennej
energii. Najkorzystniejszym z punktu widzenia żywienia węglowodanem jest skrobia.
Bardzo szkodliwe jest nadmierne spożycie sacharozy, która dostarcza tzw. pustych
kalorii, a jej zbyt duża iloć w jadłospisie prowadzi do wielu chorób głównie otyłoci i
próchnicy zębów oraz cukrzycy insulinoniezależnej. Dlatego też norma spożycia ogranicza
dziennš iloć sacharozy do 10% całodziennej energii. Glukoza jest jedynym ródłem energii
dla układu nerwowego. Laktoza może u niektórych osób (1/3 populacji osób dorosłych w
Polsce) wywoływać zaburzenia czynnoci jelit połšczone z biegunkami zwane nietolerancjš
laktozy.
Nadmierne spożycie wszystkich cukrowców przyswajalnych prowadzi do otyłoci.
Błonnik.
Cukrowce nieprzyswajalne okrelane sš wspólnym mianem błonnika lub włókna
pokarmowego. Do błonnika zaliczane sš: celuloza, hemicelulozy, pektyny, gumy i luzy
rolinne a także lignina, (która nie jest węglowodanem). Zwišzki te występujš wyłšcznie w
rolinach, gdzie stanowiš materiał podporowy, wchodzšc w skład łodyg, pestek, skórek.
Dlatego też najlepsze ródło błonnika stanowiš: pieczywo razowe, grube kasze, warzywa
korzeniowe, stršczkowe, kapustne i niektóre owoce np. maliny, agrest, porzeczki, truskawki.
Błonnik nie jest trawiony w przewodzie pokarmowym, jednak jest niezbędny dla zachowania
zdrowia. Wpływa dodatnio na ruchy robaczkowe - perystaltykę jelit (zapobiega obstrukcjom),
zwiększa objętoć pokarmu, przez co wypełnia żołšdek likwidujšc uczucie głodu (znaczenie
w dietach odchudzajšcych), obniża poziom cholesterolu we krwi (zapobiega miażdżycy),
obniża poziom cukru we krwi (zapobiega cukrzycy), obniża zawartoć substancji toksycznych
w niestrawionych resztkach pożywienia (zapobiega rakowi jelita grubego). Dzienne zalecane
spożycie błonnika wynosi 25-40 g.
Tłuszcze
Tłuszcze to potoczna nazwa grupy zwišzków zwanych tłuszczowcami lub lipidami.
Tłuszcze sš drugš po węglowodanach grupš składników żywnoci dostarczajšcych
dużych iloci energii ok. 1 do . całodziennej energii pochodzi z tłuszczów.
Tłuszcze występujš w produktach rolinnych w nasionach (soja, słonecznik, mak, len,
rzepak) i owocach (oliwki, awokado, orzechy) oraz w większych ilociach w produktach
zwierzęcych w tkance tłuszczowej i wštrobie.
Budowa tłuszczów:
Tłuszcze występujšce w produktach żywnociowych to przede wszystkim tłuszcze
właciwe (trójglicerydy). Sš one estrami glicerolu i kwasów tłuszczowych. Rodzaj kwasów
tłuszczowych w czšsteczce tłuszczu zależy od jego pochodzenia i ma wpływ na jego
właciwoci żywieniowe i technologiczne (funkcjonalne). Kwasy tłuszczowe wchodzšce
w skład czšsteczki tłuszczu to kwasy:
. nasycone - kwasy posiadajšce tylko wišzania pojedyncze - np. palmitynowy, stearynowy,
masłowy;
. nienasycone kwasy, które posiadajš, oprócz wišzań pojedynczych, jedno lub więcej
wišzań podwójnych - np. oleinowy(1=), linolowy(2=), linolenowy(3=), arachidonowy(4=),(=
oznacza wišzanie podwójne) Tłuszcze zawierajšce kwasy nienasycone sš zdrowsze z punktu
widzenia higieny żywienia.
Jeżeli w tłuszczu występujš w przewadze kwasy nasycone, to jego konsystencja jest stała,
a jeżeli ma on przewagę kwasów nienasyconych wówczas jego konsystencja jest płynna.
Tłuszczami o konsystencji stałej sš tłuszcze pochodzenia zwierzęcego masło, smalec,
sadło i łój; a tłuszczami o konsystencji płynnej sš tłuszcze rolinne oleje (słonecznikowy,
sojowy, arachidowy, kukurydziany, winogronowy, rzepakowy) i oliwa z oliwek.
Z praktycznego punktu widzenia higieny żywienia tłuszcze dzieli się na:
. widoczne wydzielone (masło, smalec, sadło, łój oleje, margaryny);
. niewidoczne niewydzielone znajdujšce w produktach tłuszczowych o dużej
zawartoci tłuszczu jak np.: tłuste mięsa, wędliny, ryby, drób, sery, mleko, orzechy,
migdały, nasiona rolin.
Rola tłuszczu w organizmie:
. Tłuszcze dostarczajš dużych iloci energii 1 g tłuszczu daje przy spaleniu 9 kcal.
. Tłuszcze sš ródłem witamin w nich rozpuszczalnych A, D, E i K, przy czym witaminy
A i D występujš w tłuszczach pochodzenia zwierzęcego (masło), a witaminy E i K
w tłuszczach rolinnych.
. Tłuszcze sš ródłem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych tzw. niezbędnych
nienasyconych kwasów tłuszczowych, które w skrócie oznaczane sš jako NNKT. Kwasy te
nie mogš być wytwarzane przez organizm, dlatego należy dostarczać je z pożywieniem. Do
kwasów tych należš kwasy: linolowy, linolenowy i arachidonowy. Pełniš one w organizmie
bardzo ważne funkcje: sš istotnym składnikiem fosfolipidów błon komórkowych, regulujš
czynnoć układu sercowo-naczyniowego, cinienie tętnicze krwi, wpływajš na czynnoć
hormonów i neurotransmitterów, wpływajš na stan skóry i włosów. Działanie zdrowotne
NNKT polega przede wszystkim na zapobieganiu miażdżycy naczyń krwiononych.
Najbogatszym ródłem NNKT sš oleje rolinne: kukurydziany, słonecznikowy, sojowy,
arachidowy; ziarna słonecznika i soi, orzechy arachidowe, włoskie i laskowe oraz ryby
morskie (jako jedyny produkt zwierzęcy). Bardzo małe iloci NNKT znajdujš się w oleju
rzepakowym i oliwie z oliwek, w których przeważa kwas oleinowy jednonienasycony.
. Tłuszcze mogš być ródłem cholesterolu. Cholesterol należy do grupy zwišzków
zaliczanych do tłuszczów zwanych sterolami i wykazuje niekorzystne działanie na organizm.
Jego nadmiar może przyczyniać się do powstawania miażdżycy. Jednak trzeba pamiętać, że
około . cholesterolu znajdujšcego się w organizmie jest syntetyzowane w jelitach i wštrobie.
Cholesterol jest w okrelonych ilociach niezbędny do produkcji kwasów żółciowych,
hormonów, a także do wytwarzania witaminy D3. Zbyt duże spożycie cholesterolu przyczynia
się do podniesienia jego stężenia we krwi, które nie powinno przekraczać 200 mg/100 ml
krwi. Z tego powodu okrelono jego dzienne dopuszczalne spożycie na 300 mg. ródłami
cholesterolu sš wyłšcznie produkty pochodzenia zwierzęcego: podroby (zwłaszcza mózg i
wštroba), żółtka jaj, tłuszcz mleczny a więc mleko tłuste i tłuste przetwory mleczne np. sery
podpuszczkowe.
Norma spożycia tłuszczu okrela, że tłuszcz powinien pokrywać nie więcej niż 25-30%
całodziennej energii, co w dużym przybliżeniu stanowi od 60 100 g na dobę, w tym
powinno znaleć się nie mniej niż 10 g NNKT (3-10% całodziennej energii).
Trzeba koniecznie pamiętać, że tłuszcze bardzo łatwo ulegajš zepsuciu (jełczeniu) i mogš
być wtedy szkodliwe dla zdrowia. Dlatego nie należy spożywać tłuszczów zjełczałych, długo
przechowywanych lub silnie ogrzewanych i przypalonych.
Białka
Białka (proteiny) sš składnikiem każdej żywej komórki, wchodzš w skład organizmów
rolin, zwierzšt i człowieka. W żywieniu człowieka nie mogš być zastšpione przez
jakikolwiek inny składnik.
Białka zbudowane sš z aminokwasów, których iloć w przyrodzie wynosi około 20.
Tylko te 20 aminokwasów buduje wszystkie białka pochodzenia rolinnego i zwierzęcego, a
także białka ludzkie. W skład jednej czšsteczki białka mogš wchodzić setki, a nawet tysišce
aminokwasów połšczone wišzaniami peptydowymi na najróżniejsze kombinacje. Sporód 20
aminokwasów budujšcych białka 8 to tzw. aminokwasy egzogenne, czyli niezbędne. Zalicza
się do nich: walinę, leucynę, izoleucynę, fenyloalaninę, metioninę, treoninę, tryptofan i
lizynę. Pozostałe aminokwasy sš endogenne, czyli organizm może je wytwarzać np. z
glukozy.
Wartoć odżywcza białka
Rodzaj i iloć występujšcych w białku aminokwasów decyduje o wartoci odżywczej
białka (zwanej też wartociš biologicznš). Białka ze względu na wartoć odżywczš dzieli się
na pełnowartociowe i niepełnowartociowe. Białka, które posiadajš w swoim składzie
wszystkie aminokwasy egzogenne w odpowiednich ilociach i proporcjach w porównaniu z
białkiem wzorcowym (białko jaja kurzego lub wzorzec FAO) i odpowiadajšcych
zapotrzebowaniu człowieka nazywane sš białkami pełnowartociowymi. Do białek tych
należš białka pochodzenia zwierzęcego: jaj, ryb, mięsa (z wyjštkiem kolagenu), mleka
i przetworów mlecznych. Białkami niepełnowartociowymi sš białka pochodzenia rolinnego
z takich produktów jak: produkty zbożowe, warzywa stršczkowe suche, orzechy, nasiona
rolin. Sporód tych białek największš wartoć odżywczš ma białko soi, które często
zastępuje białko mięsa (np. w jadłospisach wegetariańskich).
W racjonalnym żywieniu należy stosować w jadłospisach uzupełnianie wartoci
odżywczej białka, które polega na równoczesnym podawaniu białek rolinnych i zwierzęcych,
przy czym iloć produktu dostarczajšcego białka zwierzęcego może być dużo mniejsza niż
iloć produktu rolinnego. Pozwala to na uzyskanie posiłku pełnowartociowego,
a jednoczenie o niższym koszcie. Jako przykład można podać w tym przypadku potrawy
jarskie z dodatkiem jaj, mleka i jego przetworów oraz potrawy półmięsne.
