8676616267

którzy sami zdobywali wiedzę w danej dziedzinie. Do 1939 roku bibliografowie - pracownicy naukowi, najczęściej związani byli z uniwersytetami lub innym typem szkoły wyższej. W tym gronie spotykamy często wybitnych uczonych, o szerokim spektrum zainteresowań naukowych, zaangażowanych w działalność Akademii Umiejętności (później PAU), Kasy im. Mianowskiego, współzałożycieli i aktywnych członków towarzystw naukowych polskich i zagranicznych oraz redaktorów specjalistycznych czasopism. Bardzo często pierwsi autorzy bibliografii to nie tylko znakomici uczeni, ale i działacze społeczni. Po drugiej wojnie światowej przeważającą część autorów bibliografii stanowili pracownicy naukowi zatrudnieni w pozauczelnianych placówkach PAN i innych instytutach naukowych (niekiedy związani również z uczelniami wyższymi). Wśród bibliografów - pracowników książki najliczniej reprezentowani byli bibliotekarze, ale w gronie tym znajdujemy także wydawców, archiwistów i muzealników.

Geografię ośrodków badań z zakresu bibliografii nauk humanistycznych i społecznych wyznaczała sytuacja polityczna, a także tradycja, potrzeby społeczne i naukowe czy osobowości twórcze dominujących w nich mistrzów. Największe osiągnięcia w dziedzinie bibliografii należy odnotować w cieszącej się względną autonomią Galicji - we Lwowie i Krakowie. Specyfiką tych ośrodków były bibliografie nauk humanistycznych. Pomimo mniej sprzyjających warunków bibliografie powstawały również w Warszawie. W okresie międzywojennym do centrów badań bibliograficznych dołączył ośrodek poznański, którego właściwością były nauki społeczne (ekonomia, psychologia, socjologia).

Po drugiej wojnie światowej zmieniła się przestrzeń funkcjonowania nauki, w tym również bibliografii. Zmiana granic i nowe warunki polityczne wyznaczyły nowy układ ośrodków zajmujących się bibliografią nauk humanistycznych i społecznych. Obok Warszawy i Krakowa umocnił się ośrodek w Poznaniu, powstały nowe - np. we Wrocławiu, w dużej mierze kontynuujący lwowskie tradycje bibliograficzne. Większość instytucji naukowych opracowujących bibliografie skupiona została w Warszawie. Tu swoją siedzibę główną znalazła PAN, a oddziały Akademii - w Krakowie, Wrocławiu, Poznaniu, Katowicach, Łodzi i Gdańsku. W przypadku niektórych dziedzin dokonano rozdziału zadań bibliograficznych między poszczególnymi ośrodkami.

Do szczególnie istotnych należą ustalenia dotyczące problemów metodycznych bibliografii nauk humanistycznych i społecznych jako części warsztatu naukowego badacza. Starano się, obok analizy wartości i sprawności informacyjnej bibliografii, ukazać świadomość