4. PRZYKŁAD OBLICZENIOWY
Przedsiębiorstwo rozpatruje podjęcie dodatkowej produkcji wyrobów xi i *2, na takim poziomie, aby z ich sprzedaży uzyskać możliwie jak największy zysk. Łączy czas produkcji obu wyrobów nie może przekroczyć 6 godzin. Masa podstawowego, limitowanego, surowca wynosi 240 kg, a całkowitą zapłatę dla robotników ustalono na nie mniejszą niż 400 zł. Na wytworzenie 100 kg produktu X| potrzeba 2 godzin pracy urządzeń, 40 kg surowca podstawowego i 100 zł kosztów robocizny, natomiast na wytworzenie 100 kg produktu *2 potrzeba 1,2 godzin pracy urządzeń, 60 kg surowca podstawowego i 200 zł kosztów robocizny. Sprzedając 100 kg wyrobu x\ można uzyskać zysk 480 zł, a za 100 kg wyrobu xi -210zł. (Dla ułatwienia zapisu przyjmijmy 100 kg za jednostkę zmiennych xi i xi).
Zadanie optymalizacji można sformułować następująco:
należy zmaksymalizować zysk ze sprzedaży obu produktów xi i xi - czyli kryterium optymalizacji (funkcja celu) przyjmie postać :
fi\) = 480 xi + 210 *2 -> max
przy warunkach ograniczających:
[1] - dostępnego czasu pracy urządzeń : 2xt + 1,2 x2 < 6
[2] - dopuszczalnego zużycia surowca podstawowego : 40 x\ + 60 *2 S 240
[3] - kosztów robocizny (ograniczenie płacowe): 100 xi + 200 x2 > 400
ponadto mają być realizowane oba rodzaje produkcji: xi > 0; X2 > 0.
Do arkusza kalkulacyjnego wpisujemy parametry (współczynniki funkcji celu, jej wartości, współczynniki nieelementamych warunków ograniczających, wartości lewych stron tych warunków i ich wyrazy wolne) rozpatrywanego zadania PRODUKCJA, co ilustruje rysunek poniżej.
A |
B |
c |
D |
E | |
1 |
PRODUKCJA | ||||
2 | |||||
3 |
F. Celu |
480 |
210 | ||
4 |
zmienne |
x1 |
x2 | ||
5 |
zysk |
1 |
2 |
900 | |
6 | |||||
7 |
warunki |
ograniczające | |||
8 |
Współczynnik |
LHS |
RHS | ||
9 |
[1]czp |
2 |
1,2 |
4,4 |
6 |
10 |
[2]sur |
40 |
60 |
160 |
240 |
11 |
[3]rob |
100 |
200 |
500 |
400 |
12 |
W komórkach B3 i C3 znajdują się wartości jednostkowych zysków netto ze sprzedaży produktów, odpowiednio, xi i x2. Komórki B5 i C5 rezerwujemy na wartości zmiennych decyzyjnych X| i X2. Przed uruchomieniem Solvera należy wpisać do komórek B5 i C5 takie wartości zmiennych xi i X2, które stanowią decyzję (rozwiązanie) dopuszczalną (bez tego Solver może mieć trudności ze znalezieniem decyzji optymalnej). Wstawiono 1 i 2 co w