Planujšc jadłospisy należy więc koniecznie uwzględniać w całodziennej racji
pokarmowej takie produkty pochodzenia zwierzęcego jak: mleko i przetwory mleczne, mięso
i przetwory mięsne, ryby i jaja. Pewnš iloć tych produktów można zastšpić warzywami
stršczkowymi suchymi, zwłaszcza sojš. Natomiast droższe produkty pochodzenia
zwierzęcego można zastšpić tańszymi np. podrobami, serami - zwłaszcza chudymi twarogami
(dla osób dorosłych), mlekiem i malankš, tańszymi gatunkami ryb.
Rola białka w organizmie
Białko pełni w organizmie głównie rolę budulcowš wchodzi w skład wszystkich
komórek i tkanek; mięni, koci, zębów, skóry, włosów, paznokci, narzšdów wewnętrznych,
naczyń krwiononych. Inna rola białka polega na tym, że: reguluje przemianę materii (jako
składnik enzymów), trawienie pokarmów (składnik enzymów trawiennych) i procesy
odpornociowe (składnik przeciwciał). Bierze także udział w procesie krzepnięcia krwi,
regulacji gospodarki wodnej, utrzymywaniu równowagi kwasowo - zasadowej. Białko jest
składnikiem odżywczym, który spożyty w nadmiarze jest spalany z wydzieleniem energii z
1g powstajš 4 kcal.
Dłuższy niedobór białka w racji pokarmowej może doprowadzić do zahamowania
wzrostu i rozwoju u dzieci, zmniejszenia wydolnoci fizycznej u osób dorosłych; zaburzeń
rozwoju płodu u kobiet ciężarnych. Ponadto może stać się przyczynš osłabienia odpornoci na
infekcje czy niedokrwistoci u osób ze wszystkich grup ludnoci. Ujemny w skutkach jest też
nadmiar spożytego białka, który może spowodować zbytnie obcišżenie pracš nerek i wštroby.
Normy spożycia białka okrelajš, że powinno ono pokrywać 10-14% całodziennego
zapotrzebowania energetycznego. Białko zwierzęce jako pełnowartociowe ma stanowić .
ogólnej iloci tego składnika dla osób dorosłych, 1 dla młodzieży i ludzi starszych, a dla
dzieci 3. W przybliżeniu można przyjšć, że ludzie doroli dziennie potrzebujš 1g białka na 1
kg należnej masy ciała, dzieci i młodzież 2 g/1 kg masy ciała, a niemowlęta 3 g/ 1 kg masy
ciała.
4.2.2. Pytania sprawdzajšce
1. Jakie węglowodany należš do przyswajalnych i jaka jest ich rola?
2. Jaka jest norma spożycia węglowodanów przyswajalnych?
3. Dlaczego norma spożycia sacharozy jest ograniczona do 10% całodziennej
zapotrzebowania energetycznego?
4. Jaka jest rola, ródła i zalecane dzienne spożycie błonnika?
5. Jakie sš ródła tłuszczów zwierzęcych i rolinnych, wydzielonych i niewydzielonych?
6. Jakš rolę w organizmie pełniš NNKT i jakie sš ich ródła?
7. Jakie sš skutki nadmiernego spożycia tłuszczów?
8. Jakie produkty dostarczajš w dużych ilociach cholesterol?
9. Jakie produkty sš ródłem białka i jaka jest norma spożycia białka?
10. Na czym polega uzupełnianie wartoci odżywczej białka?
Składniki mineralne
Do prawidłowego stanu organizmu człowieka potrzebnych jest około 15 różnych
składników mineralnych. W organizmie występuje ich kilkadziesišt, co stanowi około 4%
masy ciała u dorosłego człowieka wynosi to koło 3 kg. Niewielka iloć soli mineralnych
tracona jest nieustannie z moczem, potem i podczas krwawień. Dlatego muszš być
systematycznie uzupełniane, a ponieważ nie mogš być wytwarzane w organizmie trzeba je
dostarczyć z pożywieniem.
Składniki mineralne pełniš w organizmie człowieka bardzo różne funkcje:
. sš materiałem budulcowym np. koci, zębów, skóry, włosów (wapń, fosfor, magnez,
fluor,
siarka);
. sš niezbędne do produkcji hemoglobiny krwi i mioglobiny mięni (żelazo, mied,
kobalt);
. warunkujš gospodarkę wodno elektrolitowš (sód, potas, chlor, wapń, magnez);
. utrzymujš równowagę kwasowo zasadowš i osmotycznš (sód, potas, wapń, magnez,
siarka, chlor, fosfor);
. biorš udział w przemianach białek, tłuszczów i węglowodanów oraz w procesach
utleniania
komórkowego (sš składnikami enzymów).
Ze względu na dzienne zapotrzebowanie organizmu składniki mineralne dzieli się na
dwie grupy: makroelementy (ponad 100 mg) i mikroelementy (znacznie mniej niż 100 mg).
Do makroelementów należš: wapń, fosfor, magnez, sód, potas, chlor, siarka.
Do mikroelementów należš: żelazo, mied, kobalt, cynk, jod, fluor, mangan, selen, chrom.
Równowaga kwasowo zasadowa
Składniki mineralne pożywienia wpływajš w istotny sposób na utrzymanie równowagi
kwasowo zasadowej organizmu. Fosfor, siarka i chlor działajš zakwaszajšco, a wapń, potas,
sód i magnez odkwaszajšco (alkalizujšco). Produkty żywnociowe działajš zależnie od
swojego składu pierwiastkowego: produkty zwierzęce, z wyjštkiem mleka i sera twarogowego,
oraz produkty zbożowe majš działanie zakwaszajšce; a wszystkie produkty rolinne, z
wyjštkiem zbożowych, oraz mleko działajš odkwaszajšco. Planujšc jadłospisy trzeba pamiętać
o zachowaniu równowagi kwasowo zasadowej: tak więc w każdym posiłku powinny znaleć
się warzywa, owoce i/lub mleko.
Tabela 1. Charakterystyka niektórych makroelementów [opracowanie własne]
Pierwiastek Rola w organizmie i norma spożycia Podstawowe ródła
Wapń
Istotny składnik koci i zębów. Niezbędny do
prawidłowego funkcjonowania układu
mięniowego i nerwowego. Antyalergiczny.
Norma spożycia 1 g.
Mleko i przetwory mleczne
sery podpuszczkowe, sery
twarogowe, jogurty, kefiry.
Fosfor
Ważny składnik koci. Składnik ATP oraz DNA i
RNA. Norma spożycia: 0,8 g.
Ryby, mięso, jaja, sery
podpuszczkowe, warzywa
stršczkowe, produkty
zbożowe z pełnego ziarna.
Magnez
Wpływa na biosyntezę białek, wchodzi w skład
enzymów. Niezbędny do prawidłowego
funkcjonowania układu nerwowego i
mięniowego. Norma spożycia: 350 mg.
Warzywa zielone, soja,
kukurydza, orzechy, kakao,
czekolada
Siarka Składnik niektórych aminokwasów składnik
wielu białek.
Mięso, warzywa stršczkowe,
orzechy.
Potas
Sód
Chlor
Wpływajš na pobudliwoć komórek nerwowych i
mięniowych, na równowagę kwasowo
zasadowš, sód i chlor na gospodarkę wodno
mineralnš.
Sód, chlor głównie sól
kuchenna.
Potas rozpowszechniony
szeroko w produktach
żywnociowych.
Tabela 2. Charakterystyka niektórych mikroelementów [opracowanie własne]
Pierwiastek Rola w organizmie, norma spożycia Podstawowe ródła
Żelazo Składnik hemoglobiny (czerwony barwnik krwi) i
mioglobiny (barwnik mięni), uczestniczy w
transporcie tlenu do komórek. Niedobór
powoduje anemię. Norma spożycia: 15-18 mg.
Mięso, wštroba, żółtka jaj,
warzywa stršczkowe,
orzechy.
Jod Składnik hormonów tarczycy regulujšcych tempo
metabolizmu. Niedobór wole endemiczne.
Ryby morskie, sól kuchenna
jodowana.
Fluor Składnik zębów i koci. Zębom nadaje odpornoć
na próchnicę.
Woda pitna, ryby, warzywa,
herbata.
Witaminy
Witaminy sš składnikami egzogennymi pożywienia. Mogš występować w produktach jako
właciwe witaminy (w formie aktywnej) lub jako prowitaminy (zwišzki, które w organizmie
człowieka sš przekształcane w witaminy) np. betakaroten prowitamina witaminy A. Sš
zwišzkami organicznymi, które nie sš ródłem energii ani materiałem budulcowym. Działajš
jako biokatalizatory regulujš procesy życiowe. Brak lub niedobór witamin daje
charakterystyczne objawy zwane awitaminozami (brak całkowity) lub hipowitaminozami (brak
częciowy). Niebezpieczne sš także hiperwitaminozy - nadmiary niektórych witamin np.
witaminy A czy D.
Podział witamin:
. rozpuszczalne w tłuszczu: A, D, E i K;
. rozpuszczalne w wodzie: witamina C i grupa witamin B: B1, B2, B6, B12, B9 (folacyna,
kwas foliowy), B5 (kwas pantotenowy), PP, H.
Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach regulujš szereg procesów zachodzšcych
w organizmie, majš zdolnoć gromadzenia się w tkance tłuszczowej i w narzšdach, a ich
nadmiar może być szkodliwy. Przyswajalnoć tych witamin zależy od obecnoci tłuszczu
w pożywieniu i od jego wchłaniania.
Witamina A retinol, jej prowitaminš jest beta-karoten. Wpływa na procesy widzenia, na
wzrost młodych organizmów, na odpornoć organizmu, zapewnia prawidłowy stan błon
luzowych i skóry, jako antyoksydant ma działanie przeciwnowotworowe. Objawy niedoboru:
upoledzenie widzenia o zmierzchu tzw. kurza lepota, zanikanie nabłonków i łuszczenie się
skóry. Nadmiar prowadzi do swędzenia i zmian zabarwienia skóry oraz wypadania włosów.
ródła witaminy A: produkty zwierzęce: ryby, wštroba, jaja, masło, mleko, sery.
ródła beta-karotenu: produkty rolinne: marchew, dynia, warzywa ciemnozielone.
Norma spożycia wynosi 800 1000 ľg.
Witamina D to wszystkie zwišzki wykazujšce działanie przeciwkrzywicze. Prowitaminš
jej jest cholesterol, który (obecny w skórze człowieka) pod wpływem promieni
ultrafioletowych przekształca się w witaminę. Witamina D jest niezbędna do prawidłowego
rozwoju i utrzymania stanu koćca. Jej niedobór u niemowlšt i małych dzieci prowadzi do
krzywicy (deformacje koci). ródła: produkty zwierzęce wštroba, mleko pełne, masło, jaja,
ryby morskie. Norma spożycia wynosi 5 do 10 ľg.
Witamina E tokoferol. Jest biologicznym przeciwutleniaczem hamuje utlenianie
lipidów błon komórkowych i witaminy A. Jej wykorzystanie z pożywienia zależy od obecnoci
w diecie NNKT. Wykazuje działanie przeciwnowotworowe (razem z witaminš A)
i przeciwmiażdżycowe, zapobiega procesom starzenia, niedobór prowadzi do osłabienia
mięni.
ródła: produkty rolinne oleje (zwłaszcza sojowy, słonecznikowy), orzechy, kiełki
pszenicy, kukurydza, niektóre warzywa (sałata, rzeżucha).
