Babula Grzegorz - A To Mistyka - Zaw�d archanio�    Pi�tego marca przesta�y wychodzi� gazety.    Straci�y racj� bytu, bo nie by�o ju� o czym pisa�. Zapanowa� ca�kowity spok�j. Znik�y wojny i rewolucje, zbrojne przewroty sta�y si� wspomnieniem. Wypadki drogowe, trz�sienia ziemi, spektakularne katastrofy, morderstwa, sensacyjne afery - wszystko to, co tak ubarwia�o monotoni� �ycia i wywo�ywa�o dreszczyk emocji u po��daj�cych mocniejszych wra�e� szarych obywateli, rozp�yn�o si� we mgle zapomnienia. Nikt ju� zreszt� nie pragn�� o tym czyta� ani ogl�da� tego na ekranach telewizor�w. Ludzie si� zmienili. Prezydenci, ministrowie, dyplomaci wszelkiej ma�ci porzucili swe dotychczasowe zaj�cia i zabrali si� do pracy na roli. Polityka... Nikt ju� nie wiedzia�, co to w�a�ciwie znaczy. Nie mo�na przecie� uprawia� polityki, gdy zbrak�o granic. R�wnocze�nie starte zosta�y z umys��w ludzi wszystkie poj�cia wi���ce si� bezpo�rednio z t� domen� cz�owieczej dzia�alno�ci, tzn., "nar�d", "patriotyzm", "interes pa�stwa" itd. Gdzie� podziali si� z�odzieje, mordercy, rzezimieszki, wydrwigrosze, szalbiercy, kanciarze, naci�gacze, a nawet oszu�ci matrymonialni. S�uch o nich zagin��. Taaak... Wszyscy si� zmienili. Wszyscy opr�cz mnie.    Ja jeden pozosta�em inny, kalaj�c jasny obraz �wiata, niczym ohydny wrz�d na czystej twarzyczce niewinnego niemowl�cia. Jedna jedyna skaza. A zarazem i zbawiciel. W przedziwny spos�b te dwie cechy po��czy�y si� w mojej osobie. Nie, nie pope�ni�em �adnego przest�pstwa, a� tak bardzo si� nie wyr�nia�em. By�em po prostu odmienny. W�a�ciwie nawet nie nale�a�em do tego �wiata. Za moj� to jednak przyczyn� wygl�da� tak, jak wygl�da�.    M�wi�c precyzyjnie, owa zmiana, kt�ra dokona�a si� pi�tego marca, zasz�a jedynie z mojego punktu widzenia. Tego bowiem dnia uda�em si� w moj� podr� i tego samego dnia powr�ci�em, by stwierdzi�, �e wszystko wygl�da inaczej. Opowiem pokr�tce, jak do tego dosz�o.    Historia przedziwnej metamorfozy �wiata ma dwa pocz�tki. Jeden, to chwila moich urodzin, drugi za� mia� miejsce par� tysi�cy lat temu. Z powod�w, kt�re za chwil� stan� si� jasne, trudno jest mi orzec, kt�ry pocz�tek byk pierwszy. Wydaje si�, �e ten sprzed kilkudziesi�ciu wiek�w. Nieprawda! Najpierw musia�em urodzi� si� ja! W dwudziestym wieku. Czuj�, �e pl�cz� coraz bardziej. Zaczn� wi�c jeszcze raz.    Sedno sprawy tkwi w tym, �e jestem po prostu genialny. Nie, nie przechwalam si�, stwierdzam fakt. Cho� pocz�tkowo nic na to nie wskazywa�o. Po�o�na przyjmuj�ca por�d, s�ysz�c m�j pierwszy niemrawy pisk, powiedzia�a:    - Jaki� ty w�tlutki, jak szczurek. Nic z tego nie b�dzie.    Zabod�o to moj� matk�, ale nie zaprotestowa�a. Mia�a przecie� oczy. M�j ojciec, gdy mnie zobaczy�, zwr�ci� si� do niej z pretensj� w g�osie:    - Nie mog�a� si� bardziej postara�, Sara?    - To r�wnie� i twoja zas�uga, Jakubie - j�kn�a matka.    - No, nie wiem, nie wiem - kr�ci� g�ow� ojciec, ogl�daj�c moje niebieskie oczy. Sam mia� br�zowe. Ale poniewa� by� cz�owiekiem spokojnym i nie lubi�cym awantur, nie komentowa� tego faktu d�u�ej. Wyrzuci� tylko natychmiast ze swego sklepu pracuj�cego tam od roku sprzedawc�, b��kitnookiego blondyna. Niebywale przystojnego, acz niewysokiego wzrostu.    Dalszy rozw�j wypadk�w zdawa� si� potwierdza� autorytatywn� ocen� po�o�nej. Cz�sto chorowa�em, kiepsko ros�em i uczy�em si� marnie. Nauczyciele twierdzili, �e podczas lekcji �pi� z otwartymi oczami. Matka za�amywa�a r�ce, ojciec chodzi� z�y. Jego zdenerwowanie zwi�ksza�a moja niech�� do edukacji religijnej. Nie raz i nie dwa spra� mnie ta�esem po �bie, wymy�laj�c od przekl�tych goj�w. A ja kpi�em sobie z Talmudu i z Gemary, przy ka�dej okazji jad�em niekoszerne mi�so i nie obchodzi�em jak nale�y szabasu. A kiedy w �wi�to Jom Kippur o�wiadczy�em, �e Palestyna nale�y si� Palesty�czykom, ojciec wyrzuci� mnie z domu. Nie przej��em si� tym zbytnio i poszed�em do akademika, gdzie przygarn�li mnie koledzy z roku. Studiowa�em na odczepnego, aby zby�, �eby tylko rodzice dali mi spok�j. Wybra�em kierunek, kt�ry dawa� mi najwi�cej swobody i nie absorbowa� zbytnio moich my�li. Psychologi�. Jest to dzia� nauki do tego stopnia niekonkretny, �e wszelkie braki w wykszta�ceniu nadrabia�em podczas egzamin�w wywodami komponowanymi ad hoc, co zwykle zadowala�o moich wyk�adowc�w. Sam zajmowa�em si� czym� innym. Na w�asny u�ytek stworzy�em sobie kanon wiedzy, kt�ry by� mi potrzebny do osi�gni�cia g��wnego celu. Postanowi�em mianowicie zbudowa� "machin� czasu". Ta idea za�wita�a mi jeszcze w dzieci�stwie, i od tej pory wszelkie moje poczynania podporz�dkowane by�y tylko jednemu zadaniu. Aby mu podo�a�, potrzebne mi by�y wiadomo�ci z r�nych dziedzin, zar�wno z biologii, jak i z elektroniki, a tak�e z wielu innych dzia��w nauki. Kr��y�em wi�c po wszystkich bibliotekach uniwersyteckich, zyskuj�c przydomek omnibusa. Zebrane w mojej g�owie informacje dla kogo� innego wygl�da�yby jak bezsensowny bric-a-brac, dla mnie jednak stanowi�y klarown� ca�o��. Eksperyment�w ani do�wiadcze� nie przeprowadza�em. Wystarcza� mi m�j m�zg. Czwartego marca po po�udniu moja praca teoretyczna zosta�a zako�czona.    