843010136

Edukacja prywatna

oparta na dobrowolnych wpłatach studentów

podejmując decyzję o studiach, jednostki analizują koszty i zyski, podejmują decyzję tylko wtedy, gdy spodziewane zyski są większe niż koszty o tym. co jest nauczane, decydują studenci

maksymalnie dopasowana do potrzeb studentów, studenci nie będą uczęszczać na zajęcia, które nie polepszają ich sytuacji na rynku

rozbita na pojedyncze przedmioty, które studenci łączyliby w moduły zgodnie z własnymi potrzebami

studenci sami decydują, jak długo będą studiować (różni studenci mają różne potrzeby), edukacja byłaby średnio dużo krótsza

konkurencja między producentami edukacji walczącymi o względy klientów: różne uczelnie próbują różnych rozwiązań, dobre rozwiązania są powielane, złe eliminowane: jedyną metodą zdobycia klientów - kolejne innowacje

ponieważ studenci ponoszą całość kosztów studiowania, podejmują maksymalnie rozważną decyzję o wyborze studiów

ponieważ studenci studiują tylko te przedmioty, które polepszają ich sytuację na rynku, wszyscy studenci maksymalnie zainteresowani nauką -podwyższenie poziomu edukacji, studenci z przypadku nie blokują dostępu do wykładowców

minimalizacja kosztów administracyjnych, biurokracji (producent edukacji musi odjąć koszty biurokracji od swoich zysków)

niepodatna na propagandę (producentom nie opłaca się wplatać w program nauczania elementów propagandowych) do wykonywania zawodów nie jest konieczne posiadanie formalnego wykształcenia, nikt nie studiuje „dla dyplomu"

Edukacja państwowa

finansowana za pomocą podatków (osoby, które nie studiują, zmuszane do finansowania nauki innych)

studenci nie ponoszą części kosztów studiów (eksternalizacja kosztów), dlatego część z nich decyduje się na studia nawet wtedy, gdy nie jest to ekonomicznie uzasadnione

o tym, co jest nauczane, decydują urzędnicy państwowi i pracownicy uniwersytetów

w dużym stopniu niedostosowana do potrzeb studentów, przedmioty polepszające ich sytuację na rynku pracy wymieszane z niepotrzebnymi obowiązkowymi przedmiotami

ma całościowy, odgórnie ustalony kształt, dopuszcza jedynie niewielkie zróżnicowanie

odgórnie ustalony czas trwania studiów (np. 3 + 2 lata), większość studentów studiuje zbyt długo

brak konkurencji, państwo monopolizuje obszar produkcji edukacji, dopuszcza wprawdzie uczelnie prywatne, ale mają one problem z konkurowaniem z państwem, każą bowiem studentom płacić za to, co państwo rozdaje za darmo

ponieważ studenci ponoszą tylko część kosztów studiowania, podejmują mniej rozważne decyzje duża część studentów jest niezainteresowana tematami poruszanymi na zajęciach, obniżają poziom zajęć, blokują dostęp do wykładowców nie istnieją odpowiednie zachęty ekonomiczne, by ograniczać koszty administracyjne (studenci nie opłacają kosztów administracyjnych)

państwo wykorzystuje uczelnie wyższe jako narzędzie propagandy

do wykonywania wielu zawodów konieczne jest posiadanie formalnego wykształcenia - w efekcie studiują osoby, które nie musiałyby tego robić, gdyż mogłyby zdobyć wiedzę potrzebną do wykonywania zawodu w inny sposób (marnotrawstwo zasobów)

Q stanislawwojtowicz.pl