Witamina K filochinon. Odgrywa ważnš rolę w procesie krzepnięcia krwi. Jest
produkowana przez mikroflorę jelit i jej zapotrzebowanie jest zwykle przez tę syntezę
pokrywane. ródła żywieniowe tej witaminy: zielone częci rolin warzywa liciowe.
Witaminy rozpuszczalne w wodzie: nie gromadzš się w organizmie i w zwišzku z tym
muszš być codziennie dostarczane z pożywieniem.
Witamina C kwas askorbinowy to bardzo ważna witamina o wielostronnym działaniu.
Jest niezbędna w syntezie kolagenu (przyspiesza gojenie się ran), ułatwia wchłanianie żelaza
(zapobiega anemii), podnosi odpornoć organizmu (zwiększa odpornoć na przeziębienia),
wykazuje działanie antyoksydacyjne, czyli przeciwutleniajšce, przez co zapobiega
nowotworom. ródła: wyłšcznie produkty rolinne owoce jagodowe i cytrusowe, warzywa
kapustne, zielone, owocowe (papryka, pomidory), ziemniaki. Norma spożycia: 60 mg, rozważa
się zwiększenie do 200 mg.
Witaminy z grupy B: Jest to kilkanacie zwišzków, często o podobnym działaniu:
wpływajš na prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego i mięniowego, na stan skóry
i włosów. Witaminy z grupy B występujš w większych ilociach w drożdżach, wštrobie,
mięsie, mleku, warzywach stršczkowych, produktach zbożowych z pełnego ziarna. Sš w
pewnych ilociach produkowane przez florę bakteryjnš jelit. Skutki niedoboru tych witamin sš
następujšce:
Witamina B1 choroba beri beri objawiajšca się bólami ršk i nóg, drżeniem
i osłabieniem mięni i niewydolnociš układu kršżenia. Norma spożycia wynosi 1,4 mg.
Witamina B2 zapalenie skóry, zmiany zapalne języka, pękanie kšcików ust
(zajady),wiatłowstręt, łzawienie, przy znacznych niedoborach obniżenie sprawnoci
umysłowej. Norma spożycia: 1-2 mg.
Witamina B6 niedobór rzadki, a sš to zmiany zapalne skóry, wypadanie włosów,
nadmierna pobudliwoć. Norma spożycia: 2-2,2 mg.
Witamina B12 anemia złoliwa, niedobory stwierdza się często u wegetarian. Norma
spożycia: 3 ľg.
Witamina PP pelagra choroba objawiajšca się zmianami skórnymi (na twarzy, szyi,
języku i rękach) oraz zaburzeniami nerwowymi, psychicznymi i trawiennymi. Obecnie
niedobór witaminy PP jest rzadko stwierdzany. Norma spożycia: 20 mg.
Witamina B9 folacyna, kwas foliowy niedobór zakłóca procesy krwiotwórcze, co
prowadzi do anemii; za niedobór u kobiet w wieku rozrodczym i kobiet ciężarnych zwiększa
ryzyko wrodzonych wad cewy nerwowej (rozszczep kręgosłupa, bezmózgowie)
u noworodków. Norma spożycia: 0,3-0,4 mg.
Gospodarka wodna organizmu
Zawartoć wody w organizmie człowieka zmienia się z wiekiem i różni się w zależnoci
od płci i zawartoci tkanki tłuszczowej. U noworodka woda stanowi 75% masy ciała. Po
ukończeniu 1 roku życia 65%, u dorosłego nieotyłego mężczyzny 60%, a u dorosłej nieotyłej
kobiety 54%. Po 60 roku życia następuje spadek zawartoci wody do 54% u mężczyzn i 46%
u kobiet. Jest ona składnikiem wszystkich tkanek i cieczy ustrojowych: krwi, limfy, soków
trawiennych.
Woda spełnia w organizmie wiele ważnych funkcji:
. jest niezbędna do zachowania odpowiedniej objętoci i cinienia krwi;
. jako składnik krwi transportuje składniki odżywcze do wszystkich komórek ciała;
. odgrywa ważnš rolę w oczyszczaniu organizmu ze szkodliwych produktów przemiany
materii;
. bierze udział w regulacji temperatury ciała w wyniku pocenia organizm pozbywa się
nadmiaru ciepła;
. bierze udział w procesach trawiennych i pozwala na lepsze przyswojenie składników
odżywczych przez organizm;
. nawilża stawy, gałki oczne, ułatwia przełykanie kęsów pożywienia oraz w
przenoszeniu dwięków przez ucho rodkowe;
. utrzymujšc cišgłe nawilżenie płuc, pozwala nam również oddychać.
W cišgu doby zapotrzebowanie na wodę wynosi od 1,5 - 3 litrów i zależy od różnych
czynników np. pory roku, aktywnoci fizycznej, przemiany materii, przyzwyczajeń, strefy
klimatycznej.
ródłem wody dla organizmu sš napoje, woda z produktów żywnociowych stałych oraz
tzw. woda metaboliczna.
Wydalanie wody zachodzi wraz z moczem, przez skórę z potem, z wydychanym
powietrzem i z kałem.
W warunkach wyjštkowo wysokich temperatur otoczenia człowiek traci przez skórę
nawet do 1 litra wody na godzinę. Sygnałem, że organizm się odwadnia jest uczucie
pragnienia.
Przychód Rozchód
pożywienie stałe 1000 ml przez płuca 550 ml
woda metaboliczna 300 ml
napoje 1500 ml przez skórę 600 ml
z moczem i kałem 1650 ml
Rys. 2. Bilans wodny dorosłego człowieka [opracowanie własne]
Bilans wodny to zestawienie iloci wody wydalanej i pobieranej. U zdrowego dorosłego
człowieka powinien mieć wartoć 0. Czasami bilans może być ujemny: spowodowany
stratami wody wskutek nadmiernego pocenia się czy biegunek. Straty te muszš być
uzupełniane przez podawanie większej iloci płynów. Zdarza się również, że bilans wodny
jest dodatni - z powodu zatrzymywania wody w ustroju, spowodowanego niektórymi
chorobami nerek. Objawem dodatniego bilansu wodnego sš obrzęki. Wymaga to ograniczenia
spożycia płynów. Aby utrzymać prawidłowy bilans wodny organizmu w naszym klimacie
człowiek o umiarkowanej aktywnoci fizycznej powinien wypijać dziennie nie mniej niż 2
litry płynów (w upały nawet 3-4 litry), w tym 1-2 l wody mineralnej. Odwodnienie jest bardzo
grone dla organizmu.
4.3.2. Pytania sprawdzajšce
1. Jaki jest podział składników mineralnych ze względu na zawartoć organizmie?
2. Jaka jest rola i najlepsze ródła wapnia?
3. Jaka jest rola i najlepsze ródła żelaza?
4. Jakie sš objawy niedoboru magnezu?
5. Które produkty działajš na organizm zakwaszajšco, a które odkwaszajšco?
6. Jakie sš ródła i rola witaminy A?
7. Jaka jest rola i ródła witaminy C w organizmie?
8. Co to jest bilans wodny i jakie sš skutki bilansu ujemnego?
2. Gospodarka energetyczna organizmu
W organizmie człowieka zachodzš bezustannie różnorodne przemiany. Sš to przemiany
o charakterze chemicznym, ale zawsze towarzyszš im przemiany energetyczne. Energia
potrzebna jest człowiekowi do wszystkich czynnoci życiowych jak np. oddychanie, bicie
serca, kršżenie krwi, a także do wykonywania wszystkich, poczynajšc od najdrobniejszych,
czynnoci, a kończšc na pracy fizycznej. Jedynym ródłem energii dla człowieka jest energia
chemiczna zawarta w pożywieniu. Składnikami energetycznymi pożywienia sš białka,
tłuszcze i węglowodany.
Metabolizm, czyli przemiana materii, to wszystkie przemiany zachodzšce w organizmie.
Na metabolizm składajš się dwa równolegle przebiegajšce procesy: anabolizm i katabolizm.
Anabolizm to reakcje w wyniku których ze zwišzków prostych powstajš zwišzki o
budowie złożonej, reakcje syntezy. Przebiegajš one z pobieraniem energii.
Katabolizm to reakcje w wyniku których ze zwišzków złożonych powstajš zwišzki proste
to reakcje rozkładu (spalania). Procesom tym towarzyszy wydzielanie energii.
Kalorymetria to nauka zajmujšca się przemianami energetycznymi.
Jednostkš energii jest kilokaloria = kcal; 1 kcal = 1000 cal
Według układu SI energię wyraża się w megadżulach (MJ):
1 MJ= 1000 kJ (kilodżuli) 1 kcal= 4,18 kJ
Razem: 2800 ml Razem: 2800 ml
Podstawowa przemiana materii (PPM)
Podstawowa przemiana materii (PPM) to najniższy poziom przemian anabolicznych
i katabolicznych, jakie zachodzš u człowieka bezustannie. Można je zmierzyć u człowieka
pozostajšcego w całkowitym spoczynku, który jest na czczo i w optymalnych warunkach
mikroklimatycznych. Energia w tym czasie wytworzona jest zużywana na podstawowe
funkcje życiowe: bicie serca, kršżenie krwi, oddychanie, pracę nerek, napięcie mięni i inne.
Czynniki wpływajšce na podstawowš przemianę materii: wiek, płeć, masa ciała i cile z
niš zwišzana powierzchnia skóry, działanie gruczołów wydzielania wewnętrznego, klimat,
napięcie układu nerwowego.
Podstawowš przemianę materii można obliczyć na podstawie założenia, że u dorosłego,
zdrowego człowieka wynosi ona:
1 kcal/1kg masy ciała/1 godzinę.
Stšd dla człowieka o masie 70 kg PPM wynosi:
1 kcal×70kg×24 godziny = 1680 kcal.
Całkowita przemiana materii (CPM)
W normalnych warunkach życia człowiek potrzebuje większej iloci energii niż tylko
zużywanej na przemianę podstawowš. Potrzebna jest mu bowiem energia na wykonywanie
różnych czynnoci jak: poruszanie się, praca, czynnoci codzienne np. spożywanie posiłków,
mycie się, ubieranie itp. Energia potrzebna na wykonywanie tych czynnoci, powiększona
dodatkowo o energię zużywanš na procesy trawienne (tzw. swoicie dynamiczne działanie
pożywienia) to ponadpodstawowa przemiana materii (PPPM).
Całkowita przemiana materii to wszystkie wydatki energetyczne zwišzane z normalnym
funkcjonowaniem człowieka w jej skład wchodzi podstawowa przemiana materii (PPM)
i ponadpodstawowa przemiana materii (PPPM).
CPM = PPM + PPPM
Czynnikami decydujšcymi o wysokoci ponadpodstawowej przemiany materii sš przede
wszystkim: stopień aktywnoci fizycznej (ruch, praca mięni) oraz tzw. swoicie dynamiczne
działanie pożywienia (SDDzP).
Obliczanie całkowitej przemiany materii:
Przykład obliczenia całkowitej przemiany materii osoby o masie ciała 70 kg
i o umiarkowanej aktywnoci fizycznej przedstawia tabela 5.