Nadszed� dzie� empirii. Jeszcze tego samego popo�udnia dokona�em zakup�w niezb�dnych do sfinalizowania mego przedsi�wzi�cia. Chodzi�em od sklepu do sklepu, kupuj�c elementy radiotechniczne, chemikalia, blachy, minera�y, jak r�wnie� substancje czynne biologicznie, gdy� i one by�y potrzebne. Koledzy z akademika dostali ode mnie na kino. Gdy zosta�em ju� sam, przyst�pi�em do konstruowania "chronochodu". Tak go nazwa�em. Pracowa�em z w�a�ciw� sobie b�yskotliwo�ci� i polotem, prosz� si� wi�c nie dziwi�, �e sko�czy�em przed powrotem wsp�lokator�w. Dziwili si� temu, co zastali, ale wyt�umaczy�em im, �e jest to rze�ba na niedawno og�oszony konkurs plastyki nowoczesnej. Nie oby�o si� bez komentarzy, lecz og�lnie rzecz bior�c, podoba�a im si�. M�wili, �e mam szanse na zaj�cie punktowanego miejsca. Po�echta�o to maj� pr�no��, gdy� rzeczywi�cie usi�owa�em mojej maszynie nada� kszta�ty pe�ne lekko�ci. Cieszy�o mnie, �e mi si� to uda�o. O tym, �e zadzia�a - nie w�tpi�em.    Nast�pnego dnia wyczeka�em chwili, gdy moi koledzy udadz� si� na wyk�ady. Nie bi�o mi mocniej serce podczas zajmowania miejsca w chronochodzie. Dzia�a�em z zimn� krwi�, b�d�c pewien skuteczno�ci przyrz�du i maj�c dok�adnie przemy�lany plan podr�y w czasie. Mia�em zamiar uda� si� do kolebki cywilizacji, w dorzecze Tygrysu i Eufratu. Dwadzie�cia tysi�cy lat wstecz. Traktowa�em to jako rekonesans, chcia�em potem przejecha� si� po rozmaitych epokach, wybieraj�c kluczowe momenty rozwoju ludzko�ci. Te, kt�re ja uzna�em za istotne i prze�omowe, nie kierowa�em si� bowiem zdaniem historyk�w, uwa�aj�c wi�kszo�� z nich za g�upc�w. Nie spodziewa�em si�, �e w�a�nie na taki moment natrafi� ju� za kilka sekund.    Ostatnim, po�egnalnym spojrzeniem obrzuci�em pok�j. Nie budzi� we mnie �adnych sentymentalnych wspomnie�, tak wi�c nie oci�gaj�c si� d�u�ej, nacisn��em starter.    �wiat�o, mrok, mr�z, �ar, ha�as, cisza - wszystko to skondensowane w jedn� osza�amiaj�c� ca�o�� przetoczy�o si� b�yskawic� po moich zmys�ach. Trwa�o to niesko�czenie ma�� cz�� sekundy, a jednak wywo�a�o u mnie g��boki wstrz�s i wyczerpa�o moje si�y. Chyba kwadrans le�a�em pogr��ony w szoku, nim wreszcie moje omdla�e powieki unios�y si� do g�ry. Zamruga�em gwa�townie, o�lepiony jaskrawym �wiat�em. Odczeka�em chwil�, nim ponownie otworzy�em szeroko oczy. Potem wzi��em g��boki oddech, zebra�em wszystkie si�y i niemrawo wygrzeba�em si� z pojazdu.    Co tu du�o gada� - by�o pi�knie.    Znajdowa�em si� w �rodku lasu, na niewielkiej palance poro�ni�tej niewysok� traw�. Niebo by�o bezchmurne, o intensywnej barwie siarczanu miedzi. Tak mi si� kojarzy� ten kolor. By�o po�udnie, s�o�ce w zenicie grza�o �agodnie i nienatarczywie. Rze�kie powietrze wype�ni�o mi p�uca, usuwaj�c resztki oszo�omienia. Z niewiadomych i niezrozumia�ych powod�w ogarn�o mnie poczucie rado�ci �ycia i ze zdumieniem skonstatowa�em, �e kocham wszystko, co mnie otacza. Niebo, drzewa, kwiaty i r�nobarwne motyle, kt�rych roje unosi�y si� wko�o. Dziwne. Do tej pory obce mi by�y podobne uczucia. Zastanawia�em si�, co robi� dalej. Nie mog�em bezmy�lnie stercze� w miejscu, rozkoszuj�c si� pi�knem przyrody. Nie po to tu przyby�em. Powinienem poszuka� �lad�w dzia�alno�ci cz�owieka. Po kr�tkim namy�le zdecydowa�em, �e oddal� si� na odleg�o�� najwy�ej kilometra. Je�li nic nie znajd� trudno, wr�c� z powrotem. Nie mog�em ryzykowa�. Gdybym zgubi� drog� do chronochodu, musia�bym pozosta� tu na zawsze. To mi si� nie u�miecha�o. Wy��czy�em wszelkie urz�dzenia w moim poje�dzie i z niepokojem popatrzy�em na las. Za �cian� drzew czeka�o niewiadome. Uwag� moj� przyci�gn�� pot�ny d�b, wyr�niaj�cy si� wysoko�ci� spo�r�d innych drzew. Pomy�la�em, �e on b�dzie moim punktem orientacyjnym i ruszy�em w jego stron�. Po kilkunastu krokach min��em go i pogr��y�em si� w g�szczu. W�a�ciwie g�szcz to za du�o powiedziane. Las nie by� bardziej zaro�ni�ty, ni� przeci�tny europejski b�r. Z wolna jednak zacz��em dostrzega� zadziwiaj�ce r�nice. Ta puszcza r�ni�a si� nie