Cyfrowe metody pomiarowe
Istotę cyfrowych metod pomiarowych, których wspólną cechą jest błąd dyskretyzacji, najłatwiej jest wyjaśnić na przykładzie cyfrowego pomiaru przedziałów czasu. Cyfrowy pomiar czasu ma znaczenie ogólne, ponieważ w wielu przetwornikach analogowo-cyfrowych (A/C) stosuje się przetwarzanie: wielkość wejściowa / czas.
Cyfrowe pomiary przedziałów czasu
Początkowi mierzonego przedziału czasu przyporządkowuje się impuls start, a końcowi przedziału impuls stop. Zasadę pomiaru ilustruje rysunek.
0 I 1 li |
\ 1 2~*\ lilii |
n| i i il |
III. |
At, , |
jstart |
Ak tl | |
stop |
Rys. Zasada cyfrowego pomiaru przedziałów czasu
Impuls start, zaznaczający początek przedziału czasu Tx, otwiera bramkę elektroniczną, przez którą impulsy z generatora wzorcowego (nazywane często impulsami zegarowymi) są podawane na licznik. Impuls stop, zaznaczający koniec przedziału, zamyka bramkę i przerywa proces zliczania impulsów zegarowych przez licznik. Jeżeli liczbę zliczonych impulsów oznaczymy n, a okres impulsów zegarowych r, to wynik pomiaru można zapisać
Tx =nr
Zależność ta jest przybliżona, obarczona kilkoma błędami, między innymi błędem dyskretyzacji. Względny błąd graniczny pomiaru jest sumą trzech składowych:
• błędu dyskretyzacji Sd
• błędu wzorca $„
• błędu bramkowania Sb
Najbardziej charakterystyczną i istotną dla metod cyfrowych składową jest błąd dyskretyzacji.