Tabela 5. Obliczanie całkowitej przemiany materii dla osoby o masie ciała 70 kg i umiarkowanej
aktywnoci fizycznej [opracowanie własne na podst.10,s.28]
lp. Częć składowa CPM Wysokoć [kcal]
1. PPM 1680
2. SDDzP 168
3. Aktywnoć fizyczna 1200
4. Codzienne czynnoci 360
Całkowita przemiana materii 3408
Największy wpływ na zwiększenie wydatków energetycznych ma praca mięniowa
(fizyczna), natomiast praca umysłowa praktycznie nie wpływa na iloć zużywanej energii.
W zwišzku z tym na wydatki energetyczne człowieka znaczšcy wpływ ma wykonywanie
pracy zawodowej praca siedzšca tylko nieznacznie zwiększa te wydatki, natomiast przy
pracy zwišzanej ze znacznym wysiłkiem fizycznym wydatek energii może być bardzo
wysoki. Wydatki energetyczne zależnie od rodzaju wykonywanej czynnoci przedstawia
tabela 6.
W zwišzku z różnym zapotrzebowaniem energetycznym ludzi zostały opracowane normy
na energię dla ludnoci w Polsce. Dla potrzeb opracowania norm ludnoć została podzielona
na 19 grup o trzech poziomach aktywnoci fizycznej: małej, umiarkowanej i dużej.
Tabela 6. Całkowite wydatki energetyczne w kcal/godz. i w kJ/godz. dorosłego mężczyzny o masie 70 kg,
zależnie od rodzaju wykonywanej czynnoci [opracowanie własne na podst.4,s.120-121;7,s.14]
Wydatki energetyczne Rodzaj czynnoci
kcal/godzinę kJ/godzinę
Sen 65 272
Siedzenie spokojne 100 419
Czytanie głone 105 440
Zmywanie naczyń 144 603
Lekkie ćwiczenia fizyczne 170 712
Powolny spacer 200 838
Doć forsowne ćwiczenia fizyczne 290 1215
Marsz doć szybki 300 1257
Jazda na rowerze 308 1290
Gra w piłkę nożnš 550 2301
Bieganie 570 2388
Tańczenie rumby 425 1784
Wchodzenie na schody 1100 4609
Bieganie (sprint) 2316 9705
Bilans energetyczny organizmu
Najprociej można powiedzieć, że bilans to zestawienie zysków i strat. W tym przypadku
chodzi o zestawienie iloci energii pobranej przez człowieka z pokarmem i iloci energii
zużywanej przez organizm.
=
Bilans energetyczny w organizmie dorosłego zdrowego człowieka powinien przyjmować
wartoć zerowš, a więc iloć energii dostarczonej z pożywieniem powinna być równa iloci
energii zużytkowanej przez organizm. Często jednak zdarzajš się odstępstwa od równowagi
energetycznej w organizmie i wtedy bilans może stać się dodatni lub ujemny.
Bilans dodatni ma miejsce wtedy, gdy iloć energii dostarczonej w pokarmach jest
większa niż wynosi zapotrzebowanie organizmu. Prowadzi to do nadwagi, a gdy trwa przez
czas dłuższy może stać się przyczynš otyłoci.
Bilans ujemny powstaje wtedy, gdy wartoć energetyczna pożywienia jest mniejsza niż
potrzeby organizmu. Utrzymujšcy się przez dłuższy czas ujemny bilans jest przyczynš spadku
masy ciała. Z tego też powodu jedynym racjonalnym sposobem schudnięcia jest
doprowadzenie i utrzymywanie przez okrelony czas ujemnego bilansu energetycznego.
Można to uzyskać tylko przez zmniejszenie iloci pożywienia i jednoczesne zwiększenie
aktywnoci fizycznej.
20% Polaków ma nadwagę lub jest otyłych. Co drugi z nich jest zagrożony chorobami
serca, a co trzeci cukrzycš. Z tego względu konieczne jest systematyczne kontrolowanie
swojej masy ciała. Zapobieganie nadwadze i otyłoci ma nie tylko aspekt estetyczny, ale
przede wszystkim zdrowotny, tym bardziej, że zachorowalnoć na w.w. choroby wykazuje
systematycznš tendencję zwyżkowš.
Należnš masę ciała okrela się obliczajšc tzw. wskanik masy ciała ze wzoru:
iloć energii pobranej iloć energii zużywanej
2 ]) [ (
] [ a
m wzrost
kg ciał masa BMI .
Interpretacja wskaników BMI:
poniżej 18,5 - niedowaga
18,5-24,9 - masa ciała prawidłowa
25-29,9 - nadwaga
powyżej 30 - otyłoć
Wartoć energetyczna pożywienia
Składnikami energetycznymi pożywienia sš białka, tłuszcze i węglowodany. Podczas
spalania tych składników w organizmie powstaje energia. Dowiadczalnie zostało ustalone, że
iloci energii ze spalania składników odżywczych sš następujšce:
Rys.4. Równoważniki energetyczne Atwatera [opracowanie własne]
Wartoci te to tzw. wskaniki energetyczne Atwatera. Mogš one służyć do obliczania
wartoci energetycznej pożywienia na podstawie składu chemicznego produktu.
Przykład:
Obliczyć wartoć energetycznš 100 g mleka pełnego o składzie: 3 g białka, 3,2 g tłuszczu
i 4,8 g węglowodanów:
białko 3 g × 4 kcal + tłuszcz 3,2 g × 9 kcal + węglowodany 4,8 g ×4 kcal =60 kcal
Wartoci energetyczne różnych produktów spożywczych, a również wielu gotowych
potraw sš zebrane w tabelach składu i wartoci odżywczej produktów żywnociowych.
Korzystajšc z danych zawartych w tabelach można obliczać wartoci energetyczne różnych
potraw, a także całych jadłospisów.
4.5.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
Tak Nie
1) wyjanić pojęcia: metabolizm, anabolizm, katabolizm? . .
2) wymienić czynniki wpływajšce na PPM? . .
3) obliczyć PPM i CPM dla wskazanej osoby? . .
4) obliczyć, czy dana osoba ma należnš masę ciała? . .
5) obliczyć wartoć energetycznš jadłospisu? . .
Energia ze spalania
1 g białka 4 kcal
1 g węglowodanów 4 kcal
1 g tłuszczu 9 kcal
6) obliczyć i dokonać oceny bilansu energetycznego? . .
7) zaproponować zestaw produktów niskoenergetycznych? . .
8) sformułować zalecenia żywieniowe dla osoby otyłej lub z nadwagš? . .
3. Wartoć odżywcza pożywienia. Normy żywienia i racje
pokarmowe
Pojęcie wartoci odżywczej produktów żywnociowych
Wartoć odżywcza produktów żywnociowych zależy od iloci i rodzaju składników
odżywczych w tych produktach oraz od ich strawnoci i przyswajalnoci, co przedstawia
rysunek 5.
Rys.5. Wartoć odżywcza produktów żywnociowych [opracowanie własne]
W wartoci odżywczej różnych produktów występować mogš duże różnice. Niektóre
produkty majš dużš wartoć odżywczš, ponieważ zawierajš bardzo różnorodne składniki
i w dużych ilociach np. mleko, ryby; a wartoć odżywcza innych jest minimalna np. ogórki.
Sš też produkty, które zawierajš tylko jeden, dwa lub co najwyżej kilka ważnych składników,
lecz w dużej iloci i z tego względu sš uznawane za produkty o dużej wartoci odżywczej np.
warzywa czy owoce. Niektóre produkty nie dostarczajš do organizmu żadnych składników
odżywczych, albo bardzo niewielkie ich iloci sš jedynie ródłem energii. Mówimy wtedy
o nich, że sš ródłem pustych kalorii do nich należy np. cukier, smalec.
Wartoć odżywcza potraw jest sumš wartoci odżywczych produktów wchodzšcych w
ich skład, a wartoć odżywcza posiłków jest sumš wartoci odżywczych potraw składajšcych
się na nie.
Podział produktów na grupy
Wartoć odżywcza produktów żywnociowych jest podstawš ich podziału dla potrzeb
racjonalnego żywienia i planowania jadłospisów. W Polsce dla potrzeb planowania
jadłospisów został przyjęty podział produktów na 12 grup:
I. Produkty zbożowe
II. Mleko i przetwory mleczne
III. Jaja
IV. Mięso, wędliny, ryby, drób
wartoć
energetyczna
strawnoć,
przyswajalnoć
składniki odżywcze
. białka
. tłuszcze
. węglowodany
. witaminy
. składniki
mineralne
Wartoć odżywcza
V. Masło
VI. Inne tłuszcze
VII. Ziemniaki
VIII. Warzywa i owoce bogate w witaminę C
IX. Warzywa i owoce bogate w karoten
X. Warzywa i owoce inne
XI. Suche nasiona rolin stršczkowych
XII. Cukier i słodycze
Natomiast dla celów praktycznych do planowania codziennych, prawidłowych
jadłospisów stosuje się podział produktów na 5 grup:
I. Przetwory zbożowe i suche nasiona rolin stršczkowych.
II. Warzywa i owoce.
III. Mleko i przetwory mleczne.
IV. Mięso, wędliny, drób, ryby, jaja.
V. Tłuszcze jadalne.
Podział ten najlepiej jest zobrazowany przez piramidę żywieniowš. Piramida obrazuje
ponadto jakie iloci produktów z poszczególnych grup należy w cišgu dnia spożywać
rysunek 6.
Rys.6 Piramida żywienia [opracowanie własne na podst. 3,s. 301]
Według piramidy podstawš wyżywienia (podstawa piramidy) powinny być produkty
zbożowe i suche nasiona rolin stršczkowych czy ziemniaki, których dziennie zaleca się
spożywać 5-6 porcji. Warzywa i owoce należy spożywać tylko w minimalnie mniejszych
ilociach - 3-5 porcji dziennie. Mleko i jego przetwory powinny być dodatkiem do produktów
podstawowych, lecz doć znacznym 3-4 porcji w cišgu dnia. Znacznie mniejszym
dodatkiem ma być mięso, wędliny, drób i ryby oraz jaja i suche nasiona rolin stršczkowych -
łšcznie powinno ich być 1-2 porcji na dzień. Szczyt piramidy zajmujš tłuszcze i słodycze,
tłuszcze należy spożywać umiarkowanie, a słodycze co najwyżej okazjonalnie.
Porcja jest to iloć produktu zawierajšca okrelone iloci składników odżywczych. Porcje
produktów z tej samej grupy sš sobie równoważne pod względem zawartoci składników.
Orientacyjne wielkoci porcji różnych produktów podano w tabeli 7.
