867718245

Wytnij nieudane kawałki 31

przechowywane w strukturze DNA się aktywują i stopniem, w jakim tego dokonują w miarę wzrostu organizmu.

Na wczesnych etapach rozwoju embrionalnego rozróżnienie między zarodkiem ludzkim i szympansim jest niezwykle trudne. Jednak w miarę wzrostu różnice stają się coraz bardziej ewidentne. Przykładowo wybór części ciała, która rozwinie się jako pierwsza. Czy będzie to mózg czy czaszka? W przypadku ludzi - mózg, bo sprawą nadrzędną jest możliwie jak największy jego rozwój. U noworodków zawsze widać nie do końca zamkniętą czaszkę wokół nadal rosnącego mózgu.

Jeśli chodzi o szympansy wybór jest odwrotny: najpierw czaszka, potem mózg. Może to wynikać z bardziej surowego środowiska, w jakim przyjdzie żyć małym szympansiątkom. Polecenie sekwencji DNA jest takie: „Wypełnij tę pustą przestrzeń możliwie jak największym mózgiem.” Pojawia się jednak problem: pojemność czaszki jest w tym momencie już poważnie ograniczona. Nic więcej się już nie zmieści. Wygląda na to, że szympansom bardziej zależy na twardej głowie niż na rozwiniętym mózgu. Podobna zależność występuje w odniesieniu do kciuka i reszty palców, postawy, niektórych kości formowanych przed niektórymi mięśniami itd.

Próbuję przez to powiedzieć, że informacje zawarte w kodzie DNA można rozumieć jako niepocięty film, a sam kod, nadający tajemnicze sekwencje, jako montażystę. W jednym pokoju montażysta pracuje nad materiałem, a w drugim inny nad dokładnie tym samym. Zasadnicza różnica polega jednak na tym, że montują z tego samego materiału dwa zupełnie różne filmy. Dokonują innych wyborów co do struktury, poszczególne informacje układają w innych momentach i w innym porządku.

Czy o tym, że Madame X ma załadowaną broń wiemy zanim wsiadła do samochodu, czy dopiero po tym, gdy wsiadła. W zależności od tego,