tylko ad las�w europejskich, ale tak�e od wszystkich innych. Sprawia�o to wra�enie raczej jakiego� olbrzymiego ogrodu botanicznego. Obok d�b�w ros�y palmy, obok baobab�w - sosny. Na dodatek oplecione kwitn�cymi orchideami. Potyka�em si� o ukryte w�r�d g�stych traw ananasy. Spr�bowa�em - by�y dojrza�e. Z zaro�li czerwieni� b�yska�y maliny, porzeczki, bieli�y si� krzewy bawe�ny. Nie koniec zaskocze�. Pojawi�y si� zwierz�ta. Kiedy niespodziewanie ujrza�em lwa, dostojnym krokiem przemierzaj�cego puszcz�, w pierwszym odruchu chcia�em uciec. Ale by�o ju� za p�no. On te� mnie zauwa�y�. Zdr�twia�em. Ze zmro�onymi strachem cz�onkami sta�em w miejscu i patrzy�em, jak olbrzymi zwierz zbli�a si� do mnie, ogl�da z uwag� i zaczyna macha� ogonem. Moje nozdrza po�echta� niezwyk�y zapach. Lew pachnia� fio�kami! Jaki� czas obserwowa� mnie i z mi�o�ci� spogl�da� mi w oczy,. I cho� to wydaje si� idiotyczne, zanim odszed� - w dalszym ci�gu machaj�c ogonem - u�miechn�� si� do mnie. Tak to odebra�em. Niemniej jednak odetchn��em z ulg�, gdy znik� za rozkwit�ym krzakiem r�y.    Nie wiedzia�em, co o tym s�dzi�. Po namy�le doszed�em do wniosku, �e musia�em znale�� si� w centrum olbrzymiego ogrodu botaniczno-zoologicznego, w kt�rym zwierz�ta s� oswojone. Moj� tez� potwierdzi� widok dorodnego jelenia, kt�ry, mo�na by powiedzie� r�ka w r�k�, wzgl�dnie racica w �ap�, przechadza� si� wesp� z bia�ym nied�wiedziem. Spotka�em ich w odleg�o�ci zaledwie paruset metr�w od miejsca spotkania lwa. Pomy�la�em, �e s�uszne s� przypuszczenia wielu archeolog�w o wysokim stopniu rozwoju cywilizacji i kultury na tych terenach i w tym okresie. Nie spodziewa�em si�, �e jest a� tak wysoki, i� pozwoli� im na zorganizowanie podobnego parku. Sprowadzenie tak r�norodnych okaz�w fauny i flory wymaga�o przecie� przemierzenia niemal�e ca�ego �wiata. Kr�c�c g�ow� nad t� zagadk�, szed�em dalej, nie zwracaj�c ju� uwagi na zwierz�ta, raz po raz wychylaj�ce si� z zaro�li.    Drzewa powoli przerzedza�y si�. Przeb�yskuj�ce spomi�dzy pni, �wiat�o pozwala�o przypuszcza�, �e zbli�a�em si� do jakiej� obszerniejszej polany, wzgl�dnie skraju lasu. Przecisn��em si� przez ostatnie k�py ja�owc�w, porastaj�ce pobrze�e boru, i raptownie polecia�em w d�. Za lini� krzak�w znajdowa�a si� kilkumetrowa skarpa o do�� ostrym spadku. Sturla�em si� po niej, trac�c na moment orientacj�. Oprzytomnia�em na mi�kkim pod�o�u z traw i mchu. Nie czu�em b�lu. Nic mi si� nie sta�o. Unios�em si� najpierw na kolana, potem wsta�em i wyprostowa�em si� na ca�� wysoko��, strzepywa�em z siebie zesch�e �d�b�a. K�tem oka dojrza�em co�, co sprawi�o, �e oniemia�em. G�owa sama obr�ci�a mi si� na prawo, a szcz�ka opad�a w d�. R�ce mimowolnie kontynuowa�y proces oczyszczania ubrania, do tego stopnia si� zapomnia�em. Ka�dy by si� zapomnia�, b�d�c na moim miejscu. Wali� si� ca�y m�j �wiat. Sypa�a si� w gruzy misternie skonstruowana konstrukcja mego materialistycznego �wiatopogl�du. Arrivederci, Darwin!    Ujrza�em scen�, kt�r� doskonale zna ka�dy cz�owiek na �wiecie, cho� nie z autopsji. Scen� wielekro� malowan� i powielan� w tysi�cach obraz�w. Jak za dotkni�ciem czarodziejskiej r�d�ki oczywiste sta�o si� miejsce mego pobytu. To by�o nie do wiary. Ale c�, �wiadectwo zmys��w przeczy�o memu racjonalizmowi, cho� umys� wci�� si� opiera�. Zda�em sobie spraw�, �e mimochc�c zrobi�em dobry pocz�tek. Jak przecie� zak�ada�y moje dalsze plany, zamierza�em obejrze� prze�omowe momenty w dziejach ludzko�ci, a w�a�nie natrafi�em na chwil� najbardziej kluczow�. Najistotniejsz�.    Sta�em na skraju rozleg�ego trawnika, na kt�rym w sporym rozrzuceniu ros�o kilka drzew owocowych najrozmaitszych gatunk�w. W samym centrum niby-sadu, niczym nie zas�oni�t� przed moimi oczyma bi�a w niebo dorodna jab�o�, ze zwieszaj�cym si� z ga��zi bezlikiem dojrza�ych owoc�w. A pod ni�...    Pod ni� sta�o dwoje kompletnie nagich ludzi. P�ci diametralnie odmiennej. Nie mieli nic na sobie, nie licz�c listk�w figowych otulaj�cych najintymniejsz� cz�� podbrzusza. Oboje byli sko�czenie pi�kni, doskona�o�ci� kszta�t�w przewy�szaj�cy pos�gi najwi�kszych mistrz�w Odrodzenia. M�czyzna sta� par� metr�w od drzewa i patrzy� w stron� kobiety, kt�ra w�a�nie wyci�ga�a d�o� ku jab�ku zwisaj�cemu z najni�szej ga��zi. Wok� pnia owin�� si� w��, z daleka widzia�em, jak jadowicie l�ni� jego zielonkawe �uski. Nie mia�em w�tpliwo�ci, co oznacza ta scena. Chwila by�a decyduj�ca. Nie mog�em pozosta� bierny. Nie zdaj�c sobie sprawy z tego, co czyni�, wiedziony raczej instynktem ni� przemy�lan� decyzj�, wrzasn��em:    - Nieeee! - i rzuci�em si� p�dem w ich stron�. Biegn�c dar�em si� przez ca�y czas jak oszala�y. - Nie, nie wolno! Sta�, zabraniam! Zakazuj�!    