Tabela 7. Przykładowe wielkoci porcji wybranych produktów [opracowanie własne na podst. 13,s.9]
Grupa produktów Porcja Wielkoć [g]
Produkty zbożowe i
ziemniaki
(5-6 porcji dziennie)
1 kromka chleba o gruboci 1,5 cm
ryż - 5 łyżek (gotowany)
makaron - 6 łyżek (gotowany)
ziemniaki 2-3 redniej wielkoci (gotowane)
50
100
200
300
Warzywa
(3-4 porcje dziennie)
pomidor - 1 redni
kapusta - 6 łyżek (gotowana)
marchew - 5 łyżek (gotowana)
fasolka szparagowa - 3 łyżki (gotowana)
100
190
140
50
Owoce
(2-3 porcje dziennie)
jabłko, gruszka - 1 duże(a)
truskawki - 10 sztuk rednich
pomarańcza - 1 sztuka duża
soki owocowe - 1 szklanka
150
100
250
200 cm3
Mleko i przetwory
(3-4 porcje dziennie)
mleko, malanka - 1 szklanka
jogurt, kefir - 3 szklanki
ser biały - plaster 9×3×3 cm
ser żółty - 2 plasterki
200 cm3
150 cm3
80
30
Mięso, drób,
wędliny, ryby, jaja,
nasiona stršczkowe
(1-2 porcje dziennie)
kurczak udko - 1 sztuka
wołowina - 1 kawałek (gotowana)
wędlina drobiowa - 2 plasterki
filet z ryby - 1 kawałek (gotowany)
jaja - 1 sztuka
90
70
20
85
50
Tłuszcz
(2 porcje dziennie)
olej - 1 łyżka stołowa
margaryna - 1 płaska łyżka stołowa
masło - 1 płaska łyżka stołowa
10
10
10
Charakterystyka 5 grup produktów żywnociowych
Grupa I: Przetwory zbożowe i suche nasiona rolin stršczkowych.
Przetwory zbożowe to mški, pieczywo, kasze, makarony, a także płatki kukurydziane,
muesli, ryż dmuchany, chrupki. Powinny być i zazwyczaj sš podstawš naszego wyżywienia.
Sš one ródłem:
. węglowodanów złożonych: skrobi (60-70%) oraz błonnika pokarmowego (pieczywo z mški
razowej, kasze gruboziarniste);
. białka (8-13%) jest to białko niepełnowartociowe, aminokwasy ograniczajšce to lizyna
i tryptofan, dlatego w jadłospisach produkty zbożowe powinny być łšczone z mlekiem i jego
przetworami;
. witamin z grupy B (B1, B2 i PP) oraz witaminy E (produkty z pełnego ziarna);
. składników mineralnych (fosfor, żelazo, magnez, cynk, mied).
Ze względu na rodzaj składników mineralnych produkty zbożowe działajš na organizm
zakwaszajšco.
Iloć tłuszczu w produktach zbożowych jest bardzo mała i wynosi ok. 2-3%.
Produkty zbożowe majš doć wysokš wartoć energetycznš: 250 do 350 kcal na 100 g.
Wartoć odżywcza produktów zbożowych zależy od stopnia przemiału: najwyższš majš
produkty z całego ziarna kasze gruboziarniste i razowe pieczywo.
Dzienna racja pokarmowa produktów zbożowych powinna wynosić 5-6 porcji, co stanowi
równoważnoć 360 - 440 g (odpowiednio dla kobiet i mężczyzn o umiarkowanej aktywnoci
fizycznej).
Suche nasiona rolin stršczkowych.
Należš do nich: groch, fasola, soja, soczewica, ciecierzyca. Wartoć odżywcza tych
produktów jest bardzo wysoka, ponieważ zawierajš:
. białko - w bardzo dużej iloci (24-40%), lecz niepełnowartociowe, z wyjštkiem soi, gdyż
posiada ona białko o wartoci odżywczej, zbliżonej do białka mięsa;
. węglowodany złożone: skrobię (60%) i błonnik;
. tłuszcz (większš iloć tylko soja ok. 18%) z dużš zawartociš NNKT;
. składniki mineralne: żelazo, fosfor, wapń;
. witaminy z grupy B.
Wartoć energetyczna tych warzyw jest wysoka i wynosi dla grochu i fasoli 350 kcal/100g, a
dla soi 450 kcal/100g.
Zawartoć warzyw stršczkowych suchych w dziennej racji pokarmowej dla kobiet i dla
mężczyzn o umiarkowanej aktywnoci fizycznej wynosi 10 g.
Suche nasiona stršczkowe sš trudno strawne i działajš wzdymajšco. Zawierajš także różne
substancje antyodżywcze. Z tych powodów potrawy z warzyw stršczkowych suchych nie
powinny być stosowane w żywieniu małych dzieci i ludzi chorych.
Grupa II: Warzywa i owoce.
Warzywa i owoce odznaczajš się w większoci niskš wartociš energetycznš (od 11
kcal/100g ogórek, do 100 kcal/100 g banan), sš doskonałym ródłem witaminy C i
karotenu (prowitaminy A), składników mineralnych (wapnia, potasu, sodu, magnezu, żelaza,
miedzi) oraz błonnika pokarmowego.
Warzywa i owoce można podzielić w zależnoci od ich wartoci odżywczej na 3 grupy:
. Warzywa i owoce bogate w karoten - warzywa zielone: szpinak, szczaw, sałata, brokuły,
jarmuż (majš one dużo karotenu, żelaza, magnezu, folacyny oraz witaminy C), a także
marchew, dynia, zielony groszek, fasolka szparagowa. Z owoców: morele, brzoskwinie,
winie, arbuzy i melony.
. Warzywa i owoce bogate w witaminę C warzywa kapustne: kapusta biała, czerwona,
włoska, brukselka, kalafior, kalarepa, a także pomidory, papryka, zielona pietruszka,
szczypiorek, koperek te warzywa sš, oprócz karotenu, ródłem witaminy C. Owoce
bogate w witaminę C to: porzeczki czarne, czerwone i białe, agrest, maliny, truskawki,
poziomki, pomarańcze, mandarynki, grejpfruty, cytryny, kiwi.
. Warzywa i owoce inne nie zawierajš żadnej z witamin w dużej iloci, ale majš także
duże znaczenie
w żywieniu choćby ze względu na zawartoć składników mineralnych (działanie
odkwaszajšce na organizm), błonnika i witamin z grupy B. Do tej grupy należš: buraki,
selery, pory, cebula, ogórki, jabłka, gruszki, liwki, winogrona.
Zawartoć warzyw w dziennej racji pokarmowej wynosi 1100 g (kobiety o umiarkowanej
aktywnoci) do 1200 g (mężczyni o umiarkowanej aktywnoci).
Grupa III: Mleko i przetwory mleczne.
Do tej grupy produktów należš oprócz mleka: sery podpuszczkowe i twarogowe oraz
napoje mleczne fermentowane: mleko kwane, jogurty, kefiry, mleko acidofilne, malanka.
Mleko jest produktem o wyjštkowo wysokiej wartoci odżywczej, bo dostarcza:
. białka (3%) - jest to białko pełnowartociowe, bardzo łatwo strawne i łatwo
przyswajalne;
. wapnia - mleko jest jego niezastšpionym ródłem; w mleku znajdujš się także inne
składniki mineralne z wyjštkiem żelaza;
. witaminy z grupy B - zwłaszcza B2, witaminę A i D (głównie w produktach
nieodtłuszczonych);
. tłuszcz (0-3,2%) - w postaci emulsji, łatwostrawny i łatwoprzyswajalny;
. cukier mleczny - laktozę (4,8%) u niektórych osób będšcej przyczynš dolegliwoci
przewodu pokarmowego (wzdęcia, bóle brzucha, biegunki) tzw. nietolerancji laktozy.
Osoby takie powinny zamiast mleka słodkiego spożywać napoje mleczne fermentowane.
Mleko i jego przetwory (z wyjštkiem serów podpuszczkowych) jako jedyne produkty
zwierzęce wykazujš działanie odkwaszajšce na organizm.
Wartoć energetyczna mleka zależy od zawartoci tłuszczu i waha się od 40 kcal/100g (mleko
o zawartoci tłuszczu 0,5%) do 62 kcal/100 g (mleko o zawartoci tłuszczu 3,2%).
Sery podpuszczkowe i twarogowe, twarożki i serki topione sš bardzo dobrym ródłem
pełnowartociowego białka (ponad 20%), wapnia, witamin A i D oraz grupy B. Dostarczajš
także tłuszczu w zróżnicowanych ilociach - sery twarogowe chude zawierajš około 0,5%
tłuszczu, a podpuszczkowe pełnotłuste nawet 30%. Sery podpuszczkowe sš wyjštkowo
dobrym ródłem wapnia zawierajš go około dziesięciokrotnie więcej niż twarogi.
Wartoć energetyczna serów zależy od zawartoci tłuszczu i wynosi od 100 kcal/100 g
(twarogowy chudy) do 356 kcal/100 g (tylżycki pełnotłusty).
Dzienna racja pokarmowa mleka wynosi od 800 g (kobieta i mężczyzna o umiarkowanej
aktywnoci) do 1200 g (dzieci i młodzież).
Grupa IV mięso, wędliny, drób, ryby, jaja.
Mięso, wędliny, drób, ryby.
Produkty należšce do tej grupy dostarczajš następujšcych składników odżywczych:
. białko pełnowartociowe (rednio 18%)
. żelazo i inne składniki mineralne: fosfor, wapń, siarka, chlor;
. witaminy z grupy B B1, B12 i PP; ryby posiadajš dodatkowo witaminę A i D;
. tłuszcz zróżnicowane iloci od 0,3% (dorsz wieży, cielęcina, młoda wołowina,
większoć
ryb słodkowodnych) do 25-50 % (tłusta wieprzowina i baranina, tłuste gatunki wędlin,
kaczka, gę, ryby halibut, makrela, węgorz).
Tłuszcz zwierzšt rzenych obfituje w nasycone kwasy tłuszczowe i cholesterol, natomiast
tłuszcz rybi, zwłaszcza ryb morskich jest bogatym ródłem NNKT. Z tego względu ryby
morskie powinny być spożywane przez wszystkie grupy wiekowe 2-3 razy w tygodniu.
Zalecane jest spożywanie ryb morskich zamiast mięsa zwierzšt rzenych.
Wartoć energetyczna produktów z tej grupy zależy od zawartoci tłuszczu i wynosi
przykładowo 85 kcal dla piersi indyka i 249 kcal dla kiełbasy podwawelskiej oraz 514 kcal
dla boczku wieprzowego.
Racja pokarmowa produktów z tej grupy wynosi 170 g (kobieta i mężczyzna
o umiarkowanej aktywnoci).
Jaja.
Jaja sš ródłem różnorodnych składników zgromadzonych głównie w żółtku:
. białka pełnowartociowego (12%) ma najwyższš wartoć odżywczš sporód wszystkich
produktów żywnociowych;
. witamin A i D oraz z grupy B;
. składników mineralnych: żelaza, wapnia, fosforu, chloru, siarki;
. tłuszczu o dużej zawartoci cholesterolu (żółtko); co ogranicza wartoć odżywczš jaj
i sprawia, że ich stosowanie w żywieniu osób dorosłych trzeba ograniczać do 2-3 sztuk na
tydzień.
Wartoć energetyczna jaj wynosi 140 kcal/100 g.
Dzienna racja pokarmowa dla kobiet i mężczyzn o aktywnoci umiarkowanej 0,5 sztuki.
Grupa V: Tłuszcze jadalne. Słodycze.
Do tej grupy zaliczane sš tłuszcze pochodzenia zwierzęcego i rolinnego. W zależnoci
od pochodzenia wykazujš one różnš wartoć odżywczš zdecydowanie wyższš w przypadku
tłuszczów rolinnych.
Tłuszcze zwierzęce: masło i mietana oraz słonina, smalec, sadło i łój.
Tłuszcze zwierzęce zawierajš duże iloci nasyconych kwasów tłuszczowych i
cholesterolu. Masło i mietana odznaczajš się zawartociš tłuszczu wyjštkowo
łatwostrawnego i przyswajalnego oraz dużš ilociš witamin A i D. Jednak zwłaszcza masło
zawiera dużo cholesterolu i z tego względu jego spożycie powinno być ograniczane przez
osoby dorosłe,
a szczególnie w wieku starszym (zagrożenie miażdżycš!). Spożycie masła jest natomiast
zalecane dla dzieci i młodzieży.
Tłuszcze rolinne: oleje, oliwa i margaryny.
. Oleje: słonecznikowy, sojowy, kukurydziany, arachidowy, rzepakowy zawierajš duże
iloci
NNKT oraz witamin E i K; oleje te powinny być spożywane najlepiej w postaci surowej;
Oliwa z oliwek i olej rzepakowy zawierajš głównie kwas oleinowy (nie zaliczany do NNKT),
ale działajš także przeciwmiażdżycowo; polecane sš do spożywania na surowo oraz do
smażenia;
. Margaryna jest emulsjš tłuszczów rolinnych z wodš lub mlekiem oraz dodatkami, które
polepszajš cechy organoleptyczne i wartoć odżywczš. Podstawowymi surowcami do
produkcji margaryn sš utwardzone oleje rolinne oraz ciekłe oleje rafinowane. Utwardzanie
może być przeprowadzone przez uwodornienie olejów - otrzymuje się wtedy margaryny
twarde tzw. kostkowe. Zawierajš one duże iloci izomerów trans tłuszczowych, działajšcych
podobnie jak cholesterol. W wyniku utwardzania przez przeestryfikowanie otrzymuje się
margaryny miękkie tzw. kubkowe, nie zawierajšce izomerów trans. Margaryny zawierajš
mniejsze niż oleje iloci NNKT (zwłaszcza margaryny twarde), ale posiadajš witaminy A i D,
a czasami także E (dodawane w toku produkcji). Margaryny miękkie sš zalecane do
smarowania pieczywa (zamiast masła) dla osób dorosłych.
Wartoć energetyczna tłuszczów jest bardzo wysoka i może wynosić nawet 900
kcal/100g (oleje). Niższš kalorycznoć majš margaryny o obniżonej zawartoci tłuszczu,
które mogš dostarczać 401 kcal/100g.
Dzienna racja pokarmowa tłuszczu wynosi 35 g dla masła i mietany i 35 g dla innych
tłuszczów (kobiety i mężczyni o umiarkowanej aktywnoci).
Cukier i słodycze
Do tej grupy zalicza się wszystkie produkty z dużš ilociš cukru: cukierki, wyroby z
ziarna kakaowego, pieczywo cukiernicze oraz miód. Słodycze zawierajš duże iloci sacharozy
i często także tłuszczu, dlatego majš bardzo wysokš wartoć energetycznš. Jedynym
produktem o dodatnim działaniu na organizm jest miód. Spożycie słodyczy powinno być
zminimalizowane, ponieważ ich nadmiar może prowadzić do otyłoci, miażdżycy (zawierajš
dużo tłuszczu) i cukrzycy typu II.
Zamiennoć produktów w jadłospisach
W jadłospisach czasami zachodzi koniecznoć zamiany jednych produktów na inne.
Może to być spowodowane różnymi względami np. uwarunkowaniami materialnymi,
preferencjami konsumenckimi, brakiem okrelonych produktów, zaleceniami dietetycznymi.
Zamieniać można tylko produkty o zbliżonej wartoci odżywczej i w ilociach
równoważnych w zakresie zawartoci składników odżywczych. Na przykład mięso można
zastšpić tylko innym produktem dostarczajšcym białka zwierzęcego. Mleko można zastšpić
tylko innym produktem, który dostarczy białka zwierzęcego i wapnia. Owoce bogate w
witaminę C można zastšpić jedynie innymi owocami lub warzywami zawierajšcymi tę
witaminę. Z tych powodów można zamieniać produkty w obrębie jednej grupy np. mięso
zastępować rybami lub drobiem, mleko jogurtem, kefirem lub serami. Rzadziej zamienia się
produkty pomiędzy grupami mięso można zastšpić mlekiem (jednak mleka mięsem nie bo
mięso nie jest ródłem wapnia), serem, jajami. Możliwoci wzajemnej zamiany produktów z
podaniem ich iloci zostały zestawione w tabelach produktów zamiennych.
Wpływ procesów technologicznych na wartoć odżywczš pożywienia
Na wartoć odżywczš pożywienia bardzo duży wpływ majš procesy technologiczne
przygotowania potraw. Zarówno pod wpływem procesów obróbki wstępnej, jak i cieplnej
następuje, nieraz bardzo znaczne, obniżenie wartoci odżywczej. Białka ulegajš denaturacji
(cinaniu), co zwiększa ich strawnoć, jednak zbyt długie działanie wysokiej temperatury
prowadzi do powstania wišzań odpornych na działanie enzymów trawiennych. Pewne straty
białek mogš mieć miejsce wskutek ich rozpuszczania się w wodzie. Tłuszcze ulegajš
rozkładowi wskutek długotrwałego smażenia, a także podczas procesu jełczenia (psucia się
tłuszczu), który jest przyspieszany przez wiatło. Węglowodany (jednocukry i dwucukry)
ulegajš niewielkim stratom spowodowanym rozpuszczaniem się w wodzie. Składniki
mineralne łatwo rozpuszczajš się w wodzie, stšd ich duże straty podczas procesów płukania,
rozdrabniania oraz gotowania. Witaminy sš składnikami najbardziej wrażliwymi na działanie
różnych czynników jak: temperatura czy tlen, a także ulegajš stratom wskutek rozpuszczania
się w wodzie. Najbardziej wrażliwa i ulegajšca największym stratom jest witamina C. Zmiany
białek, tłuszczów węglowodanów, składników mineralnych oraz wybranych witamin w czasie
procesów technologicznych przedstawia rysunek 7.
Składniki odżywcze
obieranie
moczenie
rozdrabnianie
długie gotowanie
długie smażenie
odlewanie
wywaru
przechowywanie
w cieple
wiatło
Białko
Węglowodany
Tłuszcze
Składniki mineralne
Witamina C
bardzo duże straty, duże straty, niewielkie straty.
Rys. 7. Zmiany składników odżywczych pod wpływem wiatła i procesów technologicznych [opracowanie
własne na podst. 11,s.102]
Normy żywienia
Norma żywienia okrela ile energii i niezbędnych składników odżywczych należy
dostarczyć człowiekowi z pożywieniem w cišgu dnia. Ta iloć składników zależy od wieku,
płci, aktywnoci fizycznej (w tym rodzaju wykonywanej pracy) oraz stanu fizjologicznego
(cišża, karmienie).
Obecnie w Polsce obowišzujš normy żywienia opracowane przez Instytut Żywienia
i Żywnoci w 1994 roku dla 19 podstawowych grup ludnoci W normach tych podano
zapotrzebowanie na energię i następujšce składniki odżywcze: białko, tłuszcz, węglowodany,
wapń, żelazo, fosfor, magnez, cynk, jod oraz na witaminy: A, C, D, E, B1, B2, B6, B12, PP i
kwas foliowy (folacyna). Normy żywienia sš podstawš do ustalenia norm wyżywienia, czyli
racji pokarmowych.
Normy wyżywienia
Norma wyżywienia, czyli racja pokarmowa jest to zestaw produktów żywnociowych
w gramach, jakie powinna spożyć jedna osoba w cišgu dnia. Produkty te powinny pokryć
zapotrzebowanie na energię i wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Produkty te powinny
pochodzić ze wszystkich grup produktów żywnociowych.
Racje pokarmowe zostały ustalone na 4 poziomach. Sš to poziomy ekonomiczne, czyli
poziomy kosztów wyżywienia:
. Racja pokarmowa A o najniższym koszcie, warunkowo dostateczna w zakresie
zawartoci składników odżywczych. Zawiera małš iloć tanich produktów pochodzenia
zwierzęcego,
a pokrycie zapotrzebowania energetycznego zapewnia duża iloć tanich produktów
zbożowych (zwykły chleb, kasze) oraz ziemniaków. Racja ta jest niewystarczajšca dla dzieci,
młodzieży oraz kobiet ciężarnych i karmišcych.
. Racja pokarmowa B o umiarkowanym koszcie, dostateczna. Zestaw produktów w tej
racji zawiera mniej chleba i ziemniaków, a więcej wartociowych produktów jak mleko,
mięso, warzywa. Racja ta może być stosowana w żywieniu wszystkich grup.
. Racja pokarmowa C o rednio wysokim koszcie, pełnowartociowa. Zawiera więcej
produktów o wyższym koszcie np. droższe gatunki mięs i wędlin, napoje mleczne typu
jogurty, droższe gatunki warzyw i owoców. Pokrywa w pełni zapotrzebowanie na
niezbędne składniki odżywcze.
. Racja pokarmowa D- o najwyższym koszcie, tzw. racja docelowa. Zawiera duże iloci
drogich produktów (wymienionych przy racji C).
Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
Tak Nie
1) wyjanić, co to jest wartoć odżywcza produktów, potraw
i posiłków?
. .
2) wyjanić znaczenie piramidy żywnoci w planowaniu żywienia? . .
3) przedstawić wartoć odżywczš produktów zbożowych? . .
4) uzasadnić wysokš wartoć odżywczš mleka i jego przetworów? . .
5) porównać wartoć odżywczš mięsa i ryb? . .
6) uzasadnić koniecznoć spożywania 800-1000 g warzyw i owoców
dziennie?
. .
7) uzasadnić, że tłuszcze powinno się spożywać tylko w iloci 1-2
porcji dziennie?
. .
8) wymienić przykładowe produkty z różnych grup, które będš
przeważały w jadłospisie racji pokarmowej B i D?
. .
4. Zasady planowania i oceny jadłospisów
Zasady planowania jadłospisów
Planujšc jadłospisy trzeba pamiętać o następujšcych zasadach:
1. Jadłospis powinien być planowany na dłuższy okres czasu: na 10,14 lub 21 dni.
2. Jadłospis musi być dostosowany do potrzeb organizmu do wieku, płci, rodzaju
wykonywanej pracy i stanu fizjologicznego.
3. Iloć posiłków w cišgu dnia powinna wynosić od 3 do 5 zależnie od grupy ludnoci:
Tabela 8. Liczba posiłków w cišgu dnia [opracowanie własne]
Iloć posiłków Grupa ludnoci
3 doroli
4 młodzież, ludzie starsi, niektórzy doroli
5 dzieci, kobiety ciężarne i karmišce, ludzie ciężko pracujšcy
4. Racja pokarmowa powinna być rozdzielona proporcjonalnie na wszystkie posiłki, co
przedstawia rysunek 8.