Para drgn�a i oboje r�wnocze�nie zwr�cili si� w moj� stron�. Kobiecie opad�a wzniesiona w g�r� r�ka. W�� zasycza� dono�nie. Nigdy nie trenowa�em �adnego sportu i gdy do nich dobieg�em, kompletnie straci�em dech i dysza�em tylko ci�ko, nie mog�c z siebie wydoby� s�owa. Kobieta patrzy�a z przera�eniem, jak macham r�kami i wydaj� nieartyku�owane odg�osy.    - Adam, kto to jest? Nigdy go tu nie widzia�am!    - Nie wiem, kochanie. Mo�e kt�ry� z cherubin�w? - odpowiedzia� Adam, przygl�daj�c mi si� ciekawie.    - Nie zwracajcie na niego uwagi - wysepleni� w��. - To jaki� intruz. Zapewne niedorozwini�ty, s�dz�c po zachowaniu. Dalej, �mia�o, pani Ewo, niech si� pani pocz�stuje. Zapewniam pani�, �e spo�ycie tego owocu niczym nie grozi.    M�wili po hebrajsku, wi�c �wietnie rozumia�em. W tym te� j�zyku wyda�em z siebie charkot:    - Precz, precz z r�kami, bo dam po �apach!    - Nie wtr�caj si�, ch�ystku - w�� wi� si� gwa�townie, jak d�d�ownica nadziana na haczyk. - To nie tw�j interes.    - Adam - nad�sa�a si� Ewa - zr�b co�, co to za jeden?    - A mo�e to serafin? - nie�mia�o wysun�� przypuszczenie m�czyzna.    - Z t� urod�? Nie �artuj! A pan niech st�d idzie i nie miesza si� w sprawy rodzinne!    - S�usznie, s�usznie - potakiwa� w��, wdzi�cz�c si� do Ewy.    To prostak bez wychowania. Ingeruje w sprawy rodziny i przeszkadza podczas posi�ku.    - Prostak?! Bez wychowania?! - z�apa�em wreszcie oddech. Ty gadzie! Ja ci poka�� sprawy rodzinne! To s� moje sprawy! i nim w�� zd��y� zareagowa�, rzuci�em si� ku niemu, z�apa�em go tu� pod �bem i �cisn��em mocno obydwiema d�o�mi. Zesztywnia�, szarpn�� si� silnie, ale ja nie zwolni�em u�cisku. Gdy �lepia zacz�y mu zachodzi� mg��, zamachn��em si� i jednym ciosem rozwali�em mu czaszk� o pie� drzewa. Wtedy dopiero odrzuci�em od siebie ohydny zew�ok, kt�ry buchaj�c pienist� posok� pl�ta� si� jeszcze przez chwil� w bez�adnych podrygach, by opa�� w ko�cu na ziemi�. Zza plec�w dobieg� mnie przera�liwy krzyk kobiecy:    - Aadaam! Co on zrobi�! Zniszczy� Lucka!    Nie zna�a s�owa "zabija�". C� si� dziwi�, �yli przecie� w raju. Odwr�ci�em si� do nich twarz�. Ewa, wpad�szy w histeri�, tupa�a drobnymi stopkami i zaciska�a pi�ci. Adam by� zmieszany, spu�ci� g�ow� i wyra�nie nie wiedzia�, co robi� z r�kami.    - Rzeczywi�cie - wykrztusi�. - Zniszczy� pan przyjaciela mojej �ony. To nie wypada.    - Lucyfera? �adny mi przyjaciel - powiedzia�em zjadliwym tonem. - Do czego on was namawia�, a w�a�ciwie pa�sk� �on�, a ona pana? Co mi pan odpowie? S�ucham?!    - No, wi�c... - zaj�kn�� si� Adam i poczerwienia� z lekka na twarzy.    Ewa krzycza�a i tupa�a nadal, a jej pe�ne piersi ko�ysa�y si� kusz�co, wbrew mej woli odwracaj�c m� uwag� od rozmowy.    - Adam! Rozpraw si� z tym chamem, b�d� raz m�czyzn�! Co z ciebie za niedo��ga, dlaczego mnie los pokara� takim niedorajd�! Z �alem oderwa�em wzrok od jej kszta�tnej sylwetki i popatrzy�em na Adama. Kr�ci� si� niepewnie w miejscu, zupe�nie nie wiedz�c, co pocz��. Zrobi�o mi si� go �al. Ale musia�em by� bezwzgl�dny. Interes ludzko�ci tego ode mnie wymaga�.    - Zabroniono je�� jab�ka? - spyta�em urz�dowym tonem.    - Zabraniano - Adam by� wyra�nie zawstydzony i odpowiada� szeptem.    - A w�� namawia�?    - Namawia�.    - �ona da�a si� skusi�?    Kiwni�cie g�ow�. By� tak skonfundowany, �e w oczach zal�ni�y mu �zy. A ja brn��em dalej:    - I zach�ca�a pana?    - Po co pan pyta, przecie� pan wie... - Kupka nieszcz�cia, a nie protoplasta ludzko�ci. Ale� mieli�my praojca!    Tymczasem Ewa, zorientowawszy, si�, �e nikt jej nie s�ucha, przerwa�a krzyk i podesz�a bli�ej nas. Ze zdumieniem przys�uchiwa�a si� naszej rozmowie. Nie wytrzyma�a i musia�a si� wtr�ci�: - Adam, co on ci� tak wypytuje? Ty mu na to pozwalasz?    - Prosz� pani - zwr�ci�em si� do niej - przeszkodzi�em w pope�nieniu przest�pstwa, to wszystko.    - A co to pana obchodzi? - wyzywaj�co unios�a twarz ku g�rze i bojowo wysun�a szcz�k�.    Nie by�o rady, musia�em sk�ama�.    - Wys�a� mnie ON! - powiedzia�em znacz�cym tonem:    - Jego Kompetencja? - Ewa zni�y�a g�os i rozejrza�a si� dooko�a z boja�ni�.    - Tak go nazywacie? - zdziwi�em si�.    - A pan niby jak?    - Ja? - zmiesza�em si�. - No... troch� inaczej. Ale to niewa�ne. Panie Adamie - zwr�ci�em si� do mego ca�kiem teraz zgn�bionego praprzodka. - Mam do pana par� s��w na osobno�ci.    Kiwn�� g�ow� na znak zgody. Uj��em go pod �okie� i poprowadzi�em w stron� rosn�cego nie opodal figowca. Ewa odprowadza�a nas w�ciek�ym wzrokiem.    - A ja i tak zjem to jab�ko! - wybuchn�a resztk� z�o�ci. Odwr�ci�em si� jak szpilk� �gni�ty.    - Jak pani b�dzie grzeczna, to powiem, co robi�, �eby policzki by�y bardziej czerwone i brwi czarniejsze - zmieni�em taktyk� i spr�bowa�em przekupstwa.    - Powie pan? - za�wieci�y jej si� oczy.    - Jak co� obieca�em, to dotrzymam s�owa - odpar�em i zadowolony, �e wybieg si� uda�, odszed�em z Adamem na bok.    - M�j drogi - zwr�ci�em si� do niego po ojcowsku, do czego chyba niezbyt mia�em prawo. - Dlaczego si� pan jej tak s�ucha? Zjad�by pan to jab�ko, prosz� mi powiedzie� szczerze?    - Zjad�bym... - zamieraj�cym szeptem odpowiedzia� Adam. - Ale dlaczego? Pan jest przecie� g�ow� rodziny, a ona zupe�nie pana zdominowa�a. Wyra�nie panem rz�dzi, a w dodatku namawia do rzeczy zakazanych. Wie pan, czym grozi�aby ta zakazana konsumpcja?    - Wiem - Adam zwiesi� g�ow�, a� broda opar�a si� na piersi. R�ce trzyma� za plecami. Wygl�da� jak skarcony uczniak.    - Wi�c czemu?    Szli�my przez chwil� w milczeniu. Adam, z zachmurzon� twarz�, szed� st�paj�c ci�ko i kopa� bosymi stopami poniewieraj�ce si� w�r�d k�p trawy i mchu owoce. Do mnie zacz�a nagle dociera� absurdalno�� sytuacji, w jakiej si� znalaz�em. Do tej pory zdarzenia zachodzi�y w tak szybkim tempie, �e nie mia�em czasu na zastanowienie. Oderwa�em wzrok od Adama i popatrzy�em po otoczeniu. S�o�ce, niebo, drzewa, bujna trawa o barwie malachitu nie do uwierzenia, ale to przecie� jest Raj. I po�rodku tego wszystkiego ja - udzielaj�cy wskaz�wek i poucze� Adamowi. A z ty�u, za nami, Ewa. Obejrza�em si�. U�miechn�a si� do mnie zalotnie i pomacha�a r�k�.    - Wie pan - wyrwa� mnie z zadumy g�os Adama - boj� jej si� troch�. Ona jest taka wybuchowa i dra�liwa. �atwo j� zdenerwowa�. Jak si� jej sprzeciwia�em, to grozi�a, �e mnie zdradzi.    - Zdradzi? - zdumia�em si�. - Z kim? Nie ma tu przecie� drugiego m�czyzny!    - Ale by� w�� - Adam �a�o�nie ,poci�gn�� nosem. - Pan rozumie, ten jego kszta�t...    - Pojmuj� - skin��em g�ow�.    Min�li�my figowiec i szli�my teraz w�r�d niewysokich oliwkowych drzewek.    - Na dodatek ten jej p�acz. Ja wiem, �e to udawanie ale mi si� zaraz serce kraja�o. Wiecznie nowe zachcianki i pogo� za mod�. Co chwila podoba� si� jej inny listek figowy, bo "ten, co mam na sobie, ju� jest zniszczony i niemodny". A ja musia�em w�azi� na drzewo i zrywa�. Jak odmawia�em, to w bek. I zawsze stawia�a na swoim. Taki ju� m�j los - skar�y� si� p�aczliwie.    Poklepa�em go po ramieniu.    - No, no, nie ma� si�. We� si� w kup�. Nie mo�esz si� tak dawa�. To wa�ne nie tylko dla ciebie, ale dla wszystkich twoich potomk�w. Raz pozwoli�e� sobie wle�� na g�ow� i teraz Ewa z tego korzysta. Spr�buj si� wreszcie postawi� i wytrwaj w tym. Je�eli ci starczy nerw�w, ona w ko�cu p�knie. Potem ju� p�jdzie �atwiej. Zobaczysz. To co, spr�bujesz by� prawdziwym m�czyzn�?    - Spr�buj� - powiedzia� Adam niepewnie.    - Nie tak! - roze�li�em si�. - Powiedz dziarsko, energicznie: "Spr�buj�! Krzykn�, wrzasn�, tupn� nog�, w razie czego postrasz� klapsem!"    - Krzykn�, wrzasn�, tupn� nog�! - To ju� by�o �ywsze.    - No, lepiej. I pami�taj, najwa�niejsze, �eby�cie nie ruszyli tych jab�ek. O ciebie ju� si� nie boj� - Adam popatrzy� na mnie z sympati�. Pochlebia�o mu moje zaufanie. - Ale musisz przypilnowa� swoj� bab�.    - Postaram si� - w tej chwili w jego g�osie zabrzmia�a determinacja. Chyba jeszcze co� z niego b�dzie.    - A teraz wracajmy do niej.    Ewa siedzia�a na trawie i plot�a wianek z ��tych kwiat�w mniszka lekarskiego. Widz�c, jak si� zbli�amy, zerwa�a si� na r�wne nogi i podbieg�a ku nam. W�a�ciwie ku mnie, ja by�em dla niej wa�ny.    - To jak b�dzie? - zaszczebiota�a s�odko i przymilnie przechyli�a g�ow�. - Pawie mi pan?     - Chwileczk� - uciszy�em j� gestem r�ki. Us�ysza�em co�. Dziwny odg�os, dobiegaj�cy z niedalekich krzak�w ja�minu. Podobny do warkotu motocykla, nasilaj�cy si� i gasn�cy na przemian. Cich� do zera, by po sekundzie wybuchn�� ze zdwojon� si��.    - To? - wzruszy�a ramionami Ewa. - To Gabriel - powiedzia�a lekcewa��co i doda�a tonem wyja�nienia: - On nas pilnuje.    - Pilnuje... no, to ja sobie z nim pogadam - powiedzia�em z�owr�bnie. - A co do tego makija�u, rosn� tu gdzie� buraki?    - Tam, pod lasem - wskaza�a palcem Ewa.    - To we�mie pani burak, przekroi na p� i tym burakiem b�dzie mo�na pokrasi� policzki. A brwi czerni si� nadpalanym patykiem.    - Jakim? - zdziwi�a si�. - Nadpalonym. W ogniu. - A co to jest ogie�?    - To ju� m�� pani wyja�ni - odpar�em. Adam popatrzy� na mnie z przera�eniem. W jego oczach wyczyta�em nieme pytanie. On tak�e nie wiedzia�, co to ogie�. Ale pr�dzej do tego dojdzie ni� ona.    - A teraz prosz� mi wybaczy� - powiedzia�em - musz� porozmawia� z Gabrielem.    Uk�oni�em si�, Ew� szarmancko uca�owa�em w d�o� (zarumieni�a si�, to by�o dla niej nowe do�wiadczenie) i u�cisn��em r�k� Adamowi. Potem poszed�em w stron� krzak�w. Zza plec�w dociera�y do mnie pierwsze zdania ma��e�skiej rozmowy.    - Co to jest ogie�? - to Ewa.    - Potem ci powiem.    - A o czym rozmawiali�cie?    - Nie twoja sprawa.    - Adam, bo sobie p�jd�!    - A id�.    - Co ci si� sta�o?    - Nic mi si� nie sta�o. Nie wypytuj mnie, bo mnie g�owa od tego boli.    - Ty ju� mnie nie kochasz?    - Mo�e.    U�miechn��em si� z satysfakcj� pad w�sem. Ziarno zasta�o zasiane. Dobry ze mnie rolnik, gleba okaza�a si� �yzna i ju� plonuje.    Zbli�a�em si� do zaro�li porastaj�cych skraj ��ki. By� to g��wnie ja�min, kt�rego odurzaj�cy zapach walczy� z r�wnie mocn� woni� tuj, wychylaj�cych swe p�askie szpilki spomi�dzy bieli ja�minowego kwiecia. Tajemnicze d�wi�ki przybra�y na sile. Ich �r�d�o musia�o by� najwy�ej dwa metry od mnie. Wyszuka�em mniej zaro�ni�ty przesmyk i przecisn��em si� przez g�stw� drobnych ga��zek. �ciana krzak�w niespodziewanie si� urwa�a, a ja o ma�o si� nie potkn��em. Z trudem z�apa�em r�wnowag� i spojrza�em pod nogi.    To by�a idealna kryj�wka. Niewielka, owalna polanka o d�u�szym promieniu nie przekraczaj�cym p�tora metra, ciasno otoczona nie przepuszczaj�cymi �wiat�a krzewami, o pod�o�u poro�ni�tym p�onnikiem. Na tym mi�kkim tapczanie z mchu le�a� anio�. Spoczywa� na boku, z r�kami pad g�ow�, przepi�kne bia�e skrzyd�a drga�y mu lekko w rytm oddechu. �wietlist� aureol� powiesi� na s�czku wyros�ej po�rodku polany sosenki.    Chrapa� rozg�o�nie.    Schyli�em si� i targn��em za r�bek d�ugiej, �nie�nobia�ej niegdy�, a teraz utyt�anej w ziemi i suchych �ody�kach p�onnika, koszuli. Nie drgn�� nawet, tylko zachrapa� jeszcze dono�niej.    - Wstawaj - powiedzia�em szorstko.    Poruszy� si�, ziewn�� i wymamrota� nie otwieraj�c oczu.    - To ty, Zacharasz? Daj mi spok�j, nie widzisz, �e �pi�?    - W�a�nie widz�. Wstawaj, obiboku.    Obcy g�os otrze�wi� go. Otworzy� szeroko oczy i ujrzawszy mnie, pocz�� si� niezgrabnie gramoli�.    - Co jest... kto ty... o co... - mrucza� wstaj�c.    - Ty jeste� Gabriel? - spyta�em urz�dowym tonem. Wyprostowa� si�, porwa� z s�czka aureol� i nasadzi� na g�ow�. Strzepn�� brud z koszuli, szurn�� pi�tami i zameldowa� s�u�bi�cie:    - Tak jest, archanio� Gabriel! Z Niebieskich Zast�p�w! Zast�p trzeci!    - Mia�e� ich pilnowa�!    - Tak jest! - Wypr�a� si� na baczno�� i uk�ada� palce wzd�u� szw�w koszuli jak feldfebel ck armii.    - A ty �pisz!    - Pan jest nowym zast�powym? - spyta� podejrzliwie, patrz�c nieufnie na moje ubranie. - Czy z kontroli?    - Nie dyskutowa�, odpowiada� na pytania! Gdzie tw�j miecz ognisty? - Troch� przesadza�em z tym sztorcowaniem, ale mia�em nadziej�, �e si� przestraszy i mnie nie zdemaskuje.    - Zostawi�em w zbrojowni. Ci�ki, a tu taki gor�c. Rozebra�o mnie troch� przez to s�o�ce i zadrzema�em.    - A wiesz, co si� mog�o sta�? - dar�em si�. - W�� si� przywl�k� i namawia� ich do zjedzenia jab�ka. Zd��y�em ich zatrzyma� dos�ownie w ostatnim momencie. To niedopuszczalne!    - O, do diab�a! - wyrwa�o mu si�. - Przepraszam - zaraz si� zmitygowa�.    - No w�a�nie, nie zapominaj, gdzie jeste�! Gdzie Jego Kompetencja?    - Pod sykomor�. Teraz chyba je obiad. - Moje krzyki zag�uszy�y jego w�tpliwo�ci co do mojej osoby i podda� si� ca�kowicie mojej woli, odpowiadaj�c bez namys�u.    - Prowadzi�!    - Wed�ug rozkazu! - trzasn�� skrzyd�ami.    Poszli�my najpierw przez zaro�la, potem przez m�odnik sosnowy ko�cu przez las buk�w. Gabriel pocz�tkowo usi�owa� polatywa�, ale widz�c, �e ja twardo trzymam si� ziemi, zrezygnowa� z tego i szed� teraz przede mn�, ogl�daj�c si� co chwila i mrucz�c pod nosem, �e te wy�sze szar�e maj� dziwne fanaberie i ca�kiem niepotrzebne sk�onno�ci do umartwie�, po ziemi jest przecie� tak niewygodnie. Zgromi�em go ostro, wi�c ucich� i wi�d� mnie bez �adnych komentarzy.    Za bukami rozwar�a si� przed nami rozleg�a r�wnina, ograniczona jedynie kresk� horyzontu. Jej spokojn�, zielon� monotoni� przerywa�, przypominaj�cy grzyb wybuchu j�drowego, pie� sykomary. W jej cieniu wida� by�a kilka sylwetek, w tym jedn� siedz�c�. Przyspieszyli�my kroku. Czu�em, jak serce zaczyna mi mocniej bi�. Za chwil� mia�em si� spotka� z Nim.    