.
Rys. 8. Rozdział całodziennej racji pokarmowej na poszczególne posiłki [3,s.300]
5. Posiłki powinny być urozmaicone. Urozmaicenie ma dotyczyć:
. różnorodnoci produktów całodzienny jadłospis powinien zawierać produkty ze
wszystkich grup produktów żywnociowych (rys. 9);
. nie powtarzania się tych samych produktów w jednym posiłku;
. wartoci odżywczej:
w każdym posiłku należy uwzględnić pieczywo lub inny produkt zbożowy,
w każdym posiłku powinno być warzywo lub owoc,
w każdym posiłku powinien wystšpić produkt dostarczajšcy białka zwierzęcego,
mleko lub przetwory mleczne należy zaplanować co najmniej w dwóch posiłkach
w cišgu dnia;
. barwy, smaku, zapachu i konsystencji potraw i produktów (wskazana jest kontrastowoć
kompozycji);
. sposobów obróbki termicznej (powinny być różne).
6. Posiłki należy dostosować do pory roku i uwzględnić sezonowoć produktów.
7. Należy wzišć pod uwagę upodobania żywieniowe i smakowe konsumentów (ważne
w przypadku dzieci), ale równoczenie przyzwyczajać do spożywania nowych
produktów.
8. Jadłospis należy dostosować do możliwoci finansowych.
Rys. 9. Różnorodnoć produktów w posiłkach planowanie zgodnie z poziomami piramidy żywieniowej.
[opracowanie własne]
Charakterystyka posiłków:
I niadanie powinno dostarczać 25 30% całodziennej energii i składać się
z następujšcych potraw i produktów:
. zupy mlecznej z dodatkiem zbożowym (makaron, ryż, płatki) lub napoju mlecznego;
. pieczywa mieszanego (białe i ciemne) z masłem lub margarynš miękkš;
. białkowego dodatku do pieczywa np. twarogu, sera podpuszczkowego, jaj, wędliny;
. warzywa do kanapki (sałata, pomidor, rzodkiewki, szczypiorek, ogórek itp.) i/ lub owocu;
. napoju: herbaty, kawy, soku owocowego.
II niadanie ma dostarczyć 5 10% całodziennej energii i zawierać:
. pieczywo mieszane (ciemne i jasne) z masłem lub miękkš margarynš;
. produkt białkowy (wędlina, ryba, ser, twaróg, jajo);
. dodatek warzywny do kanapki i/lub owoc;
. napój napój mleczny, sok owocowy lub warzywny, herbata, kawa.
Obiad ma dostarczać 35 40% całodziennej energii. Typowy obiad powinien składać
się z trzech dań:
. zupy czystej lub podprawianej;
. podstawowego dania obiadowego, w którym muszš znaleć się: produkt dostarczajšcy
białka zwierzęcego (mięso, drób, ryby, jaja, ser); produkt skrobiowy (ziemniaki, kasza,
kluski, makaron) i dwa dodatki warzywne (co najmniej jednego w postaci surowej);
. deseru (owoce surowe, przetwory owocowe, desery mleczne).
Podstawowym daniem obiadowym mogš być także potrawy półmięsne z ciast, kasz oraz
warzyw i mięsa, a także różne rodzaje potraw jarskich. Wszystkie te potrawy powinny być
podawane z odpowiednimi dodatkami warzywnymi, najlepiej surówkami.
Podwieczorek może dostarczyć 5-10% całodziennej energii i składać się z:
. deseru: mlecznego (twarożek z owocami), z kaszy (legumina), z ciasta (naleniki z
serem) i/lub owoców;
. napoju.
Kolacja powinna dostarczyć 15-30% całodziennej energii. Może składać się
z następujšcych potraw i produktów:
. potraw ciepłych jak zapiekanki, potrawy półmięsne lub jarskie z kasz, makaronów;
. pieczywa mieszanego z masłem lub margarynš miękkš i dodatku białkowego;
. sałatek jarzynowych z różnymi dodatkami białkowymi i innych przekšsek;
. warzyw i owoców surowych lub przetwarzanych;
. napoju.
Ocena jadłospisów
W celu oceny prawidłowoci jadłospisów stosowane mogš być metody jakociowe oraz
ilociowe.
Do metod jakociowych należy ocena punktowa polegajšca na przyznaniu punktów za
okrelone wyróżniki dotyczšce zazwyczaj obecnoci w jadłospisie tzw. produktów
ochronnych (zawierajšcych białko zwierzęce, wapń, żelazo i witaminę C) oraz częstotliwoci
podawania posiłków.
Do metod ilociowych zalicza się:
. metodę bezporedniš ocena jadłospisu tš metodš polega na obliczeniu iloci
składników pokarmowych oraz wartoci energetycznej jadłospisu. Pod uwagę bierze się
jadłospisy okresowe, zazwyczaj 7 lub 10 dniowe. Otrzymany wynik porównuje się z
normami, uwzględniajšc straty tj. od obliczonych iloci energii, białka, tłuszczów i
węglowodanów, błonnika pokarmowego, cholesterolu, wapnia i żelaza należy odjšć 10%, a
od witaminy C 55%, witaminy A 30%, witaminy B1 25%, B2 20%;
. porównanie na podstawie raportów magazynowych iloci produktów zużytych do
przygotowania posiłków z ilociami jakie sš przewidziane przez dziennš rację pokarmowš;
. metody fizykochemiczne polegajšce na zbadaniu metodami laboratoryjnymi składu
chemicznego i wartoci energetycznej posiłków w jadłospisie.
Żywienie w różnych okresach życia
Żywienie małych dzieci (od 1 do 3 i od 4 do 6 roku życia).
. cechy okresu: bardzo szybki wzrost i rozwój;
. iloć posiłków w cišgu dnia: 5; należy dbać o ich regularnoć;
. ważne składniki: białko pełnowartociowe, wapń, żelazo, witaminy;
. zalecane produkty: mleko i przetwory, jaja, chude gatunki mięsa, drobiu, ryb; warzywa
i owoce łatwostrawne; przyzwyczajać do spożywania nowych potraw;
. należy unikać: potraw zbyt słonych, kwanych, ostrych; smażonych i duszonych,
tłustych, słodyczy.
rednie zapotrzebowanie energetyczne dla dzieci 1-3 lat wynosi 1300 kcal, a dla dzieci 4-
6 lat 1700 kcal.
Żywienie dzieci i młodzieży w wieku szkolnym (7-9, 10-12 i 13-15 lat).
. nadal szybki wzrost i rozwój, zwiększona aktywnoć fizyczna;
. liczba posiłków 4-5; dbać o regularnoć do szkoły koniecznie zabierać II niadanie;
. ważne składniki: białko pełnowartociowe, wapń, żelazo, witaminy C, A i z grupy B;
. zalecane produkty: mleko i jego przetwory, sery, jaja, chude mięso, drób, ryby, warzywa
i owoce, produkty zbożowe;
. należy ograniczyć: potrawy tłuste, smażone, ostre przyprawy, frytki, prażynki, chipsy
itp.;
. rednie zapotrzebowanie na energię wynosi dla: dzieci 7-9 lat 2000 kcal, dziewczšt 10-12
lat 2000 kcal, chłopców 10-12 lat 2300 kcal; dziewczšt 13-15 lat 2300 kcal, chłopców 13-15
lat 2600 kcal. Trzeba zwrócić uwagę na możliwoć wystšpienia objawów anoreksji.
.
Żywienie młodzieży (16-18 lat).
. zróżnicowane zapotrzebowanie na energię - u dziewczšt zmniejsza się (2300 kcal), u
chłopców zwiększa (3000 kcal) w porównaniu z okresem poprzednim. Niebezpieczeństwo
anoreksji!
. liczba posiłków w cišgu dnia: 4-5; dbać o regularnoć; II niadanie do szkoły!;
. składniki, o których spożycie trzeba szczególnie dbać sš takie same jak dla poprzedniej
grupy wiekowej, należy jeszcze dodać dla dziewczšt folacynę;
zalecane produkty sš takie, jak dla poprzedniej grupy, ograniczenia dla tych samych
produktów.
Żywienie osób dorosłych - zależy od płci i aktywnoci fizycznej, w tym głównie rodzaju
wykonywanej pracy:
. Osoby o małej aktywnoci (praca siedzšca):
Zapotrzebowanie energetyczne kobiet 1800 kcal, mężczyzn 2400 kcal. Liczba posiłków 3-4.
Zaleca się spożywanie chudych produktów: mleka i przetworów, mięsa, drobiu i ryb; dużej
iloci warzyw i owoców ze względu na wpływ błonnika na perystaltykę jelit. Należy
ograniczać produkty zbożowe, pamiętajšc o spożywaniu w przewadze razowego pieczywa i
grubych kasz. Ograniczeniu muszš ulec także tłuszcze, których większoć powinny stanowić
oleje. Posiłki powinny być lekkostrawne.
. Osoby o dużej aktywnoci fizycznej (praca ciężka lub bardzo ciężka):
Zapotrzebowanie energetyczne kobiet ok. 2600 2700 kcal, mężczyzn 3500 kcal. Liczba
posiłków 4, w tym jeden tzw. regeneracyjny jedno danie goršce np. zupa zawierajšca mięso
czy ryby z dodatkiem chleba, lub potrawa z fasoli, soi, grochu oraz jarzyny) spożywany w
czasie pracy. Osoby te powinny spożywać więcej tłustych gatunków mięsa, drobiu i ryb oraz
mleka i produktów mlecznych, a także więcej produktów zbożowych. Należy dostarczać
dużych iloci warzyw i owoców.
Żywienie kobiet ciężarnych i karmišcych.
. w pierwszej połowie cišży iloć pożywienia nie zmienia się (wartoć energetyczna taka
sama jak przed cišżš), w drugiej połowie jest o 20% wyższa, co daje około 400-500 kcal);
. iloć posiłków 5; posiłki powinny być łatwostrawne, nie wzdymajšce i mało słone;
. szczególnej dbałoci wymaga jakoć pożywienia zawartoć składników odżywczych;
. ważne składniki: białko pełnowartociowe, wapń, żelazo, witaminy ze szczególnym
uwzględnieniem kwasu foliowego;
. najważniejsze produkty: chude mleko i przetwory, chude mięso, drób, ryby; warzywa
i owoce.
Żywienie osób starszych.
. uwzględnić zmiany zwišzane z naturalnym starzeniem się organizmu, liczba posiłków 4-
5;
. zapotrzebowanie energetyczne: kobiety 1650 - 2350 kcal, mężczyni 2000 -2900
kcal;
. ważne składniki: białko pełnowartociowe, wapń, żelazo, NNKT, witaminy C, A, D
i z grupy B;
. uwzględniać produkty: chude mleko i jego przetwory, zwłaszcza napoje mleczne
fermentowane i twarogi, chude mięsa, drób, ryby, ciemne pieczywo oraz warzywa i owoce;
. ograniczyć: sól, tłuszcze zwierzęce, jaja, słodycze, produkty ciężkostrawne, wzdymajšce,
ostre przyprawy.
Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
Tak Nie
1) przedstawić zasady planowania jadłospisów? . .
2) scharakteryzować posiłki spożywane w cišgu dnia? . .
3) ocenić jadłospisy metodš poredniš i bezporedniš? . .
4) wymienić składniki odżywcze ważne w żywieniu dzieci, młodzieży,
dorosłych i starszych oraz kobiet w cišży?
. .
5) zaplanować jadłospis okresowy dla okrelonej grupy ludnoci? . .
6) dokonać poprawy ocenionego jadłospisu? . .
5. Podstawy żywienia dietetycznego
Żywienie dietetyczne to sposób odżywiania człowieka chorego. Powinno ono stanowić
jedynie modyfikację żywienia człowieka zdrowego. Celem żywienia dietetycznego jest
dostarczenie organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych i energii.
Żywienie dietetyczne ma oszczędzić chory narzšd i pomóc w wyzdrowieniu, powinno także
wykluczyć czynniki alergizujšce.
Ogólne zasady żywienia dietetycznego:
. jadłospisy muszš być opracowane starannie, zgodnie z zasadami obowišzujšcymi przy
danej chorobie,
. posiłki powinny być sporzšdzane i podawane z bezwzględnym przestrzeganiem
przepisów
sanitarno higienicznych,
. produkty do sporzšdzania potraw muszš być wysokiej jakoci,
. posiłki muszš być podawane regularnie, najlepiej o tej samej porze, co 3-4 godziny,
. posiłki powinny być niezbyt obfite oraz w miarę możliwoci urozmaicone,
. potrawy powinny być estetycznie podane,
. potrawy powinny być sporzšdzane z zachowaniem dozwolonych technik kulinarnych.
Metody obróbki cieplnej dozwolone w żywieniu dietetycznym: gotowanie w wodzie i w
parze, pieczenie w folii aluminiowej i pergaminie, smażenie na parze, duszenie bez
uprzedniego obsmażania.
Podział diet leczniczych:
. Dieta podstawowa lekkostrawna
. Dieta wysokobiałkowa
. Dieta niskobiałkowa
. Dieta niskotłuszczowa z ograniczeniem błonnika
. Dieta niskowęglowodanowa
. Dieta niskoenergetyczna
. Dieta oszczędzajšca z ograniczeniem substancji pobudzajšcych wydzielanie soku
żołšdkowego
. Dieta z modyfikacjami zawartoci składników mineralnych: z ograniczeniem chlorku
sodu i wysokopotasowa
. Dieta z modyfikacjami konsystencji
Dobór produktów w żywieniu dietetycznym:
Produkty zbożowe:
. dozwolone: pieczywo pszenne czerstwe białe lub typu Graham, makarony drobne, kasze
drobne, jeżeli grube to przecierane (kleiki), kluski lane, półfrancuskie i francuskie;
. zabronione: pieczywo wieże, razowe, grube kasze, makarony, pierogi, kluski kładzione,
ziemniaczane, naleniki.
Mleko i przetwory mleczne
. dozwolone: mleko słodkie, napoje fermentowane, sery twarogowe, desery mleczne;
. zabronione: sery podpuszczkowe.
Jaja
. dozwolone: jaja na miękko, w koszulkach, desery z dodatkiem jaj suflety, musy,
budynie;
jajecznica na parze, omlet na parze;
. zabronione: jaja na twardo, smażone potrawy z jaj, żółtka (przy miażdżycy).
Mięso, wędliny, drób, ryby:
. dozwolone: cielęcina, chuda wołowina, królik, chudy drób, chude ryby, szynka lub
polędwica wieprzowa;
. zabronione: wieprzowina, baranina, tłusty drób, tłuste ryby, wszelkie konserwy.
Tłuszcze:
. dozwolone: masło, mietanka, oleje rolinne;
. zabronione: smalec, słonina, margaryny.
Ziemniaki:
. dozwolone: gotowane purée, z wody, pieczone w łupinach;
. zabronione: smażone, odsmażane, placki ziemniaczane.
Warzywa:
. dozwolone: marchew, dynia, buraki, szpinak, sałaty, fasolka szparagowa, brokuły,
kalafiory,
pomidory (bez skórki);
. zabronione: stršczkowe suche, ogórki, papryka, rzodkiewki, rzepa, wszystkie odmiany
kapusty, cebula, czosnek, warzywa stare z dużš ilociš błonnika, grzyby.
Owoce:
. dozwolone: jabłka, morele, brzoskwinie (bez skórki), banany, pomarańcze, cytryny,
grejpfruty, truskawki;
. zabronione: gruszki, liwki, porzeczki, agrest, czerenie, winie, orzechy, migdały.
Przyprawy:
. dozwolone: sól, koperek, zielona pietruszka, lić laurowy, cynamon, wanilia, kminek,
majeranek, anyż, sok z cytryny;
. zabronione: pieprz, papryka, musztarda, chrzan, ocet, maggi.
Słodycze:
. dozwolone: cukier, miód, dżemy, marmolady;
. zabronione: czekolada, cukierki czekoladowe, chałwa.
Desery i ciasta:
. dozwolone: kompoty, kisiele, budynie, musy, suflety, mleczka, galaretki, biszkopty,
herbatniki;
. zabronione: desery tłuste, z alkoholem, torty i ciasta z kremem, pšczki, faworki, ciasta
francuskie i półfrancuskie.
Napoje:
. dozwolone: mleko, bawarka, herbata, kawa zbożowa, soki warzywne i owocowe, wody
mineralne niegazowane;
. zabronione: mocna herbata, kawa naturalna, kakao, napoje gazowane, alkoholowe.
Zupy:
. dozwolone: kleiki, krupniki z kasz, zupy mleczne, przetarte zupy owocowe, zupy
warzywne czyste lub podprawiane mietankš z masłem (bez zasmażania) lub mietankš, zupy
na wywarach mięsnych;
. zabronione: kapuniaki, fasolowa, grochowa, zupy podprawiane zasmażkami.
Sosy:
. dozwolone: sosy podprawiane mškš i mietankš (bez zasmażki) koperkowy,
cytrynowy, potrawkowy, beszamelowy; sosy owocowe ze mietankš, majonez domowy
wieżo przygotowany z oleju sojowego, słonecznikowego, arachidowego, oliwy z oliwek z
dodatkiem soku z cytryny (bez musztardy);
. zabronione: sosy na zasmażkach, sosy ostre sosy na mocnych wywarach mięsnych.
Dieta łatwostrawna
Jest podstawowš dietš w żywieniu dietetycznym. Różni się od żywienia normalnego tym,
że wyklucza się z niej produkty trudno strawne, a przy sporzšdzaniu potraw stosuje się
techniki ułatwiajšce trawienie.
Zasady diety łatwostrawnej:
. powinna zawierać produkty z każdej grupy produktów żywnociowych,
. powinna być zgodna z normami żywienia,
. potrawy muszš być przygotowywane ze szczególnym uwzględnieniem warunków higieny,
. produkty do sporzšdzania potraw muszš być zawsze wieże i wysokiej jakoci,
. potrawy powinny być dobrze ugotowane, miękkie, smaczne, nie mogš być zbyt słone,
kwane, pikantne, nie mogš być odgrzewane,
. posiłki muszš mieć małš objętoć należy podawać je częciej i w małych ilociach
zaleca się najczęciej 5 posiłków na dobę, zawsze o tej samej porze.
Założenia diety łatwostrawnej:
Tabela 9. Dzienna norma składników odżywczych w diecie łatwostrawnej [1,s.24;10,s.138]
Nazwa składnika Zalecana iloć
Białko ogółem
Białko zwierzęce
Tłuszcz
Cukrowce
Wapń
Żelazo
Witamina A i karoten przeliczony na witaminę A
Witamina B1
Witamina B2
Witamina C
70-75 g
40 g
75 - 80 g
300-380 g
0,8-1 g
15-18 mg
800-1000 ľg
1,5 mg
1,5 mg
75 mg
Przykładowy jadłospis dla diety łatwostrawnej:
I niadanie: pieczywo pszenne czerstwe, masło, szynka z indyka, pomidor bez skórki, kawa
zbożowa z mlekiem.
II niadanie: bułka pszenna, masło, twaróg, herbata malinowa.
Obiad: zupa jarzynowa, pieczeń cielęca (pieczona w pergaminie), ziemniaki purée, szpinak,
surówka z marchwi, jabłko pieczone.
Kolacja: jajecznica na parze, pieczywo białe i Graham czerstwe, masło, sałata, bawarka.
Inne diety lecznicze
Wszystkie pozostałe diety sš oparte na diecie łatwostrawnej, przy ich planowaniu dokonuje
się tylko modyfikacji odnonie ograniczenia lub zwiększenia zawartoci okrelonego
składnika, co przedstawia tabela nr 10.
Tabela 10. Modyfikacje diety łatwostrawnej [opracowanie własne]
Rodzaj diety Modyfikowany składnik
iloć na dobę
Zastosowanie
Wysokobiałkowa białko 100-120 g wyniszczenie organizmu, rozległe
oparzenia lub zranienia,
długotrwałe choroby goršczkowe.
Niskobiałkowa białko 20-50 g,
(75% białko
pełnowartociowe)
niewydolnoć nerek,
niewydolnoć wštroby.
Niskotłuszczowa z
ograniczeniem
błonnika
tłuszcz 40-50 g choroby wštroby i dróg
żółciowych, stany zapalne trzustki
Niskotłuszczowa
z ograniczeniem
cukrów prostych
tłuszcz 40-50 g,
cukry rafinowane do 30 g
miażdżyca, nadcinienie tętnicze
Niskowęglowodanowa węglowodany ogółem 150 g,
rafinowane do 30 g
cukrzyca
Niskoenergetyczna energia 1000-1500 kcal otyłoć, miażdżyca, nadcinienie
tętnicze.
4.8.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
Tak Nie
1) wyjanić pojęcie diety? . .
2) przedstawić podział diet leczniczych? . .
3) zaplanować dietę łatwostrawnš? . .
4) okrelić modyfikacje składników dla różnych diet? . .
5) wskazać produkty i potrawy dozwolone w danej chorobie? . .
6) wskazać produkty i potrawy zabronione w danej chorobie? . .
7) zaplanować jadłospis dla osoby chorej na wskazanš chorobę? . .
8) ocenić prawidłowoć diety dla danej choroby? . .
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
zasady zywieniaĹťywienie CzĹowiekaZasadypielÄgnacji i rodzaje zabiegĂłw dla cery dojrzaĹej i naczynkowejwykĹd 3 podstswowe zasady ĹźywieniaZasady i plan laboratorium dla kierunku BIOTECHNOLOGIAPodstawowe zasady tworzenia projektu dla STM32F4 w Ĺrodowisku uVision 4 czesc IĹťYWIENIE CZĹOWIEKAkacheksja nowotworowa zasady Ĺźywienia psaPodstawowe zasady tworzenia projektu dla STM32F4 w Ĺrodowisku uVision 4 czesc IIZasady Ĺźywienia ryb by DOMINO178Anatomia czĹowieka dla Poczatkujacych Dr Gunther von HagenswiÄcej podobnych podstron