Zbli�ali�my si� szybko. Gabriel zwolni� troch� i zr�wna� si� ze mn�. Patrzy� na mnie b�agalnym wzrokiem i widzia�em, jak na ustach zawis�a mu pro�ba o ukrycie jego s�u�bowego niedopatrzenia. Nie zamierza�em mie� dla niego lito�ci. Wyczyta� to w moich oczach i przygn�biony, zwolni� jeszcze bardziej. Szed�em teraz przodem. Odg�os naszych krok�w zwr�ci� w ko�cu uwag� os�b skupionych pod drzewem i gdy wreszcie stan��em przed nimi, nasta�a chwila milczenia. Nic nie m�wi�c patrzyli�my wzajem na siebie.    ON siedzia� na prostym zydlu bez oparcia, za sto�em zbitym z nie heblowanych desek sosnowych. W r�ku trzyma� drewnian� �y�k� malowan� w kwiaty. Na stole sta�a gliniana miska, z kt�rej dolatywa� zapach krupniku.    Wygl�da�, wypisz, wymaluj, tak jak Adam. Nic dziwnego, stworzy� go przecie� na obraz i podobie�stwo swoje. Gdyby nie jego d�uga bia�a broda i obfita siwa czupryna, mo�na by si� pomyli�, bo rysy mia� zupe�nie m�ode. Podobnie jak Gabriel mia� na sobie koszul� si�gaj�c� kostek, r�ni�c� si� tylko ad tamtej czerwon� lam�wk�. Z ty�u za nim sta�o kilku anio��w, chyba osobista �wita czy gwardia, w odleg�o�ci, kt�r� nakazywa� szacunek. Na jednej z ga��zi przycupn�� ma�y amorek.    Sk�oni�em si� z uszanowaniem i z dr�eniem podnios�em na Niego wzrok, obawiaj�c si� skarcenia za przerwanie obiadu. On od�o�y� �y�k� na bok i rzek� z namys�em:    - Nazywasz si�, jak czytam w twoich my�lach, Natan...    - Natan Aszer - podrzuci�em us�u�nie.    - No w�a�nie. Sk�d si� tu wzi��e� i kim w�a�ciwie jeste�? M�g�bym to wyczyta� z twoich my�li, ale jestem troch� zm�czony, mam teraz por� odpoczynku, a w twej g�owie panuje taki zam�t, �e nie chc� si� wysila�. M�w ty, ch�tnie ci� wys�ucham, zadziwia mnie bowiem twa obecno��.    Nabra�em powietrza w p�uca, s�ysz�c, jak Gabriel wzdycha ci�ko, trac�c nadziej� na ukrycie swego uchybienia, i zacz��em opowiada�. Od samego pocz�tku, tak jak i w tym opowiadaniu. On przerywa� mi czasami, wypytuj�c o niekt�re szczeg�y.    - Machina czasu? Ciekawe, bardzo ciekawe, sam jeszcze tego nie pr�bowa�em - mrucza� z cicha i patrzy� na mnie z aprobat�. Z biegiem czasu znika�o moje onie�mielenie i zacz��em m�wi� szybciej i sk�adniej. Kiedy dotar�em do momentu, gdy Ewa si�ga�a po jab�ka, On zerwa� si� z zydla na r�wne nogi.    - Co, moj� jab�o�, moj� ostatni� ukochan� krzy��wk� renety i koszteli? A zabroni�em przecie� kategorycznie! - krzykn�� wzburzany. - Niechby tylko dotkn�li, a wyp�dzi�bym ich st�d. - Jak Lobo kocham, wyp�dzi�bym - i stukn�� si� ku�akiem w pier�.    Uspokoi�em go szybko, m�wi�c, i� nie dopu�ci�em do przest�pstwa, a w�a zabi�em. Ucieszy� si� z tego, pochwali� i zapyta�:    - No a Gabriel, gdzie on by�?    - W krzakach - odrzek�em zgadnie z prawd�. - Siedzia� w krzakach, nie wiedz�c o bo�ym �wiecie.    On popatrzy� na archanio�a pytaj�co.    - Lotki mi si� sklei�y i musia�em je oczy�ci� - t�umaczy� si� pospiesznie Gabriel, usi�uj�c nie patrze� w oczy, kt�re przewierca�y go na wskro�.    - Nie k�am. Spa�e�, durniu. Degraduj� - us�yszeli�my wyrok i aureola nad g�ow� Gabriela znik�a jak zdmuchni�ta. Anio�owie pod drzewem poruszyli si� nerwowo i zaszeptali co� do siebie z nie ukrywan� rado�ci�. Oblicza im si� rozja�ni�y. Domy�li�em si� w czym rzecz. Naturalnym nast�pstwem upadku Gabriela by� awans kt�rego� z nich. Lecz s�owa padaj�ce z Jego ust wprawi�y w os�upienie nas wszystkich, a najbardziej mnie.    - Ciebie, Natanie, mianuj� na jego miejsce - rzek� namaszczonym g�osem On. - Darowuj� ci� wiecznym �yciem i zdrowiem. - Pstrykn�� palcami. Uczu�em, jak przestaje mnie bole� doskwieraj�cy od dw�ch dni z�b, a w moje sflacza�e mi�nie intelektualisty wlewa si� jaki� o�ywczy strumie�. Z�apa�em si� r�k� za �opatk�, bo zacz�a mnie dziwnie �askota�. Palce namaca�y drobn� wypuk�o��, szybko si� powi�kszaj�c�. To wyrasta�y skrzyd�a.    - Ja? - przerazi�em si�. - Prosz�, nie! Ja si� do tego nie nadaj�!    Anio�owie patrzyli na mnie z zawi�ci�, a On powiedzia�:    - Rzek�em. Swym post�powaniem dowiod�e�, �e nadajesz si� do tego bardziej ni� ktokolwiek inny. B�dziesz moim namiestnikiem na tej planecie, ze stopniem archanio�a. W dobrej chwili si� zjawi�e�, bo w�a�nie mieli�my opu�ci� Ziemi�. Wzywaj� mnie inne sprawy.    - Ale przynajmniej bez skrzyde�. Nie wiedzia�bym, co z nimi robi�! - prosi�em.    - Na to mog� przysta� - odpar� On i powt�rnie strzeli� palcami. �askotanie usta�o.    - I bez aureoli. Nie m�g�bym si� nigdzie pokaza�. - Dobrze - pstrykni�cie.    - Pos�uchanie sko�czone - og�osi� jeden z anio��w, post�puj�c krok do przodu. On wr�ci� do przerwanego posi�ku, ujmuj�c �y�k� w gar�� i wida� by�o, �e nie zamierza po�wi�ca� mi wi�cej uwagi. Wycofa�em si� w uk�onach. Zanim si� odwr�ci�em, zdo�a�em dostrzec, jak Gabriel wygra�a mi pi�ci�. Nie dziwi�em mu si�.    I tak to wygl�da�o. Wr�ci�em potem t� sam� drog� do mojego pojazdu. Spotka�em jeszcze Adama i Ew�. Ona przycupn�a pod drzewem obra�ona, a on le�a� nie opodal wyci�gni�ty na trawie i wygl�da�o na to, �e nie zamierza jej przeprasza�. Mijaj�c go, uczyni�em w jego kierunku zach�caj�cy gest, unosz�c kciuk do g�ry, co mia�o oznacza�: "Oby tak dalej, ch�opie, tylko wytrwaj". Zrozumia� mnie, bo kiwn�� potakuj�co g�ow�.    Chronochad odnalaz�em w nie naruszonym stanie. W��czy�em wszystkie instalacje, umie�ci�em si� w �rodku i nacisn�wszy starter pomkn��em przez wieki ku miejscu, z kt�rego wyruszy�em.    Co zasta�em - opisa�em na pocz�tku. Uchroniwszy ludzi od grzechu pierworodnego, zapobieg�em wyp�dzeniu z raju i przeze mnie �wiat si� zmieni�, zmienili si� ludzie i obyczaje.    Dziwny jest ten �wiat. Prawd� m�wi�c, ta jego odmienno�� mnie przygn�bia. Podr�uj� moim wehiku�em po wszystkich jego epokach i nie mog� znale�� dla siebie domu. Znaj� mnie wsz�dzie, cho� nikt nie wie, kim w�a�ciwie jestem. Jedni nazywaj� mnie �ydem Wiecznym Tu�aczem, inni - Viatorem. Zale�y, w kt�rym okresie si� pojawi�. Nigdzie nie mog� zagrza� d�ugo miejsca, bo moja d�ugowieczno�� staje si� podejrzana i zaczynaj� si� wypytywania. Wtedy znikam i wynosz� si� do innej epoki. Kr��� o mnie legendy, zbytnio mi to jednak nie pochlebia. Przesta�em z wiekiem by� pr�ny. Wyzby�em si� te� przyziemnych pokus i jest mi po prostu nudno. Zw�aszcza w tej rzeczywisto�ci. Praktycznie rzecz bior�c jest ona wyprana z wszelkich emocji. Raj rozci�gn�� si� na ca�� Ziemi� i �ycie p�ynie jak po ma�le, bez strapie� i k�opot�w. Wiecznie panuje sielankowo-pastoralny nastr�j. Zawsze zdawa�o mi si�, �e szcz�cie nie mo�e istnie� ot, tak sobie. Powstaje wtedy, gdy por�wnujemy stan obecny ze stanem uprzednim, innymi s�owy: musi by� punkt odniesienia. A ci tutaj s� szcz�liwi ca�y czas, od urodzenia, i nic im tego stanu b�ogo�ci nie zak��ca. Patrze� ju� na nich nie mog�. Przypominaj� mi gigantyczne stado brojler�w, nie znaj�cych braku strawy, nie wiedz�cych, czym jest strach, b�l i zw�tpienie. Ciep�e kluchy. Ci�gle u�miechni�ci, uprzejmi dla siebie, zgodni i spolegliwi. Nie cierpi�cy, nie choruj�cy, umieraj�cy na w�asne �yczenie. Zastanawia�em si�, co si� dzieje z nimi po �mierci. Do raju przecie� nie p�jd�, maj�c go na miejscu. Nie �miem cofn�� si� w czasie i zapyta� Jego Kompetencji. Ciekawa rzecz, nie znaj� religii. Nie ma tu ko�cio��w, bo�nic i podobnych przybytk�w. Poniek�d s�usznie - o co mieliby si� modli�. Potraw mi�snych nie uznaj�, ze zwierz�tami �yj� w zgodzie. Zwierz�ta te� spo�ywaj� wy��cznie sa�at�. Jarosze chrzanieni.    Nie znaj�c powodu do ulepszania �wiata, nie posuwaj� do przodu nauki. W dwudziestym wieku s� ci�gle na etapie orania soch� i tr�jpol�wki. Ziemia p�oduje tak obficie, �e nie ma si� o co stara� i szuka� efektywniejszych sposob�w uprawy. Ich nauka polega wy��cznie na poznawaniu �wiata i zbieraniu wiadomo�ci. �adnych wynalazk�w. Maj� swoj� sztuk�. Maluj� idylliczne obrazki, przedstawiaj�ce sceny rodzajowe z �ycia na wsi. Jest i teatr. Wystawiane s� sztuki o mi�o�ci, ale tylko szcz�liwej, bo innej nie ma, b�d� wodewile popularyzuj�ce wiedz�, z piosenkami w rodzaju:        Oj ro�liny, oj ro�liny    moje ukochanie,    ka�da z ro�lin jest odmienna,    r�ne nies�ychanie.        Li�cie te� s� rozmaite,    w trzydziestu rodzajach.    S� szydlaste, s� tr�jk�tne,    podobne do jaja.        S� d�oniastoklapowane    i d�oniastosieczne,    wr�bne, kr�g�e, nerkowate,    s� i eliptyczne.        Flora �ywot nam upi�ksza    sw� barwn� mozaik�,    kwiaty ��k� przepasuj�,    niby kibi� krajk�.        Pi�kne, co? I c� si� dziwi�, �e od d�u�szego czasu m�czy mnie natr�tna my�l, nie daj�c mi zasn��. Czy nie lepiej by�oby cofn�� si� w czasie do owych prapocz�tk�w i samego siebie z�apa� za r�k�, powstrzymuj�c od ingerencji w sprawie Adama i Ewy? Niech sobie jedz� to jab�ko na zdrowie! �wiat wtedy b�dzie ciekawszy. Nie lepszy, ale w�a�nie ciekawszy. To co, �e okrutny, z biegiem czasu ludzie sami dojd�, jak �y�. Doprawdy, nie wiem, czy to uczyni�. Trudno mi decydowa�. Chyba zdam si� na los. Monet� nie rzuc�, bo pieni�dzy tu nie ma, ale jak�� ruletk� wymy�l�. Chyba poci�gn� zapa�ki na �lepo. Co mi wypadnie i jak post�pi� - sami si� przekonacie, rozgl�daj�c si� wko�o. Wy ju� wiecie, ja jeszcze nie. Uwaga - ci�gn�!    No, i jak wam si� to podoba?